Κριτική για την ταινία «Doctor Strange in the Multiverse of Madness» του Σαμ Ράιμι με τους Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Ελίζαμπεθ Όλσεν, Μπένεντικτ Γουόνγκ.
Το πρώτο φιλμ του «Dr Strange» το 2016 ήταν σκηνοθετημένο από τον Σκοτ Ντέρικσον («Ο εξορκισμός της Έμιλι Ρόουζ»), κόστισε γύρω στα 200 εκατομμύρια δολάρια και συγκέντρωσε σχεδόν 700 εκατομμύρια από τις διεθνείς αγορές. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα αντιδράσει το κοινό της μετά κορωνοϊού εποχής στη στιλιζαρισμένη άποψη του Σαμ Ράιμι, δημιουργού της πρώτης τριλογίας του Σπάιντερμαν στα 00s (με τον Τόμπι Μαγκουάιρ) και θιασώτη των ταινιών τρόμου. Είναι προφανές ότι η νέα περιπέτεια του μάγου της Marvel, τον οποίο υποδύεται και πάλι ο Μπέντεντικ Κάμπερμπατς, απευθύνεται κυρίως στους πιστούς οπαδούς του κόμικ ήρωα. Η 28η ταινία της MU έχει σαφέστατο σεναριακό προσανατολισμό καθώς η πλοκή της ενώνεται με το νήμα προηγούμενων φιλμ, όπως την «Τελευταία Πράξη» των Εκδικητών αλλά και την κοινή περιπέτεια του ήρωα με τον Σπάιντερμαν στο «No way home». Οι γνώστες των ταινιών αυτών ξέρουν ότι τα ξόρκια του DrStrange έχουν κάνει άνω κάτω τον πλανήτη καθώς άνοιξαν τις πύλες στα πολυσύμπαντα προκαλώντας ανυπολόγιστες ζημιές. Στο «Multiverse of Madness» αυτό το μοτίβο πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, προσθέτοντας στοιχεία (τα όνειρα που βλέπουμε είναι σύμφωνα με το σενάριο οι εμπειρίες που βιώνουμε σε κάποιο άλλο σύμπαν) που συνεισφέρουν ως προς τη δημιουργική κατεύθυνση μιας ιστορίας που θέλει να είναι διασκεδαστική αλλά και δραματική ταυτόχρονα. Για το δεύτερο σκέλος οι δημιουργοί του φιλμ εστιάζουν την προσοχή τους στην πανίσχυρη Γουάντα της Ελίζαμπεθ Όλσεν που θέλει να έχει την ύψιστη δύναμη ώστε να είναι συνέχεια με τα παιδιά της, δύο αγόρια που βλέπει μονάχα στο όνειρ;o της. Ο Σαμ Ράιμι επιλέχτηκε για να κάνει τις παραπάνω συνθήκες όσο πιο συναρπαστικές γίνεται. Δεν τα καταφέρνει καλά καθώς η ανισότητα χαρακτηρίζει την αφήγησή του. Στα σημεία που το φιλμ επιχειρεί να γίνει πιο σκοτεινό ο έμπειρος Ράιμι διαθέτει το know how: η σκηνή που η τραυματισμένη Γουάντα καταδιώκει τον ήρωα με τις δύο γυναίκες είναι βγαλμένη από τη δεξαμενή του φιλμικού τρόμου. Όμως ο ενθουσιασμός λείπει στα υπόλοιπα σημεία του έργου. Το χιούμορ είναι από ελάχιστο έως άστοχο, οι σκηνές δράσης (με εξαίρεση τα περάσματα από το ένα σύμπαν στο άλλο όπου τα ειδικά εφέ οργιάζουν) όσο περνά η ώρα γίνονται μονότονες και τα σημεία που έχουν κάτι διαφορετικό να πουν είναι όταν επιστρατεύονται εμβληματικοί χαρακτήρες από άλλες ταινίες της Marvel, για να μπει ξανά η λέξη έκπληξη στο λεξικό του φιλμ.
16°
