Μόνο Θεοφάνεια δεν θύμιζαν οι τελετές που έγιναν κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η (παρα)πολιτική κυριάρχησε: ο πρωθυπουργός με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας επέλεξαν τη Δεξαμενή στο Κολωνάκι αντί για τον Πειραιά, όπου ο εκεί Μητροπολίτης Σεραφείμ είχε εξαπολύσει μύδρους κατά του συμφώνου συμβίωσης. Στη Θεσσαλονίκη, η κοινή παρουσία των κ.κ. Κυρ. Μητσοτάκη, Αδ. Γεωργιάδη και Απ. Τζιτζικώστα έδωσε τροφή σε προβλέψεις για το δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών στη ΝΔ. Είδηση έγινε μέχρι και ο βουλευτής της Ένωσης Κεντρώων κ. Φωκάς, που έπεσε στον Λαγκαδά με την ευχή του Βασ. Λεβέντη αλλά από κεκτημένη ταχύτητα προσπέρασε το σταυρό…
Για πολλοστή φορά τα συμπτώματα που περιγράφουν με αρκετή σαντιγί τα μέσα μαζικής επικοινωνίας έχουν ως κοινή ρίζα το «προπατορικό αμάρτημα»: την όσμωση δηλαδή της πολιτικής με τα της Εκκλησίας. Η παρουσία των πολιτικών αρχών σε κορυφαίες θρησκευτικές τελετές αλλά και η εμμονή της Εκκλησίας να εξαντλεί τις παρεμβάσεις της σε κοσμικές σφαίρες δραστηριότητας είναι που μπλέκουν τα πράγματα. Ακόμα περισσότερο, αρκετοί πολιτικοί που «επενδύουν» στην ισχύ της εκκλησίας κάνουν αβαρίες και υποχωρούν σε ζητήματα που η κρατική εξουσία θα έπρεπε να έχει τον αποκλειστικό λόγο. Στα τηλεοπτικά πλάνα, ορισμένοι από αυτούς φροντίζουν να βρίσκονται δίπλα στους μητροπολίτες για να βλέπει το ποίμνιο…
Η όσμωση αυτή εξακολουθεί και επί ημερών της «δεύτερης φοράς Αριστερά». Η κυβέρνηση προτιμά να αναζητεί συμμαχίες με μετριοπαθείς εκκλησιαστικούς παράγοντες παρά να εφαρμόσει πολιτικές που να οδηγούν, σταδιακά έστω, στην τήρηση της αρχής «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».
23°
