Πριν κανά-δύο χρόνια, χαζεύοντας σε ένα από τα κορυφαία φωτογραφικά site παγκοσμίως, του οποίου έχω την τιμή να είμαι μέλος (δείτε εδώ), είχε πέσει το μάτι μου σε μία έγχρωμη street εικόνα (φανταστική ομολογουμένως) με τίτλο: «The day nothing happened» (Πατήστε εδώ για την δείτε).
Κάπως έτσι ήταν εκείνο το πρωινό. Πρωινό, τρόπος του λέγειν. Περασμένες δώδεκα, κοντά μία. Συννεφιά, κουφόβραση, καθημερινή, νομίζω Πέμπτη, αλλά με ελάχιστη κίνηση. Δεν είχα όρεξη για θάλασσα, στις 16:00 έπιανα δουλειά και οι πιθανότητες να βγω για κοκτέιλ το βραδάκι με τη Σκάρλετ απειροελάχιστες (για να θυμόμαστε που και που και εκείνον τον ταλαίπωρο τον Ευκλείδη).
Ανία, πλήξη, βαρεμάρα. “Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.”
Ο ποιητικός οίστρος με πέτυχε να περνάω με το ποδήλατο έξω από το ΚΤΕΛ. “Να λοιπόν που θα βρω βαρβάρους να περιμένω!” η άμεση σκέψη. Σε ελεύθερη μετάφραση, “όλο και κάτι ενδιαφέρον θα βρω για φωτογράφηση στο ΚΤΕΛ και έτσι θα σκοτώσω κανά δίωρο. Τόσος κόσμος μπαινοβγαίνει. Τι διάολο;” Να διευκρινίσω ότι όταν μιλάω για ΚΤΕΛ, εννοώ το διάσημο ΚΤΕΛ Χανίων. Πάτε να γελάσετε με το “διάσημο”, αλλά θα σας προλάβω. Από το συγκεκριμένο ΚΤΕΛ ξεκινάει το λεωφορείο για το φαράγγι της Σαμαριάς. Αν είσαι τουρίστας, πρακτικά δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πας. Συνεχίζετε να θέλετε να με κοροϊδέψετε για το “διάσημο”; Σας ενημερώνω ότι το δεύτερο μεγαλύτερο φαράγγι της Ευρώπης έχει μία επισκεψιμότητα κάθε χρόνο, που ξεπερνάει τα 150.000 άτομα. Από όλα τα μέρη του κόσμου. Οι περισσότεροι από αυτούς παίρνουν το ΚΤΕΛ από Χανιά για να το επισκεφθούν. Να προσθέσω επίσης, ότι από το συγκεκριμένο ΚΤΕΛ αναχωρούν και τα λεωφορεία για κάποιες από τις “καλύτερες παραλίες του κόσμου”. Δεν τα λέω εγώ αυτά, διαρκώς δημοσιεύονται τέτοιες λίστες από έγκυρα διεθνή τουριστικά sites και περιοδικά. Μπάλος, Λαφονήσι, Φαλάσσαρνα είναι σχεδόν πάντα μέσα σε αυτές. Πάρα πολλοί, λοιπόν, ξένοι επισκέπτες μεταβαίνουν στα συγκεκριμένα μέρη με τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ. Δε συνεχίζω, νομίζω καταλάβατε το πνεύμα μου. Οπότε κομμένη η πλάκα για το “διάσημο”. Το ΚΤΕΛ Χανίων ΕΙΝΑΙ διάσημο, ΟΚ; Χαίρομαι που το ξεκαθαρίσαμε!
“Άκου να δεις φίλε ΔΕΝ θα ξαναβγάλεις φωτογραφίες εδώ μέσα!” Την ώρα που το λέει αυτό, ακολουθώντας με γρήγορα νευρικά βήματα, σταματάω, γυρίζω, νετάρω στη μύτη του και πατάω το κουμπί. Αν κοιτάξετε καλά τη συγκεκριμένη φωτογραφία, θα καταφέρετε να δείτε τους ατμούς, που βγαίνουν από τα ρουθούνια και τα αυτιά του. Αν πάλι δεν τους βλέπετε, σίγουρα από το βλέμμα του μπορείτε να τους φανταστείτε. Εντάξει, δίκιο είχε ο άνθρωπος. Τη δουλειά του έκανε και μάλιστα πολύ καλά! Ανταλλάξαμε και μερικές “φιλοφρονήσεις”. Τώρα που το σκέφτομαι πιο ψύχραιμα, κακώς! Του ζητώ δημοσίως συγνώμη!
Πάντως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο “something did happen” εκείνη τη μέρα στο διάσημο ΚΤΕΛ Χανίων. Δείτε και όσες εικόνες πρόλαβα να βγάλω, νομίζω έχουν πλάκα...
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
13°
