Η ισραηλινή και παντρεμένη με αξιωματικό του στρατού Σάρα είναι ιδιοκτήτρια ενός μικρού καφέ στη Δυτική Ιερουσαλήμ. Ο Παλαιστίνιος από την Ανατολική Ιερουσαλήμ Σαλίμ, παντρεμένος που περιμένει τη γυναίκα του να γεννήσει το πρώτο τους παιδί, κάνει παραδόσεις σε επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων και εκείνη της Σάρα. Παρόλο που ανήκουν σε διαφορετικούς κόσμους, η Σάρα και ο Σαλίμ θα έρθουν κοντά και θα ξεκινήσουν εξωσυζυγική σχέση, ρισκάροντας τη φαινομενικά ευτυχισμένη ζωή των οικογενειών τους. Όταν μία ριψοκίνδυνη μεταμεσονύχτια συνάντησή τους πάει στραβά, ο κίνδυνος να αποκαλυφθούν όλα μεγαλώνει και οι δυο τους παρακολουθούν ανήμποροι τις εξελίξεις να τους προσπερνούν.
Το φιλμ του Μουάγιαντ Αλαγιάν ξεκινά σαν μια ιστορία συμβατικού ερωτικού δράματος. Όμως η συνήθης στη βασική της δομή «απαγορευμένη» ερωτική ιστορία μεταξύ δύο παντρεμένων, αποκτά γρήγορα απρόβλεπτες διαστάσεις και μετατρέπεται σε ένα αγωνιώδες θρίλερ, όπου οι απελπισμένες προσπάθειές των εραστών να σώσουν ό,τι έχει μείνει από τις ζωές τους, οδηγούν τα πράγματα σε ακόμη δυσμενέστερες καταστάσεις. Γύρω από τη βασισμένη σε αυθεντικά περιστατικά ιστορία της Σάρα και του Σαλίμ ξετυλίγεται μια πολυεπίπεδη και άκρως συμβολική περιπέτεια. Από τη στιγμή μάλιστα που στην εξίσωση του ερωτικού δράματος εισχωρούν δυνατά και αμφιλεγόμενα συμπληρωματικά στοιχεία (η καταγωγή των εραστών, η έκρυθμη Ιερουσαλήμ, η ιστορική ματιά, η ακτινογραφία μιας κοινωνίας σε βαθύ πολιτικό και ιστορικό διχασμό, η «παρεξήγηση» που προκαλείται από τις μυστικές υπηρεσίες), η ταινία αποκτά τεράστιο ενδιαφέρον. Η απαγορευμένη ερωτική σχέση στην καρδιά μιας εμπόλεμης ζώνης χρησιμεύει στον Μουάγιαντ Aλαγιάν για να φτιάξει τα πορτρέτα μερικών παγιδευμένων ανθρώπων σε ένα σουρεαλιστικό ναρκοπέδιο από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς. Σε όλο το τελευταίο ημίωρο η ιστορία τρέχει με χίλια και οι δραματικές ανατροπές (μαζί με την παράνοια) δεν έχουν σταματημό. Μοιραία βέβαια κάποιες από αυτές δεν έχουν την ίδια πειστική ένταση ή την έκπληξη στα συστατικά τους, αλλά ο σκηνοθέτης έχει κερδίσει ήδη το στοίχημα. Οι «Απαγορευμένες συναντήσεις» δεν καταφέρνουν να αποφύγουν το μελοδραματισμό αλλά έχουν την εντιμότητα να διηγηθούν μια ιστορία που συνδέει έντεχνα τη συναισθηματική φύση με τον πολιτικό σαρκασμό μιας ιστορίας που καταγγέλλει την καταπίεση κάθε μορφής: πολιτικής, κοινωνική, ηθοπλαστικής, ιστορικής. Και πάνω από όλα παράλογης. Βραβείο Σεναρίου και Κοινού στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ για μια ανθρώπινη ταινία που διαδραματίζεται σε ένα εχθρικό, αβέβαιο και άκρως κατασταλτικό περιβάλλον, όπου οι ζωές των ανθρώπων έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Σε ένα χειμερινό θέρετρο στα Βραχώδη Ορη, ο γιος ενός οδηγού εκχιονιστικού μηχανήματος του δήμου δολοφονείται ύστερα από εντολή του «Βίκινγκ», του τοπικού Βαρόνου των ναρκωτικών. Οργισμένος και αποφασισμένος για όλα ο χαροκαμένος πατέρας σχεδιάζει την εκδίκηση του…
Το 2014 το σκανδιναβικό θρίλερ με ψήγματα μαύρου χιούμορ «Με σειρά εξαφάνισης» παρουσίαζε μια ιστορία εκδίκησης που βούταγε στο λευκό σκηνικό του χιονιού, τόνους από το αίμα των θυμάτων που «χάριζαν» το όνομα τους στην επικεφαλίδα κάθε χωριστού κεφαλαίου της ταινίας. Ο δημιουργός εκείνου του φιλμ, ο νορβηγός Χανς Πέτερ Μόλαντ αναλαμβάνει πέντε χρόνια μετά και το αμερικανικό ριμέικ του, με τρόπο που δηλώνει ξεκάθαρα το ποιος κάνει το κουμάντο εδώ. Το ίδιο κατάμαυρο χιούμορ, η ακαταμάχητα στιλάτη αλά Ταραντίνο σκηνοθεσία, οι σουρεαλιστικοί διάλογοι, κάποιοι χαρακτήρες που θαρρείς πως έρχονται απευθείας από το Κοενικό σύμπαν και μερικές έξυπνες προσθήκες (το νεοφερμένο στοιχείο είναι εκτός του Νίσον στο πρωταγωνιστικό ρόλο, η παρουσία των ινδιάνων μαφιόζων που αποδείχτηκαν κάτι παραπάνω από ικανοί στο «βρώμικο» παιχνίδι των λευκών για εύκολο πλουτισμό) κάνουν την «Καταδίωξη» μια πάνω από όλα διασκεδαστικότατη ταινία που πάλλεται από ζωντάνια, χορογραφημένη βία, ειρωνεία και ακραίο (αλλά απόλυτα λυτρωτικό) χιούμορ.
Ύστερα από ένα πάρτι που είχε πάει με τη σύζυγο και δύο φίλους τους, ο Φαρσάντ χτυπά κάτι με το αυτοκίνητό του αλλά ισχυρίζεται πως δεν είδε τίποτα. Ύστερα από μια μακρά συζήτηση, όλοι μπερδεμένοι και φοβισμένοι, αποφασίζουν να κάνουν το σωστό.
Οικογενειακά μυστικά και ψέματα αποκαλύπτονται με αφορμή ένα ψευτοδίλημμα ηθικής που διατυπώνεται ύστερα από ένα «τραγικό» γεγονός, προκειμένου να αποφανθεί ο σκηνοθέτης ποιος από τους εκπρόσωπους της ανερχόμενης μεσαίας τάξης στο Ιράν του σήμερα είναι αυθεντικός και ποιος όχι. Όμως το ερώτημα αυτό δεν απευθύνεται μόνο στους σεναριακούς χαρακτήρες αλλά και στους δημιουργούς τους. Κι ενώ ο Φαραντί παλεύει (με άνισα σαφώς αποτελέσματα, όπως έδειξε και η τελευταία μετριότατη ταινία του «Το ξέρουν όλοι») να βρει τη χρυσή τομή μεταξύ παλιού και νέου Ιράν, ο πιστός αντιγραφέας του Ραμτίν Λαβαφιπούρ, με το πιασάρικο αλλά και αφελές «Γύρισμα της τύχης» αφηγηματικά αποδεικνύεται πιο μοντέρνος αλλά και ιδεολογικά πιο συντηρητικός (σχεδόν όλα τα κακά των ηρώων έχουν πηγή προέλευσης την αμαρτωλή Δύση) από τον δημιουργό του «Ένας χωρισμός».
Μέσα από την ηδονοβλεπτική ματιά του Διαδικτύου, ο Αλέξης γίνεται άθελά του μάρτυρας ενός φόνου και μπλέκει στον ιστό ενός κατά συρροή δολοφόνου.
Το πρώτο ευρωπαϊκό computerscreenmovie (όλη η δράση δίνεται μέσω των οθόνων από ηλεκτρονικούς υπολογιστές, λάπτοπ και κινητά) που κέρδισε το βραβείο νεότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είναι ένα πρωτόλειο με αδυναμίες αλλά και αρετές. Στις πρώτες εντοπίζουμε κάποιες γραφικές καταστάσεις ή σκηνές που δύσκολα πείθουν για το ρεαλισμό τους (ο στραγγαλισμός της κοπέλας που παρακολουθεί live ο ήρωας) αλλά δεν γίνεται να παραβλέψουμε και τα καλά ενός φιλμ που διαθέτει εκτός από φρεσκάδα και πίστη σε ένα προσωπικό όραμα που φαίνεται να έχει μέλλον. Κυρίως η ταινία καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον μας χάρη στην εύστοχη τεχνική με την οποίο συνδυάζει τη σινεφιλία (το σπίτι του ήρωα που σπουδάζει κινηματογράφο είναι ένας φόρος τιμής στον Χίτσκοκ και το σινεμά του φανταστικού) με την δηκτική ματιά πάνω στην εξάρτηση του ανθρώπου από το διαδίκτυο. Επίσης το «Scopophilia», όπως δηλώνει κι ο τίτλος του, διαθέτει τις βασικές αρχές μια ψυχαναλυτικής θεωρίας που αποθεώνει κυρίως τη δύναμη της εικόνας και την ακαταμάχητη έλξη της σε εκείνους που απολαμβάνουν να κοιτάζουν. Γενικώς αλλά και ειδικώς, όπως φαίνεται και στην περίπτωση του παγιδευμένου ήρωα.
Ακόμη…
»»» Το μεταφυσικό θρίλερ «Ο χαρισματικός» (The Prodigy) (-) του Νίκολας ΜακΚάρθι αφορά στις προσπάθειες μιας μητέρας να ανακαλύψει τη σκοτεινή πλευρά του ανήλικου γιου της.
»»» Η «Κλεμμένη Πριγκίπισσα» (The Stolen Princess: Ruslanand Ludmila) (-) είναι ένα ουκρανικό animation που αφηγείται την περιπέτεια ενός περιπλανώμενου καλλιτέχνη που ονειρεύεται να γίνει ιππότης και ερωτεύεται την κόρη του Βασιλιά!
Τι μας είπε η πρωταγωνίστρια του βραβευμένου στις Κάννες «Grand Tour», λίγο πριν έρθει στην Αθήνα ως επίσημη καλεσμένη του 13ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου
11°
