«Πιθανές Απιθανότητες»: Η έκθεση του εικαστικού Γιάννη Στεμπίλη στην Art Zone 42 στις 14/3 έως 6/4
Παρουσιάζει διασημότητες από τον χώρο των τεχνών και του θεάματος σε φαινομενικά απίθανες σκηνές, που είτε πάνε τελείως κόντρα με τον χαρακτήρα τους, είτε μπορεί να συνδέονται ενδόμυχα μεταξύ τους με τη μορφή ορισμένων λεπτομερειών που γίνονται ξεκάθαρες όταν κάποιος παρατηρεί τα έργα. Ο Γιάννης Στεμπίλης τοποθετεί δύο διαφορετικές κανονικότητες σε μία, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που ίσως να υπήρχε όντως σε κάποια άλλη ζωή ή να αποτελούσε αρμονία σε ένα άλλο σύμπαν στην έκθεσή του στην Art Zone 42 Gallery στις 14/3 έως 6/4.
"Two Iggy"
«Πιθανές Απιθανότητες»: H έκθεση του Γιάννη Στεμπίλη στην Art Zone 42
«Η έκθεση χαρακτηρίζεται από λογής εικαστικά λογοπαίγνια και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται μια νέα πραγματικότητα με υπαρκτούς χαρακτήρες σε φανταστικές σκηνές. Έργα του είναι το Two-Iggy, όπου ο Iggy Pop με την Twiggy στέκονται ο ένας δίπλα στον άλλον και αυτό που τους ενώνει είναι απλά η συν-ένωση του ονόματός τους, η Sade που διαφημίζει τα ομόηχα γνωστά τσιγάρα και ο Ζήκος (Χατζηχρήστος) που διασκεδάζει μετά μουσικής παρέα με τον LL Cool J.» αναφέρει η Τζωρτζίνα Θέου, ιστορικός τέχνης, curator και ιδιοκτήτρια γκαλερί.
"Charles Bukowski In front of the Mondrian"
«Να Λόρα, να ένα μήλο»
"Portable music"
Ο Γιάννης Στεμπίλης έχει ασχοληθεί για πάρα πολλά χρόνια με τον σχεδιασμό κοσμημάτων, συνεπώς όλες οι δημιουργίες του είναι λαξευμένες σε μέταλλο -ψευδάργυρο, μπρούτζο, χαλκό και ορείχαλκο- τις οποίες ο καλλιτέχνης δουλεύει σκαλίζοντας, οξειδώνοντας, αλλά και καίγοντάς το. Γι' αυτό και το καθένα έργο από αυτά χρειάζεται τουλάχιστον δύο μήνες για να ολοκληρωθεί. Οι παραστάσεις που αποκαλύπτονται είναι λεπτομερείς και κάθε πιθανότητα λάθους μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική για το ίδιο το έργο. Οι σκιάσεις στις φόρμες και στις μορφές επιτυγχάνονται με τον ακριβή καταμερισμό του πλήθους των χιλιάδων τελειών πάνω στη μεταλλική πλάκα. Τέλος, ο καλλιτέχνης διανθίζει τα έργα του με μεταλλικό χρώμα, το οποίο απλώνει με μαεστρία στην επιφάνεια ώστε να καλύπτει με μαθηματική ακρίβεια συγκεκριμένα σημεία, σκαλισμένα και μη. «Ένα αποθετήριο από μνήμες, μια συνεύρεση διαφορετικών εποχών, χωρίς κατ' ανάγκη λογική αλληλουχία, διαταράσσουν το χωροχρονικό συνεχές και δημιουργούν έναν σουρεαλιστικά εναλλακτικό και επιτηδευμένα εξυπνακίστικο κόσμο. Σε μια αλληγορική, υπερρεαλιστική θεώρηση-αναθεώρηση χαρακτήρων και καταστάσεων, βγαίνουν στην επιφάνεια εναλλακτικές οπτικές και διαλεκτικές προσεγγίσεις» λέει ο Γιάννης Στεμπίλης.
«Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ' άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω»
Το σύνολο που προκύπτει είναι ένα άρτιο αποτέλεσμα με βαθιά βλέμματα, αστραφτερά χαμόγελα, μορφασμούς, εκφράσεις, κινήσεις σωμάτων, που μοιάζουν αέρινα και με παιχνιδιάρικη διάθεση, ωθώντας μας να συμβαδίσουμε με τις προθέσεις και τις διαθέσεις των πρωταγωνιστών τους.
11°
