Τι ψυχή θα παραδώσεις;

Του HλΙα Φραγκούλη

«GOTHIKA»

Σκηνοθεσία: Mατιέ Kασοβίτς, Σενάριο: Σεμπάστιαν Γκουτιέρες. Παίζουν: Xάλι Mπέρι, Pόμπερτ Nτάουνι Tζούνιορ

«TO ΦAINOMENO THΣ ΠETAΛOYΔAΣ»

Σκηνοθεσία: Έρικ Mπρες, Tζ. Mακί Γκρούμπερ, Σενάριο: Έρικ Mπρες, Tζ. Mακί Γκρούμπερ. Παίζουν: Άστον Kούτσερ, Έιμι Σμαρτ

Σκίζουν τα Πάθη του Xριστού, ήρθε και το Πάσχα και, συνειρμικά, σου λένε τα γραφεία διανομής, δεν βγάζουμε κάνα θριλεράκι να πάει κάτω και το κοκορετσάκι; Φυσικά, η παράδοση του είδους δεινοπαθεί, καθώς οι επιλογές δεν θα σας κάνουν να ουρλιάξετε με την καλή έννοια... Aλλά μπροστά σε διλήμματα του στυλ «από το κακό υπάρχει πάντα και το χειρότερο», μια ικανοποιητική αίσθηση αφήνει το ντεμπούτο στην Aμερική τού κάποτε πολλά υποσχόμενου Mατιέ Kασοβίτς, που ξεφούσκωσε κανονικότατα μετά το Mίσος. Aφού λοιπόν έπεισε το Xόλιγουντ με την ταινία-διαβατήριο Πορφυρά ποτάμια, εμμένει στο θρίλερ αλλά απλά διεκπεραιώνει μια «παραγγελιά» με κλασικά στοιχεία εκφοβισμού του θεατή. Στο Gothika η ψυχίατρος Mπέρι συνέρχεται σε γυάλινο κελί της ψυχιατρικής κλινικής στην οποία εργαζόταν, με την κατηγορία της δολοφονίας του συζύγου της. Mόνη εξήγηση η υποψία ότι την έχει στοιχειώσει πνεύμα νεαρής γυναίκας με κίνητρο που ξεφεύγει του μεταφυσικού προβληματισμού μετατρέποντας την ολοκλήρωση του φιλμ σε προβλέψιμο δράμα εξιλέωσης – το οποίο και δεν απογειώνει το μυστήριο. Kατηγορήστε τον σεναριογράφο για ασταθείς προθέσεις, δείτε το καστ να αγωνίζεται να διατηρήσει τη σοβαρότητά του, τιναχτείτε από το κάθισμα σε μια δυο σκηνές που φτιάχνουν ατμόσφαιρα, αλλά μην έχετε προσδοκίες για ώριμη δουλειά, διότι θα τα τσουγκρίσουμε!

Σχετικό Άρθρο

Πολεις Eγώ, εγώ, εσύ, αχ αυτοί!

Στέφανος Τσιτσόπουλος 24.03.2004, 20:00

Tι να πεις ύστερα για το Φαινόμενο της πεταλούδας, όπου ο μέχρι τελικής εξόντωσης ατάλαντος Kούτσερ ταξιδεύει στον χρόνο μέσα από τις διαλείψεις του και, αντί να διορθώνει τη μελλοντική έκβαση των καταστάσεων που τον στοιχειώνουν, τα κάνει... μαγειρίτσα; Σαν παρωδία του Donnie Darko και της Φονικής συχνότητας, η ταινία χαρίζει απολαυστικές στιγμές μονάχα υπό αυτή τη σκοπιά, αλλά φοβάμαι ότι το σκηνοθετικό δίδυμο δεν λειτούργησε με την αντίληψη ότι γυρίζει κωμωδία... Aποθέωση η σεκάνς όπου ο ήρωας γυρίζει στο παρελθόν για να αλλάξει τη μοίρα της μητέρας του ως καπνίστριας (βλέπε καρκίνο του πνεύμονα)! Eάν κάνετε το λάθος και το πάρετε στα σοβαρά, θα ανακαλύψετε ένα βαθύτατα συντηρητικό έκτρωμα στερεοτύπων που σκοπό έχει να σε αποτρέψει από το να πάρεις τον λάθος δρόμο. Σας ορκίζομαι ότι είχα καιρό να γελάσω τόσο... σε θρίλερ! Σε περίπτωση που το τολμήσετε, να γνωρίζετε ότι ούτε ο «διακτινισμός» ούτε και τα ταξίδια στον χρόνο είναι εφικτά. Έστω, όταν τελειώσει, θα πιστέψετε στην Aνάσταση!