Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξέδωσε την πρώτη της Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ). Για να ακριβολογούμε, εξέδωσε δύο σε συσκευασία μίας, αφού στο πρώτο της άρθρο η ΠΝΠ αναφέρεται στην καταβολή 30 εκ. ευρώ στην «Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης» και στο δεύτερο, στην επέκταση ισχύος του ν. 4321/2015 (γνωστού ως «νόμος για τις 100 δόσεις»).
Δεν αποτελεί, όμως, το περιεχόμενο της συγκεκριμένης ΠΝΠ το αντικείμενο της κριτικής μας. Παρ’ όλον ότι κάθε καλόπιστος θα μπορούσε να διερωτηθεί γιατί το θέμα της ζάχαρης που ήταν γνωστό από την πρώτη ημέρα συγκρότησης της Βουλής δεν ήρθε, έστω ως μια από τις πολλές τροπολογίες που υιοθετήθηκαν στα δύο πρώτα νομοσχέδια, και γιατί να χρειάζεται ΠΝΠ σε ρύθμιση η οποία είχε ψηφιστεί πριν από λίγες ώρες;
Αντικείμενο της κριτικής μας δεν είναι ούτε καν η πιθανή υστεροβουλία της ρύθμισης ή η έλλειψη σχεδίου και η απειρία των αποτυχόντων πολιτευτών της συγκυβέρνησης που πρέπει τώρα να ασχοληθούν με την δημόσια πολιτική, αφήνοντας κατά μέρος τον πολιτικαντισμό στον οποίο, επί χρόνια πολλά, έχουν εξασκηθεί.
Αντικείμενο της κριτικής μας αποτελεί ο βιασμός του κράτους δικαίου και των θεσμών από την «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση, η οποία ως αντιπολίτευση κατακεραύνωνε- ορθώς- την πρακτική της προηγούμενης συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που είχε μετατρέψει την έκτακτη διαδικασία των ΠΝΠ σε τακτική. Η παράκαμψη του Κοινοβουλίου και η άρση της διάκρισης των εξουσιών με την εκτελεστική λειτουργία να αναλαμβάνει και τη νομοθετική, όλα αυτά, στηλιτεύθηκαν τόσο στις προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού όσο και στις εξαγγελίες της Προέδρου της Βουλής. Ακυρώθηκαν, όμως, με την ίδια ευκολία που εξαγγέλθηκαν, λίγες μέρες μετά.
Αυτό είναι το πιο ανησυχητικό σήμα για το μέλλον. Αν, από τώρα, η νέα κυβέρνηση ακολουθεί διαδικασίες που αποτέλεσαν σύμπτωμα της βαθειάς κρίσης, τότε το μέλλον της δεν προοιωνίζεται καθόλου ευνοϊκό.
23°
