Αθήνα, 2013, τεταμένα πρώτα χρόνια της κρίσης. Περπατώντας στο δρόμο παρατηρώ ένα κόκκινο διώροφο λεωφορείο με την επιγραφή Athens Bus Tour, hop-on, hop-off. Αποφασίζω να επιβιβασθώ, να κάνω ένα μικρό διάλειμμα από το βίωμα του αγχωμένου πολίτη και να δω την ίδια μου την πόλη μέσα από τα ενθουσιώδη μάτια του αποστασιοποιημένου τουρίστα. Ανεβαίνω στο δεύτερο όροφο, το λεωφορείο ξεκινά και με τον δροσερό αέρα να φυσάει ευχάριστα το πρόσωπο μου η περιήγηση ξεκινά.
Το δρομολόγιο έχει ως αφετηρία το Σύνταγμα και περιλαμβάνει όλα τα διεθνώς γνωστά μνημεία/τοπόσημα, Αθηναϊκή Τριλογία, Ζάππειο, Καλλιμάρμαρο, Μοναστηράκι, Ακρόπολη αλλά και ένα πέρασμα από τις λιγότερο γνωστές περιοχές γύρω από την Πατησίων, την Ομόνοια και το Μεταξουργείο. Το μάτι μου κινείται συνεχώς μεταξύ του δρόμου και των τουριστών στο λεωφορείο, τους παρατηρώ, με ενδιαφέρουν οι εκφράσεις, οι αντιδράσεις τους σε αυτά που βλέπουν.
Όταν περνάμε από τα γνωστά μνημεία είναι ενθουσιώδεις, χαμογελάνε και μιλάνε δυνατά, σηκώνονται, φωτογραφίζουν και αυτοφωτογραφίζονται συνεχώς. Ο υπέρλαμπρος, ζεστός ήλιος τα κάνει όλα ακόμα πιο ωραία.
Καθώς όμως το δρομολόγιο συνεχίζεται στα ενδότερα της πόλης, προς τον ομφαλό της Αθήνας, την Ομόνοια, τα πρόσωπα σταδιακά σκοτεινιάζουν, οι φωτογραφικές και τα τάμπλετ κατεβαίνουν, και οι επιβάτες ξανακάθονται στις καρέκλες τους κοιτώντας αμίλητοι την πραγματική, αφτιασίδωτη πόλη, τους κατηφείς ανθρώπους, τα κακοδιατηρημένα κτίρια και τους βρώμικους δρόμους. Αρχαία μνημεία και σύγχρονα ερείπια, μία στάση απέχουν μεταξύ τους.
Από τα κόκκινα ακουστικά μίας χρήσης δεν ακούγεται τίποτα, ο ηλεκτρονικός ξεναγός που πριν ήταν λαλίστατος έχει σωπάσει, τι να πει εξάλλου;
Έτσι προστατευμένοι που είμαστε ψηλά στον δεύτερο όροφο του λεωφορείου, διασχίζοντας και απλά κοιτώντας μου θυμίζουμε τους επιβάτες στα τζιπ του Jurassic Park μόνο που εδώ οι δεινόσαυροι είναι οι κάτοικοι και ζούγκλα η Αθήνα.
Το δρομολόγιο ολοκληρώνεται αλλά εγώ θα το επαναλάβω τις επόμενες ημέρες, θέλω να παρατηρήσω ακόμα περισσότερες εκφράσεις και εικόνες που είναι δύσκολο να προσέξει κανείς από το επίπεδο το δρόμου.
Αθήνα, 2018, η κρίση πλέον έχει αποκτήσει πατίνα, η πόλη είναι σε ακόμα χειρότερη κατάσταση αλλά οι τουρίστες είναι ακόμα περισσότεροι, κάθε χρόνο σημειώνεται και ρεκόρ αφίξεων, προφανώς ο συνδυασμός ομορφιάς και ελεγχόμενης ως προς την επικινδυνότητά της παρακμής είναι πολύ θελκτικός.
