O Γιώργος Τζινούδης δεν είναι ο ζωγράφος που έχεις συνηθίσει. Αλλάζοντας συχνά πόλεις, νησιά και εικόνες, μεταμορφώνει ένα υπόγειο στο κέντρο της Αθήνας σε ένα ποπ σκηνικό και σχεδιάζει το εξώφυλλο του νέου τεύχους της ATHENS VOICE. Για να γεμίσει το μυαλό μας με σκέψεις και το φόντο των φωτογραφιών μας στο Instagram με χρώματα, σχέδια και τα χαρακτηριστικά του νεκροκεφαλάκια.
Γιατί να σηκωθεί κάποιος από το σπίτι του και να έρθει στο υπόγειο του καφέ μπαρ Εφημερίδα ATH και να δει την έκθεσή σου;
Σε κάποιους αρέσει αυτό που κάνω και θα έρθουν γι’ αυτό. Σε κάποιους δεν αρέσει και δεν θα έρθουν γι’ αυτό. Η μεγάλη πλειοψηφία όμως δεν δίνει δεκάρα και πολύ καλά κάνει. Αυτοί λοιπόν μπορούν να έρθουν, γιατί θα έχει δωρεάν σφηνάκια Jägermeister που θα διανέμουν δίμετροι κορίτσαροι και γιατί θα μπορέσουν να βγουν την καλύτερη καλλιτεχνοσέλφι, Παρασκευή βραδάκι 5 Απριλίου στην Αθήνα.
Γιατί Pop Up;
Γιατί αυτή ή έκθεση είναι απροσδόκητη, όπως μια πρόωρη εκσπερμάτωση, προσωρινή, όπως ένα συνάχι, και, ξαφνική, όπως μια κατσαρίδα που πετιέται απ’ το σιφόνι. Ε, και η ζωγραφική μου, λένε, πως έχει κάποια pop στοιχεία.
Ταυτίζεσαι με την κατσαρίδα;
Ναι. Γιατί όχι; Είναι το αρχαιότερο ζώο στον πλανήτη γη, είναι ενοχλητική για τους περισσότερους ανθρώπους, δραστηριοποιείται τη νύχτα και είναι ίσως το μόνο είδος που θα επιβιώσει ακόμα και μετά από μια πυρηνική καταστροφή. Συγκεντρώνει αρκετά γοητευτικά στοιχεία, δε νομίζεις;
Με τι άλλο ταυτίζεσαι;
Πάντως όχι με την αστυνομική μου ταυτότητα. Επίσης, ελάχιστα με τη φάτσα μου. Συναισθηματικά, συναρπάζομαι και ως εκ τούτου ταυτίζομαι με εικόνες, μουσικές και στίχους.
Πες μου ένα στίχο.
«Πατώ στα χιόνια- καίγομαι/και στη φωτιά κρυώνω/στα κρόυσταλα ζεσταίνομαι/Και στη βροχή στεγνώνω» (Μάρκος Βαμβακάρης).
Έχεις εμμονή με τις νεκροκεφαλές. Πρωταγωνιστούν σε πολλά έργα σου, κοσμούν τα αυτοκίνητα με τα οποία κυκλοφορείς, αλλά και τα μπαρ Εφημερίδα SKG και Εφημερίδα ATH, που σχεδίασες. Τι αντιπροσωπεύουν για σένα;
Ο Σειλινός στο Μίδα: «Εφήμερη και άθλια φυλή, γιε του πόνου και της τύχης, γιατί με αναγκάζεις να σου αποκαλύψω πράγματα που θα ήταν καλύτερα για σένα να μη γνωρίσεις ποτέ; Ό,τι περισσότερο απ’ όλα πρέπει να επιθυμείς, σου είναι αδύνατον να τα αποκτήσεις: το καλύτερο για σένα είναι να μην έχεις ποτέ γεννηθεί, να μην υπάρχεις, να πέσεις στην ανυπαρξία. Ύστερα από αυτό ό,τι περισσότερο πρέπει να επιθυμείς, είναι να πεθάνεις το γρηγορότερο». Αυτό είναι το πεπρωμένο, η σκληρή αλήθεια, η ματαιότητα, το γελοίο και το τραγικό του να είσαι άνθρωπος, τόσο σαν άτομο όσο και σαν πλήθος... εξού και τα νεκροκεφαλάκια μου από μόνα τους ή σε σχηματισμό όχλου.
Κατερίνη, Κομοτηνή, Θεσσαλονίκη, Μαδρίτη, Βερολίνο, Νέα Υόρκη, Αθήνα, Ρίο Ντε Τζανέιρο, Λονδίνο, Μύκονος. Κάθε 2-3 χρόνια αλλάζεις τόπο διαμονής. Βαριέσαι εύκολα;
Ναι αφενός, αφετέρου το κυνηγάω κι όπου χρειαστεί να πάω θα πάω, μέχρι να βρεθεί αυτός που θα πληρώνει το ρεύμα για εκείνη τη φωτεινή ταμπέλα στη μέση της Κόλασης.
Είχες την ευκαιρία να πάρεις υποτροφία από το ίδρυμα Fulbright σπουδάζοντας στο SVA, το πανεπιστήμιο όπου φοίτησε ο Keith Haring. Τι λάτρεψες και τι δεν άντεξες στη Νέα Υόρκη;
Λάτρεψα το υπερμέγεθες, το υπερδραστήριο, το ταχύτατο, το ασταμάτητο, την αδιάκοπη παραγωγή ιδεών σε συνδυασμό με την εμπορική τους εκμετάλλευση. Σιχάθηκα τις απαγορεύσεις και τον έλεγχο σε όλα. Μα, να απαγορεύεται να βγεις στην ταράτσα του πανεπιστήμιου χωρίς ειδική άδεια από την τάδε επιτροπή ότι δεν είσαι ψυχάκιας και δεν θα φουντάρεις;
Τι σημαίνει μοντέρνα τέχνη για σένα;
Η τέχνη είναι μία... είτε αρχαία, είτε μοντέρνα, είτε μεταμοντέρνα, είτε ζωγραφική, είτε μουσική, είτε ποίηση την ονομάζουν αυτοί που την βάζουν σε κουτάκια. Είναι ζήτημα στιλ. Το στιλ είναι η απάντηση σε όλα έχει πει ο Μπουκόφσκι, ένας φρέσκος τρόπος να προσεγγίζεις κάτι βαρετό ή επικίνδυνο, να κάνεις κάτι βαρετό με στιλ είναι προτιμότερο απ’ το να κάνεις κάτι επικίνδυνο χωρίς στιλ. Το να κάνεις κάτι επικίνδυνο με στιλ είναι αυτό που αποκαλώ τέχνη. Το μποξ μπορεί να είναι τέχνη, το να αγαπάς μπορεί να είναι τέχνη, να ανοίγεις μια κονσέρβα σαρδέλες μπορεί να είναι τέχνη. Η τέχνη υπάρχει παντού. Πολλές φορές δεν χρειάζεται καν να την κατασκευάσεις. Η τέχνη υπάρχει. Η γύρω πραγματικότητα είναι μια φτωχή εφεύρεση.
Ζούμε στην εποχή των influencers. Ποιες είναι οι δικές σου επιρροές;
Αν αναφέρεσαι στους YouTubers και στους Instagrammers, γρίπη είναι θα περάσει. Οι δικές μου επιρροές είναι το ανεπαίσθητο ροχαλητό της γκόμενάς μου, το καζανάκι του από πάνω, ο Β΄ Παγκόσμιος, η Πατησίων, η ζωγραφική των μεγάλων δασκάλων και ο Λασιθιώτης λυράρης και ποιητής κ. Γιάννης Βάρδας.
Τα έργα σου θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ενοχλητικά από κάποιους. Πορνό, βία, πολιτική, ποπ κουλτούρα βρίσκουν χώρο ταυτόχρονα στον καμβά. Σου αρέσει να προκαλείς;
Αν θεωρείς προκλητικό και πορνό ένα ζωγραφισμένο γενετήσιο μόριο, και όχι το Survivor, το Power of Love, τις εκπομπές της Αννίτας, τις δηλώσεις των αθλητικών παραγόντων και τα πιξελαρισμένα σώβρακα στην Ερμού, τότε ναι.
Προτιμάς να δουλεύεις σε μεγάλες διαστάσεις, έχω την αίσθηση. Μπορείς να εξηγήσεις γιατί;
Στη σειρά «Falsifications» που είναι έργα - παραποιήσεις γνωστών έργων τέχνης, προσπαθώ να τηρώ τις διαστάσεις του πρωτοτύπου· από εκεί και πέρα προτιμώ να δουλεύω σε διαστάσεις που επιβάλλονται στο χώρο ή γίνονται ένα με το χώρο και την κλίμακά του, παρά να επικολλώ γραμματόσημα σε τοίχους.
«Jean-Michel and dog and death can really make you look like a star» από τη σειρά «Falsifications»
Έχεις αδυναμία σε κάποιο χρώμα;
Το μαύρο είναι η βάση του σύμπαντος... το βασικό των βασικών... από κει και μετά το κίτρινο που είναι ζωτική ενέργεια, εξωστρέφεια, επιθετικότητα, πάντα θερμό, η πρώτη αναπνοή έξω από τη μήτρα και το χρώμα της αγαπημένης μου ομάδας.
Ποιους νέους καλλιτέχνες ακολουθείς ευλαβικά στο Instagram;
Τον Cleon Peterson, τον Ugo Rondinone και τον Kyrie Irving.
Ποια ερεθίσματα σου έχει δώσει η Αθήνα στη ζωγραφική σου;
Η Αθήνα είναι μια πανάσχημη κακιά γεροντοκόρη που φορά το ομορφότερο στέμμα στο κεφάλι (βλέπε Ακρόπολη) κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό κι έναν υπέρλαμπρο-αγαπησιάρη ήλιο, κι αυτό είναι αρκούντως παρανοϊκό και δυσεύρετο για να μη με συναρπάζει.
Πώς προέκυψε η σειρά «Cocktales»;
Βιοπορίζομαι φτιάχνοντας ποτά για περισσότερα από 15 χρόνια. Δεν θα μπορούσα να μην αντλήσω και απο εκεί για να σχολιάσω. Cocktales με θέμα τα Cocktails. Τα τέσσερα τελευταία γράμματα όμως της λέξης cocktail ανορθόγραφα και παραλλαγμένα, παραπέμπουν ευθέως στη λέξη tale, δηλαδή ιστορία/παραμύθι. Και κάπου εκεί ξεκινάει το παιχνίδι· η δική μου ζωγραφική αλληγορία υπό ένα πρίσμα κριτικής και πικρής ειρωνείας, στην εποχή που ο άνθρωπος ασυλλόγιστα και με ταχύτητα καταναλώνει ότι του σερβιριστεί με δελεαστικό τρόπο.
Ποιος σούπερ ήρωας θα ήθελες να είσαι και γιατί;
Ο Νίκος Γκάλης ή ο Μαξιμιλιανός Ροκατάνσκι. Ο πρώτος γιατί ήταν ένας κοντός που τα έβαζε με 5 ψηλούς τους κέρδιζε και μετά απέφευγε τις δηλώσεις. Ο δεύτερος γιατί είναι ένας άνδρας μόνος που μιλά ελάχιστα και που πορεύεται μέσα σε ένα τοπίο ερήμωσης και καταστροφής, δίνοντας με στιλ τις μάχες του για το δικό του δίκαιο και τα δικά του πιστεύω.
Ποιο από τα έργα σου έχει τραβήξει τη μεγαλύτερη προσοχή και γιατί;
Το αμάξι μου. Η στραcarστρούκα. Επιζωγραφισμένη με νεκροκεφαλάκια απ’ την κορφή ως τα νύχια. Έχει τραβήξει την προσοχή επειδή βρίσκεται εν κινήσει και σε δημόσια θέα μονίμως.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που σου έδωσε η ζωή ως μπάρμαν;
Της μέρας τα καμώματα, τα βλέπει η νύχτα και γελά.
To 1966 όταν ρώτησαν τον Άντι Γουόρχολ ποιο είναι το μέλλον της pop art, είχε πει πως είναι τελειωμένη υπόθεση. Αλήθεια, τι είναι pop στο 2019;
Όταν είσαι μεγάλος και καταπιάνεσαι με κάτι θέλεις να το τελειώνεις. Όλοι αυτό φιλοδοξούσαν και φιλοδοξούν. Καλλιτέχνες, φιλόσοφοι, αστροφυσικοί, βιογεωλόγοι, θρησκευτικοί ηγέτες κ.ο.κ. Εγώ θα συνιστούσα μεγαλύτερη ταπεινοφροσύνη. Popular σήμερα είναι το facebook, το instagram και το βρακί μας σε κακή ανάλυση και απευθείας μετάδοση.
Τι είναι επιτυχία για σένα;
Μια σύντομη διακοπή των αποτυχιών και των διαψεύσεων της ζωής.
13°
