Πάνε λίγες ημέρες που δεν σας αποκαλώ πλέον «Μεγαλοκονόμου». Έμαθα δηλαδή ότι το όνομά σας έχει και ένα «οι» ανάμεσα στο «όμικρον» και το «κάπα». Που σημαίνει ότι το έμαθα. Και σίγουρα αυτό, ότι δηλαδή πλέον πολλοί μάθαμε να προφέρουμε σωστά το όνομά σας, είμαι σίγουρος ότι το θεωρείτε μεγάλη προσωπική σας επιτυχία.
Η αλήθεια είναι ότι δεν σας προλαβαίνω τελευταία. Mία με τους κουραμπιέδες και τις αποθεωτικές ατάκες στον Αλέξη με ύφος που θύμιζε μαινάδα σε παροξυσμό. Και από εκείνη τη στιγμή, λες και ξαφνικά κάτι «ξεκλείδωσε μέσα σας. Με καταιγιστικά αποτελέσματα. Από το καλάθι με τα ζαρζαβατικά στον Γεράσιμο Γιακουμάτο (στο οποίο δεν συμπεριλάβατε αγγούρια επειδή όπως είπατε ξέρετε ότι δεν είναι gay – κάνοντας τις χωριάτικες σαλάτες να χάσουν για πάντα την αθωότητά τους), μέχρι τις προτάσεις που σας έχουν γίνει για modeling, κάθε φορά υπερβαίνετε τον εαυτό σας. Ε, κάπου εκεί ήρθαν και τα σκετσάκια από τους «Ράδιο Αρβύλα» και το πράγμα ξέφυγε.
Οπότε δεν ξέρω αν μέχρι να δημοσιευθεί αυτή η επιστολή δεν θα έχετε κάνει και κάποια άλλη «επική» δημόσια εμφάνιση που θα τραβήξει επάνω σας για άλλη μια φορά τα βλέμματα. Αλλά ελπίζω να σας προλάβω. Τουλάχιστον για να σας διευκρινίσω ότι δεν είστε η πρώτη. Και για να σας προειδοποιήσω για το τι σας περιμένει. Γιατί δεν είναι καλό.
Τώρα δικαίως θα αναρωτηθείτε «τι θέλω και ανακατεύομαι;»… Και ποιoς είμαι εγώ ο «κουραμπιές» που επιδιώκει να ανακόψει την πορεία σας προς τη δόξα. Τη στιγμή μάλιστα που κάθε μέρα όλη η Ελλάδα σάς συζητάει και αποθεώνει τον αυθορμητισμό σας και το επικοινωνιακό σας ταλέντο. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου πέφτει λόγος. Μη σας πω μάλιστα ότι με συμφέρει να ξεφεύγετε χωρίς επιστροφή γιατί δίνετε πλούσιο υλικό για πλάκα.
Αλλά είναι που είδα το βλέμμα σας την ώρα που απαγγέλατε τους υπό μελοποίηση στίχους για τον Αλέξη Τσίπρα. Που, μεταξύ μας, θύμιζαν και λίγο εκείνο το αείμνηστο «Με λένε Αλέξη, σε λένε Σοφία, κρατώ μια κιθάρα, κρατάς μια καρδιά» που είχε τραγουδήσει ο Σταμάτης Γαρδέλης στη Σοφία Αλιμπέρτη στο «Καμικάζι Αγάπη μου». Ε, λοιπόν, το μάτι σας είχε γίνει σαν «τροχός της τύχης». Λες και είχατε υπνωτιστεί. Καθώς απαγγέλατε (αλήθεια, έχετε καταλάβει ότι δεν έχουν μέτρο έτσι; Σαν τη μαντινάδα που είχε πει ο Γιάννης Σμαραγδής στον Αντώνη Σαμαρά ακούστηκε), έπαθα ξαφνικά αυτή την «ετεροντροπή». Ξέρετε, που ντρέπεσαι για λογαριασμό του άλλου. Ναι. Δεν γελάς. Δεν λες «τι ωραία που τα λέει». Απλώς εύχεσαι να έχει κάποιον δικό του άνθρωπο για να τον προφυλάξει.
Ναι, ξέρω… Είναι ωραία επιτέλους να σε αναγνωρίζουν στον δρόμο. Να σε χαιρετάνε και να σου λένε «πέσ’ τα μεγάλη» οι ταξιτζήδες και οι κοπέλες στα ταμεία του super market. Ειδικά όταν πριν από λίγους μήνες δεν ήξερε κανείς το όνομά σας. Ή κι αν το ήξερε, δεν πρόφερε εκείνο το «οι» ανάμεσα στο «όμικρον» και το «κάπα».
Κι εσείς θέλετε να διατηρηθεί αυτό το «όνειρο» που ζείτε τελευταία. Φαντάζομαι ότι το τηλέφωνο δεν έχει σταματήσει να χτυπάει. Σας καλούν στις εκπομπές τους. Θέλουν να σας πάρουν συνεντεύξεις όπου θα κάνετε αποκαλύψεις. Κι εσείς αισθάνεστε την υποχρέωση να βρείτε κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό για τον επόμενο. Και μετά, κάτι ακόμα πιο extreme. Για να συνεχίσουν να σας καλούν. Και να κάνετε τηλεθέαση. Είμαι σίγουρος μάλιστα ότι βλέποντας πόσο εύκολο σας είναι, απορείτε γιατί δεν είχατε βγάλει προηγουμένως όλο αυτό το πηγαίο ταλέντο σας προς τα έξω…
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν είστε η πρώτη, ούτε η τελευταία που μπαίνει σε αυτό το ιλιγγιώδες σπιράλ. Και όσο για την τηλεθέαση, ναι, όλοι σταματούν να κοιτάξουν με μια νοσηρή περιέργεια το «ατύχημα». Γιατί τα ατυχήματα δεν είναι μόνο «οδικά». Είναι και πολιτικά. Και αποκαλούνται «γραφικότητες».
Μπορώ μάλιστα να προβλέψω ότι μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα σας βάλουν να μεταμφιεστείτε, να χορέψετε άτσαλα μπαλέτο, να τραγουδήσετε το «I will Survive» και να κάνετε και καμιά πασαρέλα. Κι εσείς θα τα κάνετε. Γιατί η δημοσιότητα αυτού του τύπου είναι σαν ναρκωτικό. Θέλεις όλο και μεγαλύτερη δόση κάθε φορά για να φτιαχτείς.
Αν θέλετε να το κάνετε, κάντε το. Σε ελεύθερη χώρα ζούμε άλλωστε. Και πάντα υπάρχει χώρος για έναν «απασφαλισμένο» ακόμα που έχει περάσει στη σφαίρα ενός προσωπικού τσίρκου. Βοηθάει να ξεχνιόμαστε. Αλλά να ξέρετε ότι κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσετε πως αυτοί που γελάνε όταν σας βλέπουν, δεν γελάνε μαζί σας αλλά με εσάς. Και τότε θα καταλάβετε γιατί η Έφη Θώδη μετά από μια σύντομη καριέρα σαν αυτή που ξεκινήσατε τώρα, αναγκάστηκε να αποσυρθεί άρον-άρον. Και το χειρότερο είναι ότι μετά από χρόνια δεν θα λέμε για την επόμενη που θα κινδυνεύει να τρελαθεί από τη δημοσιότητα «έπαθε Θώδη». Θα λέμε «Έπαθε Μεγαλοκονόμου». Χωρίς «οι» ανάμεσα στο «όμικρον» και το «κάπα».
Φιλικά, με την ελπίδα να σας συγκρατήσει κάποιος δικός σας άνθρωπος…
Υ.Γ.: Έχετε καταλάβει ότι αυτές οι υστερικές εκδηλώσεις λατρείας προς τον Αλέξη Τσίπρα, θυμίζουν περισσότερο «γεροντοέρωτα» της γειτονιάς σε κάποιον που μας έδωσε σημασία και λιγότερο βουλευτή που αποτελεί τον 151ο της κυβερνητικής πλειοψηφίας, έτσι; Και πάντως μόνο καλό δεν του κάνουν. Μάλλον τον φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση.
«Το Mix της Θεοδώρας» Όπως μεταδόθηκε από την εκπομπή του Νίκου Ζαχαριάδη στο Athens Voice Radio 102,5 9.00-10.00 π.μ.
Απάνθρωπη θέση εργασίας της εβδομάδας
Πιλότος κυβερνητικού αεροπλάνου της Βενεζουέλας που ψάχνει να προσγειωθεί σε όλη την Ευρώπη
Θα έπρεπε να υπάρχει μια λέξη για... «Ασενσενοχή»Το ένοχο βλέμμα που έχει όποιος έχει μπει στο ασανσέρ και δεν κάνει τίποτα για να ανοίξει τις αυτόματες πόρτες όταν βλέπει κάποιον άλλον να τρέχει να το προλάβει, αλλά παρ’ όλα αυτά εκείνος προλαβαίνει.
Η μετάφραση της εβδομάδας
Κατερίνα Παπακώστα
«Το δόγμα του υπουργείου είναι η πρόληψη, όχι η καταστολή! Αν προλάβεις να πιάσεις κάποιον πριν τελέσει το αδίκημα, έχεις λύσει τοπρόβλημα...»
Μετάφραση
«Θα προσλάβουμε αστρολόγους και μέντιουμ που θα προβλέπουν ποιοι είναι έτοιμοι να διαπράξουν αδίκημα και θα τελειώσει η εγκληματικότητα!»
13°
