Τον περασμένο Ιούνιο ανέβηκε στο Indymedia ένα κείμενο που είχε προκαλέσει αρκετά σχόλια (σε κάποιες περιπτώσεις και γέλιο) μεταξύ όσων ασχολούμαστε με θέματα βιοηθικής. Μετά την επίθεση σε κρεοπωλείο στα Εξάρχεια, το ξαναθυμήθηκα και ήθελα να το μοιραστώ με όσους από εσάς ενδιαφέρεστε για το θέμα του ειδισμού (σπισισμού) γενικά και ειδικά.
Κάποιος με το ψευδώνυμο «μαύρος αναρχικός» ποστάρει στο Inymedia το παρακάτω κείμενο:
«Δε θέλω να τα χώσω σε αντιπισιστές, κάθε άλλο. Απλά έχω μια απορία και σκέφτηκα ότι ίσως κάποι@ που το έχει ψάξει περισσότερο θα μπαρούσε να μου τη λύσει.
Είναι γνωστό ότι σαν αναρχικ@ έχουμε απορρίψει κάθε μορφή ιεραρχίας. Στα μη-ανθρώπινα όντα όμως είναι γνωστό ότι υπάρχει ιεραρχία. Στα έντομα έχουμε βασίλισσες-κηφήνες-εργάτες, στα κοπάδια θυλαστικών έχουμε αρχηγούς, στα λιοντάρια, στους λύκους, σε όλα τα κοπάδια χερσαίων θυλαστικών υπάρχει κάποια ιεραρχία όπου οι ανώτερες βαθμίδες καθοδηγούν, έχουν προτεραιοτητα στην τροφή και στο νερό, γενικότερα δεν επικρατεί ισότητα. Και αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε άγρια κατάσταση, χωρίς την παρεμβολή του ανθρώπου.
Σίγουρα η ανθρώπινη εξουσία δε συγκρίνεται με αυτού του είδους την ιεραρχία, όμως δεν παύει να αποτελεί ιεραρχία, μια σχέση που θα απορρίπταμε σαν αναρχικ@ στην κοινωνία μας.
Η ολική απελευθέρωση δεν είναι κάτι που αφορά αυτού του είδους τις ιεραρχίες; Πώς θα μπορούσε να επέμβει κανείς για να απελευθερώσει για παράδειγμα τις εργάτριες-μέλισσες από την ηγεμονία της βασίλισσας-μητέρας ή ένα χαρέμι θυληκών ουρακοτάγκων από το άλφα-αρσενικό που τις χρησιμοποιεί για την ικανοποίησή του; Υπάρχει κάποια σχετική εμπειρία;».
Κάποιοι από τους σχολιαστές το πήραν στα σοβαρά και απάντησαν ανάλογα, κάποιοι άλλοι όχι και έκαναν πλάκα. Π.χ. ένας εξ αυτών γράφει: «Σύντροφε, θα στηθούνε λαϊκά δικαστήρια για βασίλισσες μέλισσες, alpha male Λύκους κλπ». Το θέμα σίγουρα δεν είναι καθόλου απλό.
Κάθε ένας που αγαπάει τα ζώα –και τους ανθρώπους– βρίσκεται σε μεγάλο δίλημμα για πολλούς λόγους. Είμαι αντίθετος σε κάθε μορφή βίας, αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος πώς θα αντιδρούσα αν έβλεπα κάποιον μπροστά μου να φωλιάζει ζωάκια. Από την άλλη, τρώω κρέας.
Φαντάζομαι ότι η ομάδα που έσπασε το κρεοπωλείο στα Εξάρχεια δεν τρώει κρέας και ζωικά παράγωγα (δηλαδή είναι vegan). Και καλά κάνουν, αν μπορούν να έχουν υψηλή απόδοση ως εργαζόμενοι και γονείς, χωρίς το κρέας και τα ζωικά παράγωγα.
Όμως αν αυτά τα παιδιά κοιτάξουν κάτω θα διαπιστώσουν ότι κατά 99,9% τα παπούτσια τους π.χ. τα φτιάχνει κάποιος που δουλεύει σε συνθήκες δουλείας ή κάποιος 8χρονος στην Ασία. Αυτό δεν τους απασχολεί; Τους ενδιαφέρει μόνο αν πουλάει κρέας «Ο Γιάννης» στα Εξάρχεια;
Από τους Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα μέχρι απλούς κατοίκους, ένα βιβλίο — ταξίδι σε 201 ιστορίες. Ο Χρήστος Πιπίνης, «ψυχή» της ομάδας, μάς είπε περισσότερα
Τα δεκατέσσερα κείμενα του βιβλίου αναφέρονται στις πολιτικές, στρατιωτικές και διπλωματικές εξελίξεις που διαμόρφωσαν το νεοελληνικό κράτος και την νεοελληνική κοινωνία
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος πραγματεύεται τα θέματα της εξουσίας και του ανταγωνισμού, σε ένα κείμενο που συνομιλεί ανοιχτά με τον Μπέκετ, τόσο σε επίπεδο γραφής όσο και περιεχομένου
11°
