H γκαλερί Luminous Eye είναι ο νέος χώρος για τη φωτογραφία

Με το κοινό της φωτογραφίας να διευρύνεται συνεχώς, η ανάγκη για υψηλού επιπέδου εκθέσεις, παρουσιάσεις και εξωστρέφεια, δημιουργεί νέους χώρους και συνεργασίες. Η «Luminous Eye» είναι ένας χώρος για τις τέχνες με άξονα τη φωτογραφία, που δημιουργήθηκε πριν λίγο καιρό στο Κουκάκι. Αποτελεί ένα συλλογικό project, μια φωτογραφική πρόταση τεσσάρων καταξιωμένων φωτογράφων, των Βασίλη Γεροντάκου, Χάρη Κακαρούχα, Εύης Καραγιαννίδη, Παύλου Παυλίδη, με πρόγραμμα που περιλαμβάνει εκθέσεις, παρουσιάσεις, workshops, ομιλίες, δράσεις, εκδόσεις και συνεργασίες με διεθνείς φωτογραφικές γκαλερί και φωτογράφους, σε ένα πολυχρηστικό, σύγχρονο περιβάλλον, με ένα μικρό καφέ και μια ενημερωμένη βιβλιοθήκη στην διάθεση των επισκεπτών.

H Luminous Eye έκανε το ντεμπούτο της με την ομαδική έκθεση φωτογραφίας «Innerscapes - Μυθολογία του τοπίου» όπου παρουσιάστηκε η δουλειά εννέα φωτογράφων σε ισάριθμα τρίπτυχα, διάρκειας μέχρι τις 30 Νοεμβρίου, ενώ την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου θα γίνει η παρουσίαση του φωτογραφικού λευκώματος «Natural Presence» του διεθνώς βραβευμένου, Χάρη Κακαρούχα. 

Το πρόγραμμα του χώρου αναμένεται υπερδραστήριο με συνεχείς εκθέσεις και πολλές παρουσιάσεις, παράλληλα με τα σεμινάρια των Βασίλη Γεροντάκου, Χάρη Κακαρούχα, και Παύλου Παυλίδη, με τις διαφορετικές προσεγγίσεις τους επάνω στη φωτογραφία.

Λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια της γκαλερί, οι εμπνευστές της μοιράστηκαν το όραμά τους, σκέψεις για τη φωτογραφία και την τέχνη γενικότερα.

Luminous Eye. Πώς ακριβώς χαρακτηρίζεται τον χώρο και ποια είναι η προσδοκία σας;

Θα συμφωνήσουμε ότι είναι ένας χώρος τέχνης, μια gallery με ποιοτικές εκθέσεις, workshops, ομιλίες, παρουσιάσεις φωτογράφων, εκδόσεις βιβλίων. Η προσδοκία μας είναι να γίνει ένας χώρος συνάντησης ανθρώπων που αγαπούν τη φωτογραφία, ανθρώπων που τους ενδιαφέρει η φωτογραφία. Που καλωσορίζει όλους όσους αγαπάνε την τέχνη στην εκδοχή μιας φωτεινής ματιάς. Φωτεινή ματιά σημαίνει πάνω από όλα συνειδητότητα, δηλαδή ουσιαστική, βιωμένη κατανόηση του ποιος είμαι και τι κάνω.

Υπάρχει καλή εγχώρια φωτογραφία που να αξίζει μεγαλύτερη προβολή, ακόμη και διεθνή;

Βασίλης Γεροντάκος: Πιστεύω πως ναι. Αυτό όμως που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι να στηθεί μια γέφυρα επικοινωνίας με φωτογράφους, Έλληνες και ξένους, που έχουν κάτι να πουν και να δούμε τι μπορεί να προκύψει μέσα από μια τέτοια διάδραση. Αν δεν το κάνεις αυτό δεν θα μάθεις ποτέ.

Εύη Καραγιαννίδη: Κάθε φωτογράφος έχει την προσωπική του διαδρομή, αρκεί να βρει τους χώρους που υποστηρίζουν και ανταποκρίνονται στα αντίστοιχα φωτογραφικά ρεύματα που πρεσβεύει. Χρειάζεται εμπειρία και γνώση της επικοινωνιακής δομής τα οποία απαιτούν θέληση, χρόνο, οικονομικές δυνατότητες, αλλά κυρίως υποστήριξη και συλλογικότητα από όλους. Ναι, ήρθε η στιγμή να ξεκινήσουμε.

Παύλος Παυλίδης: Υπάρχει. Αλλά πρέπει να μπορέσει αρχικά να ξεχωρίσει μέσα από τον σημερινό κατακλυσμό εικόνων και κατόπιν να βρει τα κατάλληλα κανάλια ώστε να μπορέσει να προβληθεί

Χάρης Κακαρούχας: Φυσικά και υπάρχει. Νομίζω δίνουμε μια μικρή γεύση στην πρώτη μας έκθεση.

Ενδιαφέρον αγοραστικό υπάρχει για τη φωτογραφία και τα φωτογραφικά βιβλία σε μια εποχή που η πώληση της τέχνης αμφίβολη;

Ε.Κ. Θεωρώ ότι η αμφιβολία σταματά να υφίσταται μόνο αν συναντηθείς με τον συναισθηματικό σου κόσμο, τις αισθήσεις, τη θύμηση σου ή ό,τι σε συγκινεί μπροστά στις φωτογραφίες μιας έκθεσης ή ενός φωτογραφικού βιβλίου. Η αλήθεια είναι ότι κυρίως μετά από το 2009 με τo αφιέρωμα του Robert Delpire στο φεστιβάλ Les Rencontres d'Arles έχει ξεκινήσει μια πρόσκληση - πρόκληση ανάγνωσης και έκδοσης φωτογραφικών βιβλίων σε πολλά φεστιβάλ φωτογραφίας και στην Αθήνα οι εκδόσεις φωτογραφικών βιβλίων και οι βιβλιοθήκες είναι εν εξελίξει. Πάντως σίγουρα το φωτογραφικό βιβλίο θεωρείται ακόμα ένα αξιόλογο και πολύτιμο δώρο για όλους.

Β. Γ. Το χρηματιστήριο της τέχνης είναι από τα πιο προσοδοφόρα. Στην Ελλάδα βέβαια τα πράγματα είναι δύσκολα λόγω της κρίσης. Λείπουν οι άνθρωποι με ένα όραμα για να τους πιστέψει ο κόσμος. Να νιώσει ότι δεν είναι μια εμπορική συναλλαγή όλο αυτό και μόνον, αλλά ένας διαφορετικός τρόπος να διεκδικήσει τη ζωή του. Από την άλλη εκδίδονται πολλά περισσότερα βιβλία σε σχέση με το παρελθόν, ενώ δεν πωλούνται − τουλάχιστον στην Ελλάδα.

Π.Π. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει σοβαρό αγοραστικό ενδιαφέρον για τη φωτογραφία. Τα φωτογραφικά βιβλία είναι σε λίγο καλύτερη μοίρα. Στη Luminous Eye θα γίνει προσπάθεια να αναδειχθούν αξιόλογες δουλειές και να τονώσουμε το ενδιαφέρον και στις δύο αγορές.

Χ.Κ. Η καλλιτεχνική εικόνα (και αυτό που λέμε τέχνη γενικότερα) έχει μια και μόνη χρήση. Να μας συγκινεί, δηλαδή να καθρεφτίζει τη βαθύτερη αλήθεια μας. Από εκεί ξεκινάει το ενδιαφέρον να έχουμε τέτοιες εικόνες στο σπίτι μας. Κι εμείς τέτοιες εικόνες θα βάζουμε στους τοίχους της Luminous Eye.

Ζούμε την εποχή του Instagram, του Facebook, των φίλτρων, των e-books και γενικά της ηλεκτρονικής έκθεσης. Πόση ανάγκη υπάρχει για μια κλασική ιδέα όπως είναι ένα έντυπο λεύκωμα και μια γκαλερί με φωτογραφίες στους τοίχους της;

Χ.Κ. Η φωτογραφία υφίσταται πραγματικά μόνο τυπωμένη. Μια έκθεση προσκαλεί σε μια βιωματική εμπειρία, μια μύηση σε ένα δρώμενο. Είναι πολύ διαφορετικό να περπατήσεις στο δάσος από το να δεις ένα ντοκιμαντέρ γι' αυτό από τον υπολογιστή σου.

Β. Γ. Η μεγάλη μάζα καταναλώνει την εικόνα με τον εύκολο τρόπο των social media. Φωτογραφίες, από την άλλη, κρεμιούνται παντού. Σε μπαρ, σε κάγκελα στους δρόμους, σε δημόσια κτίρια. Ο μύθος αλέθει και μένει ένα δείγμα όταν το πράγμα σοβαρεύει, που απαιτεί έναν άλλο τρόπο αποτύπωσης. Εκεί έρχεται μια καλή έκδοση βιβλίου και ένας χώρος για να προστατεύσει την εικόνα.

E.K. Και τα δύο αποτελούν μια αναφορά για τον επισκέπτη-θεατή/αναγνώστη και είναι δυνατές, διαφορετικές εμπειρίες. Η έκθεση είναι όπως μια θεατρική παράσταση, όπου η παρουσία του επισκέπτη-θεατή είναι ουσιαστική. Το φωτογραφικό βιβλίο λειτουργεί ως αντικείμενο με τον συνδυασμό των αισθήσεων αφής και όρασης (ακόμα και την πίσω πλευρά της φωτογραφίας) και κάθε φορά η ανάγνωσή του είναι μια ξεχωριστή εμπειρία, που σημειώνεται στο ασυνείδητο του αναγνώστη. Συμφωνώ ότι η εποχή μας κυριαρχείται από την άνθηση της εικονικής πραγματικότητας με πρωτεύουσα την ερώτηση «αφού το βλέπω από το google maps, γιατί να πάω εκεί;». Πιστεύω ότι το ενδιαφέρον στη ζωή συνεχίζει να είναι άκρως φωτογραφικό δηλαδή «είμαι εδώ, τώρα» όπως έχει αναφέρει ο Γεώργιος Γκουρτζίεφ (από το βιβλίο: Η ζωή είναι πραγματική μόνο όταν «Είμαι»).

Π.Π. Πάντα θα υπάρχει αυτή η ανάγκη. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος. Και γίνεται ακόμα πιο απαραίτητος όταν προβάλλονται πραγματικά αξιόλογες και προσεκτικά επιλεγμένες δουλειές.

Πώς μπορούν τέσσερις διαφορετικοί φωτογράφοι να συντονιστούν, δεδομένου ότι υπάρχουν διαφορές;

Π.Π. Ξεκινάμε με ένα αρχικά κοινό κώδικα και κατόπιν με πολύ συζήτηση ώστε να παντρέψουμε τις διαφορετικές σκέψεις και απόψεις.

Β.Γ. Με ένα κοινό όραμα για την τέχνη και την ζωή.

Ε.Κ. Νομίζω ότι είναι ορατό, από τις φωτογραφίες μας, ότι συγκλίνουμε σε μια κοινή αισθητική, οπότε ο συντονισμός έρχεται ως φυσικό επακόλουθο και στηρίζεται στην αγάπη για τη φωτογραφία, με κατανόηση, αποδοχή, ειλικρίνεια και σεβασμό της ξεχωριστής προσωπικότητας του καθένα από εμάς, αλλά και στο ενδιαφέρον και την υποστήριξη των φίλων και των μελών της Luminous Eye.

Χ.Κ. Γιατί εκτός από διαφορές υπάρχουν κυρίως συγγένειες.

Περισσότερες πληροφορίες για την Luminous Eye και το πρόγραμμά της θα βρείτε εδώ