H Ελένη Ψυχούλη δημοσιογραφεί, γράφει και παρουσιάζει εκπομπές στην τηλεόραση, όλα με το δικό της μοναδικό πάθος για ζωή. Μιλάει στο HOME για τη νέα μεγάλη της αγάπη, τα «Idi prikos», δημιουργίες δικές της με υλικά από την παλιά προίκα της γιαγιάς που η ίδια μεταμορφώνει με τρόπο μοναδικό.
* Ήταν Πάσχα, στον Βόλο, όταν ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα ένα σταμπωτό καμβά σε ένα από τα τελευταία μαγαζιά με ταμπέλα «Εργόχειρο», που επιβιώνουν ακόμα την εποχή του κινέζικου φασόν. Σε ένα ροδαλό ηλιοβασίλεμα της γαλλικής εξοχής, ευγενείς έπαιζαν τυφλόμυγα, ενώ πίσω από μια πρασιά ο Έρωτας καιροφυλακτούσε με τα βέλη του. Στην πιο λαμπρή στιγμή του κιτς, ο καμβάς περίμενε τη χρυσοχέρα που θα τον αναστήσει με εκατομμύρια βελονιές του γκομπλέν για να τον κρεμάσει σε χρυσή κορνίζα στο σαλόνι της. Η τύχη αποφάσισε η χρυσοχέρα να ’μαι εγώ. Που το κέντημα το είχα καταχωρίσει στα αζήτητα της παιδικής μου ηλικίας, μαζί με όλους τους υπόλοιπους καταναγκασμούς της γιαγιάς μου. Με τις πρώτες αβέβαιες βελονιές, το κακό είχε γίνει. Η σταυροβελονιά έγινε το πάθος μου.
* Τα παλιά κεντίδια, πλακωτά-κοφτά-βελονάκια-κρητικές-γιαννιώτικες βελονιές και μακεδονίτικα υφαντά, ξαναείδαν το φως το αληθινό, βάφτηκαν σε ζωντανά χρώματα, άλλαξαν χρήση και ύφος, παντρεύτηκαν με υφάσματα αναζητώντας μια δεύτερη ευκαιρία στο σπίτι της δεύτερης χιλιετίας. Πανιά που χρόνια κουβαλούσα από τα ταξίδια μου στον κόσμο βρήκαν λόγο ύπαρξης – τα γιαπωνέζικα μεταξωτά γνωρίστηκαν με τις τραβέρσες της γιαγιάς μου.
* Η συλλογή είναι μια ιδέα, μια πρόταση, μια παράκληση. Να ανοίξετε κι εσείς τα ντουλάπια σας, να δώσουμε μαζί μια τύχη και στη δική σας, ανεκτίμητη, «προίκα». Τίποτα δεν μπορεί να αναστήσει καλύτερα το θλιβερό, μονοχρωματικό τοπίο ενός μίνιμαλ σπιτιού από μια κεντημένη μαξιλάρα στο πάτωμα ή μια παρέα από μαξιλαράκια στον καναπέ. Το χρώμα είναι αυτό που αλλάζει το τοπίο στην εποχή της γκρίζας μελαγχολίας.
* Όλοι έχουμε καταθέσει άσκοπο χρήμα σε κομμάτια που μια πολυεθνική παράγει φασόν, τα ίδια σε κάθε σπίτι, στο γούστο ενός ανώνυμου σχεδιαστή που ποτέ δεν θα πληροφορηθεί την ύπαρξή μας. Τα υιοθετήσαμε γιατί ήταν μόδα, γιατί έτσι έλεγαν τα περιοδικά. Όμως, μέσα στη χειροποίητη δουλειά χτυπά μια ολοζώντανη καρδιά, μια προσωπική μυθολογία. Η μικρή στραβοτιμονιά στη βελονιά μαρτυρά την αδυναμία της κεντίστρας τη στιγμή που έχασε το δρόμο της κι όλο αυτό είναι ομορφιά με υπογραφή, σαν κάποιος να σου διηγείται ένα παραμύθι με κλωστές αντί για λέξεις. Η ψυχή που βγαίνει από το μικρό ψεγάδι, τα χέρια που για μήνες αγκάλιασαν τον καμβά μέχρι να τον μεταμορφώσουν σε μια ταινία με αρχή, μέση και τέλος.
H συλλογή περιλαμβάνει: «Τα πολύτιμα», μεγάλα κομμάτια που έχω κεντήσει, couvre-lits, μαξιλάρια κ.ά. Μαξιλάρια, couvre-lits και τραπεζομάντιλα από υφάσματα που έχω φέρει από όλο τον κόσμο, όπου προσθέτω χειροποίητα σεμέν, δαντέλες, κεντήματα και ό,τι άλλο «της γιαγιάς», βαμμένο σε νέα χρώματα. Ποδιές κουζίνας (χαρούμενες και σέξι), πιάστρες, sous-plats και γάντια για το φούρνο, κομμάτια για την παραλία. Θα τα βρείτε στο TR2, Ξάνθου 6, Κολωνάκι, και στο M-art, Σόλωνος 10 & Ηρακλείτου (2ος όρ).
«Το σημαντικότερο είναι να παραμένουμε πιστοί σε μια αρχιτεκτονική που βελτιώνει την καθημερινότητα και αφήνει θετικό αποτύπωμα στο περιβάλλον», τονίζει ο Πάνος Ευστρατίου.
Παλιά βιομηχανικά συγκροτήματα στην Αθήνα και τον Πειραιά μεταμορφώνονται σε σύγχρονες κατοικίες, γραφεία και πολιτιστικούς χώρους, συνθέτοντας τη νέα αφήγηση της πόλης
15°
