Δύο μισθοφόροι δολοφόνοι, ο Έλι και ο Τσάρλι Σίστερς, και ένας ιχνηλάτης προσλαμβάνονται για να εντοπίσουν τη διαδρομή ενός χρυσοθήρα που φαίνεται να έκλεψε το αφεντικό τους αλλά στην πραγματικότητα κρύβει ένα μεγάλο θανάσιμο μυστικό.
Το πρώτο αμερικανικό φιλμ του δεξιοτέχνη Ζακ Οντιάρ είναι πραγματική –και πολύ, πολύ ευχάριστη– έκπληξη. Την αρχική περιέργειά μας (αν όχι δυσπιστία) για την επιλογή του Γάλλου –τι διάολο γυρεύει ο δημιουργός των «Σώμα με σώμα», «Ο προφήτης» και άλλων σπουδαίων ευρωπαϊκών ανθρωποκεντρικών δραμάτων στην Άγρια Δύση;– να καταπιαστεί με το κατ’ εξοχήν αμερικανικό είδος, το γουέστερν, διαδέχεται η αναγνώριση και αποθέωση μιας ακόμη σπουδαίας δουλειάς εκ μέρους του. Το παλιομοδίτικο και σχετικά εύκολα αναγνωρίσιμο μοτίβο των νταήδων πιστολέρο που καταδιώκουν έναν «αθώο», εμπλουτίζεται αριστοτεχνικά με στοιχεία που ίσως βλέπουμε για πρώτη φορά στο συγκεκριμένο είδος. Δεν είναι μόνο η αληθινή φύση του θύματος –ένας επιστήμονας χημικός είναι ο «χρυσοθήρας» που κυνηγούν οι κακοποιοί–, ούτε οι ρεαλιστικές λεπτομέρειες που αναδεικνύουν το βάρος και το βάθος των χαρακτήρων: οι σχέσεις των δύο αδελφών και ειδικά η υπέροχη σκιαγράφηση του χαρακτήρα του Ράιλι, το θέμα της οικογένειας και το πατρικό σύμβολο, η ιδέα της κοινοκτημοσύνης και της προοδευτικής κοινότητας που ονειρεύεται ο χημικός κ.ά. Κυρίως είναι η οξυδέρκεια του Οντιάρ στο ρεαλιστικό αποτύπωμα της αναδυόμενης Άγριας Δύσης, μέσα από μια βινιέτα ανεπαίσθητων σημαδιών και ανορθόδοξης σκηνοθεσίας (βραβείο στη Βενετία για την εξαίρετη δουλειά του Οντιάρ) που καθιστούν το ταξίδι των τεσσάρων πρωταγωνιστών προς τη Δυτική Ακτή σκέτη αποκάλυψη. Η πρώτη επαφή με τη θάλασσα («δεν έχουμε ξαναφτάσει τόσο μακριά» λέει ο ένας Σίστερ στον άλλο), ο ρομαντισμός του δολοφόνου, το συναπάντημα με τον θάνατο που έρχεται σε ανύποπτη στιγμή (η αράχνη που καταπίνει ο ήρωας), το σοκ του πολιτισμού στο Σαν Φρανσίσκο, η ταχύτητα με την οποία «γεννιούνται» οι πόλεις, ο νόμος του ισχυρού, η απληστία και το χτίσιμο της φήμης ως βασικοί πυλώνες του Νέου Κόσμου κ.λπ. Μια απολαυστική αλληγορία κι όχι ένα απλό γουέστερν είναι οι «Αδελφοί Σίστερς», που πίσω από τον μύθο (της Άγριας Δύσης) αναζητά την αλήθεια και μάλιστα με τρόπο πρωτόγνωρα ιλαροτραγικό και απρόσμενα συγκινητικό.
