Στο συλλογικό pop υποσυνείδητό μας σαν σινεφίλ, οι γαλλικές ταινίες θεωρούνται πραγματικά «γαλλικές» όταν έχουν δύο πράγματα: κόκκινο κρασί και άρωμα γυναικείας φινέτσας. Μερικές φορές, βοηθάει και λίγο μεσογειακός ήλιος. Η Anna Mouglalis είναι μία ηθοποιός που συνδυάζει αυτό το παντοτινά κινηματογραφικό άρωμα με το ελληνο-γαλλικό προφίλ της και την ποιότητα – αρκετή ώστε να κινείται από ρόλους σε ταινίες του ανεξάρτητου κινηματογράφου μέχρι μούσα στα σαλόνια του οίκου Chanel. Αν η τελευταία εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας είναι η Anna Mouglalis με την Ακρόπολη να φλέγεται στο βάθος (από την ταινία «Αληθινή ζωή» του Πάνου Κούτρα), τώρα ήρθε η ώρα να την ξαναδούμε στην αληθινή ζωή, σαν «ανάδοχο» του 12ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου που διοργανώνει το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών – και σε νέα ταινία. Τίτλος: «Gino, ο νονός της πίτσας». Όσο πιο μεσογειακό γίνεται.
Πείτε μας μερικά στοιχεία για το ρόλο σας στο φετινό Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας. Χαίρομαι ιδιαίτερα που θα γιορτάσω τον κινηματογράφο στην Ελλάδα. Έχω παίξει σε δύο ελληνικές ταινίες. Δυστυχώς μόνο δύο αφού δεν μιλάω ελληνικά, αλλά είμαι ευτυχής που επιστρέφω ακόμα μια φορά για τον κινηματογράφο και που βρίσκομαι ανάμεσα σε Έλληνες, ιδίως αυτή την τόσο δύσκολη περίοδο για τη χώρα. Είναι, άλλωστε, σε τέτοιες περιόδους κρίσης που η τέχνη και ο κινηματογράφος οφείλουν να είναι πηγή αλληλεγγύης. Γι’ αυτό και είμαι πολύ χαρούμενη που ως καλλιτέχνις του κινηματογράφου βρίσκομαι εδώ, μαζί σας. Οι εποχές κρίσης αποτελούν συχνά μεγάλες εποχές δημιουργίας συμβάλλοντας στην ανάδειξη νέων καλλιτεχνών, νέων γενεών, που δημιουργούν όχι με τα μέσα αλλά με την ενέργεια που προκαλούν οι έκρυθμες καταστάσεις. Η αλληλεγγύη δεν πρέπει να είναι μια μάταιη λέξη, όπως είναι αυτή τη στιγμή για την Ιαπωνία.
Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιο γνώρισμα του γαλλικού κινηματογράφου που απηχεί στο ελληνικό κοινό; Ποιο θα ήταν αυτό; Ο γαλλικός κινηματογράφος είναι ζωντανός γιατί μάθαμε να τον προστατεύουμε. Μπορέσαμε να θεσπίσουμε μία πραγματική παράδοση στον «κινηματογράφο του δημιουργού» (cinéma d’auteur), ένα ανεξάρτητο σινεμά με δυνατές ταινίες που δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν χωρίς τη δική μας υποστήριξη, ενώ διαθέτουμε και έναν εμπορικό κινηματογράφο, καθώς και κωμωδίες που μας επιτρέπουν να υπάρχουμε δίπλα στο αμερικάνικο σινεμά. Ο δικός μας κινηματογράφος είναι πλούσιος. Είχαμε όμως την τύχη αυτή γιατί οι δομές άντεξαν και ήμασταν μέτοχοι μιας ισχυρής πολιτικής βούλησης από την πλευρά των αριστερών κυβερνήσεων. Στην Ιταλία, για παράδειγμα, οι δομές στήριξης καταστρέφονται, γίνονται θύματα των φιλελεύθερων κυβερνήσεων. Στη Γαλλία ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε έτσι, παρόλη τη σημερινή κατάσταση που θέλει τη διάθεση για στήριξη του κινηματογράφου να μειώνεται και τις περικοπές στον προϋπολογισμό του πολιτισμού να αυξάνονται. Περιμένω με αγωνία τις επόμενες εκλογές.
Έχετε συνεργαστεί με σκηνοθέτες που δεν κάνουν «εμπορικό» σινεμά και έχετε κάνει φιλμς που θα χαρακτηρίζονταν “experimental”, όπως το “La Vie Nouvelle” και το “Novo”. Ίσως αυτό λέει κάτι για τις προτιμήσεις σας; Ναι, είναι ενδιαφέρον να συμμετέχεις σε πειραματικές ταινίες και πρόκειται για προσωπικές μου επιλογές. Πάντα προτιμούσα να κάνω «μια καινούργια ταινία» παρά «ακόμα μία ταινία». Με γοητεύει όταν ο σκηνοθέτης δοκιμάζει τις αισθητικές και αφηγηματικές εμπειρίες. Έχω παίξει σε πολύ μικρές παραγωγές, ανάμεσα στις οποίες και σε μια ταινία σε super 8 mm. Η περιέργειά μου είναι ακόρεστη. Προτιμώ να έχω ένα μικρό ρόλο σε μία ενδιαφέρουσα ταινία. Επιλέγω τις ταινίες με βάση το σενάριο και όχι το ρόλο που μου προτείνουν.
Έχετε υποδυθεί τη Σιμόν ντε Μποβουάρ, την Juliette Greco, την Coco Chanel, o Karl Lagerfeld σας έχει χαρακτηρίσει Ava Gardner του σήμερα. Πιστεύετε ότι υπάρχουν «μύθοι» στις μέρες μας; Μπορείτε να αναφέρετε κάποιον/α; Πάντα επινοούσαμε καινούργιους μύθους, μόνο που σήμερα είναι διαφορετικοί. Οι μεγάλες σταρ του Χόλιγουντ, οι «μύθοι», είχαν πολύπλοκες ζωές. Κατασκευάζαμε τους μύθους αυτούς μέσα από τον πόνο, ξεριζώνοντας δόντια ή τσακίζοντας πλευρά. Το τίμημα του να είσαι μύθος ήταν τρομερά υψηλό. Ένα πρότυπο για μένα, σήμερα, θα μπορούσε να είναι η Meryl Streep. Όμως, βρισκόμαστε μέσα στον πολιτισμό της αυτοϊκανοποίησης. Οι μύθοι δεν είναι πια οι ίδιοι μετά τον πολλαπλασιασμό των επικοινωνιακών μέσων, των media trash και των reality shows. Το κοινό θέλει να μαθαίνει πώς γίνονται τα πράγματα, απομυθοποιούμε την ουσία και μυθοποιούμε μόνο την υλική πλευρά των πραγμάτων. Υπάρχει μία διαβάθμιση εγωισμού. Οι πιο ισχυροί εγωισμοί είναι συχνά αυτοί των τηλεοπτικών παρουσιαστών, κάτι που περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Υπάρχει κάποια άλλη «μυθική» προσωπικότητα που θα θέλατε να υποδυθείτε; Η φαντασία είναι ένα πολύ δυνατό και σημαντικό εργαλείο για να ενσαρκώσεις ένα ρόλο, είτε πρόκειται για υπαρκτό είτε για φανταστικό χαρακτήρα. Τα ιστορικά πρόσωπα είναι ρόλοι που απαιτούν μία απίστευτη δουλειά, για να καταφέρεις να μεταφέρεις την αγωνία τους και να τροφοδοτήσεις την ερμηνεία τους. Η μυθοπλασία ενδείκνυται λιγότερο για μεγάλους γυναικείους χαρακτήρες. Θα ήθελα πολύ να παίξω κάποια στιγμή τη Flora Tristan, ένα χαρακτήρα που με εμπνέει για την πολιτική της δράση και τη συμβολή της στο φεμινιστικό κίνημα.
Ποια είναι τα ελληνικά και ποια τα γαλλικά στοιχεία του χαρακτήρα σας; Είμαι αναμφισβήτητα μεσογειακή. Έχω, δηλαδή, μία ιδιαίτερη αίσθηση του ρυθμού, είμαι θερμόαιμη. Θα το δείτε και στην τελευταία μου ταινία “Chez Gino”, στην οποία έχω ένα σύνθετο ρόλο, πολύ διαφορετικό από αυτούς που έχω ερμηνεύσει μέχρι σήμερα. Έχω σίγουρα το πνεύμα της τραγωδίας! Το όνομά μου είναι ελληνικό και με παρέπεμπε πάντα στην καταγωγή μου, για την οποία είμαι πολύ υπερήφανη. Στην πραγματικότητα, η οικογένειά μου ήταν πάντα «ξένη» για κάποιους: ο παππούς μου μιλούσε μία δωδεκανησιακή διάλεκτο που οι Έλληνες δεν καταλάβαιναν, η γιαγιά μου ήταν Ελληνίδα από την Αλεξάνδρεια, στην Ελλάδα ήμασταν «οι Γάλλοι» και στη Γαλλία «οι Έλληνες».
Είσαστε η «μούσα» του οίκου Chanel. Υπάρχουν δημιουργίες που έχουν σχεδιασθεί ειδικά «επάνω» σας; Ο Karl Lagerfeld μου έκανε το δώρο να σχεδιάσει και να δημιουργήσει τα κοστούμια για την πιο πειραματική ταινία στην οποία έχω παίξει, την “La vie nouvelle”, και στην οποία ερμηνεύω μία νεαρή Ρωσίδα πόρνη στη Βουλγαρία. Πρόκειται για ελεύθερη απόδοση του Δάντη. Ο Lagerfeld σχεδίασε ένα φόρεμα για το τέλος της ταινίας για την Coco Chanel. Σύντομα θα κάνουμε μαζί και μια ταινία μικρού μήκους για την οποία θα σχεδιάσει όλα τα κοστούμια.
Αλλάζουν τα fashion icons στη μοντέρνα εποχή; Ποια η διαφορά τους με την «εποχή Chanel»; Η θέση της γυναίκας και η ίδια η γυναίκα έχουν αλλάξει.
Έχετε σκηνοθετήσει ένα επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς. Ποιο θα ήταν ενδεχομένως το επόμενο σκηνοθετικό σας βήμα; Έκανα μια ταινία μικρού μήκους στο πλαίσιο μιας σειράς του Canal+. Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία. Αυτό μου έδωσε και την ευκαιρία να γυρίσω μια σκηνή από την ταινία μεγάλου μήκους που έχω γράψει και θέλω να σκηνοθετήσω, και η οποία έχει λάβει την απαραίτητη χρηματοδότηση. Ελπίζω να ξεκινήσουμε τα γυρίσματα το φθινόπωρο.
Τι αγαπάτε από την Αθήνα; Έχετε αγαπημένα μέρη, σημεία και στιγμές σε αυτή την πόλη; Η Ακρόπολη με συγκινούσε πάντα πάρα πολύ. Έχω πολλές παιδικές αναμνήσεις στην Αθήνα. Μου αρέσει η ατμόσφαιρα του Πειραιά. Θυμάμαι τους γουναράδες που δούλευαν μέσα στο κατακαλόκαιρο τη νύχτα. Λατρεύω τον Λυκαβηττό. Η Αθήνα είναι μία συναρπαστική πόλη που αλλάζει συνέχεια πρόσωπα. Μεταμορφώνεται, είναι χαοτική και μου αρέσει αυτό το χάος. Μου αρέσει να έρχομαι την άνοιξη, είναι η αγαπημένη μου εποχή με τις ανθισμένες πορτοκαλιές. Μου αρέσει η Βουλιαγμένη και απολαμβάνω να ακούω ρεμπέτικα σε μικρά κουτουκάκια.
Ποιο είναι το προσωπικό σας highlight στο πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας; Η σημαντική στιγμή θα είναι για μένα η παρουσίαση της τελευταίας μου ταινίας, που θα κυκλοφορήσει στη Γαλλία στις 30 Μαρτίου. Το “Chez Gino” είναι μία κωμωδία που σκηνοθετεί ο Samuel Benchetrit. Είμαι πολύ χαρούμενη που θα παρουσιαστεί σε παγκόσμια avant première στο ελληνικό κοινό.
Info12ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου από το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. 31/3 - 8/4: H «ανάδοχος» του Φεστιβάλ Anna Mouglalis θα παρουσιάσει τέσσερις αγαπημένες της ταινίες και το νέο φιλμ στο οποίο πρωταγωνιστεί «Gino, o νονός της πίτσας» σε διεθνή πρεμιέρα. Το πρόγραμμα επίσης περιλαμβάνει φετινές γαλλικές ταινίες παρουσία των συντελεστών τους (Κατρίν Ντενέβ, Νταϊάν Κρούγκερ κ.ά.), μεταμεσονύκτιες προβολές σε συνεργασία με τις Νύχτες Πρεμιέρας, αναδρομή στις ταινίες του Κλοντ Σαμπρόλ και πολλά ακόμα. Στους κινηματογράφους: Attikon Cinemax Class, Apollon Cinemax Class, Ταινιοθήκη της Ελλάδας, Auditorium Γαλλικού Ινστιτούτου, 210 3398.60 (www.ifa.gr)
18°
