Από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας της ATHENS VOICE μέχρι σήμερα, μερικοί από τους μεγαλύτερους ξένους ηθοποιούς μοιράστηκαν μαζί μας τις απόψεις και τις σκέψεις τους για τις ταινίες, το Χόλιγουντ και τι σημαίνει να είσαι διάσημος.
Τζέιν Μπίρκιν
Μετά το θάνατό μου, αν θέλουν οι κόρες μου, μπορούν να εκδώσουν τα ημερολόγιά μου. Έχουν πλάκα. Όπως λέω στην ταινία, οι αναμνήσεις μου είναι επιλεκτικές σαν ένα πλυντήριο. Δεν ξέρω αν είμαι σίγουρη για όλες. Και ήθελα να μιλήσω για τις πληγές ειδικά σε οικογένειες που δεν έχουν ίδιο πατέρα. Ποτέ δεν μπορώ να είμαι σίγουρη ότι υπήρξα μια καλή μητέρα. Η μητέρα μου Judy Campbell έδειχνε να το ξέρει. Αλλά, από την άλλη, όταν πέθαινε αυτό αναρωτήθηκε. Γι’ αυτό είμαι βέβαιη ότι ανεξάρτητα από διασημότητα, πλούτη ή δόξα, αυτή είναι η μεγαλύτερη έγνοια. Ήμουν εντάξει; Με έχεις συγχωρήσει για τα λάθη μου; Με αγαπάς;
Τεύχος 185, 11.10.2007. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Σαρλίζ Θερόν
Δεν είμαι σίγουρη αν η εμμονή με την ομορφιά και τη νεότητα αφορά μόνο στο Χόλιγουντ, και όχι σε ολόκληρη την κοινωνία μας.
Τεύχος 393, 24.5.2012. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Ρομπέρτο Μπενίνι
Υπάρχουν πολλές διαφορές ανάμεσα στα έργα που καταπιάνομαι, αλλά η ουσία της δουλειά μου παραμένει η ίδια: να δημιουργώ χαρακτήρες και μύθους οι οποίοι διασκεδάζουν τους ανθρώπους. Ακόμα και όταν γίνομαι ενοχλητικός, αυτό συμβαίνει γιατί ασκώ κριτική στα ελαττώματα του συστήματος. Στα δικά μας ελαττώματα. Βλέπετε, η σάτιρα είναι η δουλειά μου. Και πιστεύω ότι αυτή είναι η ουσία της ύπαρξής μας, του πολιτισμού και του δημοκρατικού μας συστήματος.
Τεύχος 255, 30.4.2009, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ
Η φήμη μου, η αναγνωρισιμότητά μου, το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που με θαυμάζουν, μου φαίνεται ακόμη κάτι παράδοξο. Φυσικά το εκτιμώ.
Η φήμη μου, η αναγνωρισιμότητά μου, το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που με θαυμάζουν, μου φαίνεται ακόμη κάτι παράδοξο. Φυσικά το εκτιμώ.
Γουίλεμ Νταφόε
Τεύχος 244, 11.02.2009, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ
Χοακίν Φίνιξ
Φανερά ενοχλημένος και μπουχτισμένος από τη συνέντευξη ξαφνικά σηκώνεται.
«Κοιτάξτε, λυπάμαι που με είδατε έτσι σήμερα αλλά πραγματικά είμαι εξουθενωμένος. Έχω δουλέψει πολύ και μόλις τελείωσα την ταινία με τον Johny Cash που ήταν 6 μήνες δουλειάς και ξαφνικά άρχισα αυτό».
Κι έτσι απλά ο Joaquin Phoenix σηκώνεται να φύγει μπροστά στους έκπληκτους δημοσιογράφους, δίνοντας ξαφνικά τέλος σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου.
Τεύχος 72, 17.3.2005. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Δεν θα πω ψέματα, ήμουν κάτι παραπάνω από ενθουσιασμένη όταν πήρα το ρόλο. Ήμουν επίσης τρομοκρατημένη. Ήξερα ότι με το «Birdman» ετοιμαζόμουν να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ ό,τι είχα κάνει στην καριέρα μου μέχρι σήμερα.
Τεύχος 510, 21.1.2015. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Υπάρχουν τόσα πολλά λάθος πράγματα που συμβαίνουν στον πλανήτη μας που όλοι έχουμε υποχρέωση να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, ακόμη κι αν πρόκειται για κάτι που δεν μας αφορά άμεσα, που συμβαίνει σε μια χώρα πιο μακριά από εμάς, στη Συρία ή την Αφρική.
Τεύχος 444, 20.6.2013. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Το «Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου» μιλούσε για ένα γεγονός που σημάδεψε το επάγγελμα των δημοσιογράφων. Η δημοσιογραφία δεν έφτασε σε ένα τέτοιο ύψος ποτέ ξανά. Για πολλούς λόγους. Αλλά ήταν μια σημαντική στιγμή και σπάνια. Δεν νομίζω ότι σήμερα δύο άνθρωποι θα μπορούσαν να αποκαλύψουν μια ιστορία που άλλαξε μια χώρα.
Τεύχος 444, 20.6.2013. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Ηλίας Κοτέας
Μεγάλωσα στην ελληνική κοινότητα του Μόντρεαλ, οι γονείς μου έμεναν απέναντι από μια εκκλησία που την έλεγαν Sacred Heart και όλοι οι πασχαλινοί εορτασμοί γίνονταν μπροστά στον κήπο μας. Οπότε, όταν δεν είμαι μέρος αυτού του πράγματος, νιώθω σαν να είμαι αποκομμένος από τις ρίζες μου. Είναι σημαντικό, και είμαι περήφανος γι’ αυτό.
Τεύχος 26, 15.4.2004, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ
Μπορεί να έχει να κάνει με τον τρόπο που μεγάλωσα, με τις ταινίες που μου άρεσαν όταν ήμουν μικρότερος, αλλά πάντα ψάχνω να βρω ή, καλύτερα, έχω τα μάτια μου και τις αισθήσεις μου ανοιχτές για ταινίες που μπορεί να αφήσουν ένα σημάδι...
Τεύχος 510, 21.1.2015. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Η Ακρόπολη με συγκινούσε πάντα πάρα πολύ. Έχω πολλές παιδικές αναμνήσεις στην Αθήνα. Μου αρέσει η ατμόσφαιρα του Πειραιά. Θυμάμαι τους γουναράδες που δούλευαν μέσα στο κατακαλόκαιρο τη νύχτα. Λατρεύω τον Λυκαβηττό. Η Αθήνα είναι μία συναρπαστική πόλη που αλλάζει συνέχεια πρόσωπα. Μεταμορφώνεται, είναι χαοτική και μου αρέσει αυτό το χάος. Μου αρέσει να έρχομαι την άνοιξη, είναι η αγαπημένη μου εποχή με τις ανθισμένες πορτοκαλιές.
Τεύχος 340, 31.3.2011. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Το να νιώθω ασφαλής είναι ένα συναίσθημα που προτιμώ να αποφεύγω με κάθε τρόπο...
Το να νιώθω ασφαλής είναι ένα συναίσθημα που προτιμώ να αποφεύγω με κάθε τρόπο...
Ράιαν Γκόσλινγκ
Tεύχος 431, 28.3.2013. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Μπενίτσιο ντελ Τόρο
Είναι πολύ πιο δύσκολο από το να είσαι ηθοποιός, χωρίς καμιά αμφιβολία. Το να παίζεις ένα ρόλο είναι σαν να τρέχεις ένα σπριντ. Το να σκηνοθετείς είναι σαν να τρέχεις ένα μαραθώνιο. Και αντίθετα από το να είσαι ηθοποιός, όταν είσαι ο σκηνοθέτης όλα εξαρτώνται από σένα. Και πρέπει να είσαι έτοιμος για μια τέτοια ευθύνη.
Τεύχος 402, 26.7.2012. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Νομίζω ότι όποιος λέει ότι ξέρει το μυστικό τού να είναι αστείος λέει ψέματα. Eγώ πάντως το αγνοώ.
Νομίζω ότι όποιος λέει ότι ξέρει το μυστικό τού να είναι αστείος λέει ψέματα. Eγώ πάντως το αγνοώ.
Μπεν Στίλερ
Τεύχος 297, 15.4.2010. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Τίλντα Σουίντον
Ευτυχώς είμαι τόσο διάσημη όσο μπορώ να αντέξω. Αν ήμουν τόσο διάσημη που να μην μπορώ να λειτουργήσω σε ένα φυσιολογικό επίπεδο, δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα.
Τεύχος 367, 3.11.2011. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Φανί Αρντάν
Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι η αγάπη. Όταν τη βρεις δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο. Είναι επαναστατική, γιατί τότε δεν φοβάσαι κανέναν και τίποτε.
Τεύχος 366, 27.10.2011. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
10°
