Life in Athens

City Lover 225

Υπάρχουν αρκετά τέτοια μέρη στην Αθήνα, που έχουν ονοματίσει και αντίστοιχες στάσεις των μέσων μαζικής μεταφοράς

2642-204777.JPG
Δημήτρης Φύσσας
ΤΕΥΧΟΣ 225
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
91302-205106.jpg

Γιατί τα λένε… Παλιατζίδικα

Διότι, προφανώς, εκεί πουλάνε παλιά πράγματα. Υπάρχουν αρκετά τέτοια μέρη στην Αθήνα, που έχουν ονοματίσει και αντίστοιχες στάσεις των μέσων μαζικής μεταφοράς. Μια τέτοια περίπτωση είναι στην Ιερά Οδό αρ. 134, 136 και 138, ακριβώς στο σταθμό «Ελαιώνας» του μετρό. Εδώ παρατηρούμε «χτισμένους» σωρούς παλιά τούβλα, όχι τρύπια: είναι οι κράχτες για τους διερχόμενους οδηγούς. Πλησιάζουμε και βλέπουμε τρεις μεγάλες μάντρες στη σειρά. Τριγυρνάμε το χώρο. «Ανακυκλούμενα υλικά» λέει ο Ξένος, ο παλιότερος εδώ. «Υλικά κατεδαφίσεως» λέει ο Ροκάκης, από το 1969. «Παλιά βιομηχανικά μηχανήματα» γράφει ο Γιώργος, τρίτος και πιο πρόσφατος, που μόνο τελευταία έχει στραφεί προς τα οικοδομικά. Ό,τι βλέπουμε είναι παλιό, εδώ καταλήγουν τα υλικά από τα σπίτια της Αθήνας που πέφτουν. Πέρα από τα τούβλα που είπαμε (€ 0,50 - 0,80 το ένα), βλέπουμε πλακάκια κάθε είδους με πολλά πολλά σχέδια, κάγκελα από μάντρες και μπαλκόνια, μεταλλικές εξώθυρες, σιδερένιες περιστροφικές σκάλες, ακροκέραμα, μαρμάρινους νεροχύτες, μαγκάνια από πηγάδια, κρήνες, λαξεμένες πέτρες, φουρούσια. Υπάρχουν μέχρι και έπιπλα, βάσεις παλιών ραπτομηχανών, κιούπια, ξύλινες κάσες, σκελετοί από προπολεμικά σιδερένια κρεβάτια, πίνακες, ψυγεία πάγου. Το παλιό πλακάκι δαπέδου κοστίζει € 2 - 2,5 το ένα. Αν λογαριάσεις την αμοιβή στον τρικυκλιστή γύφτο (ο οποίος τα επισήμανε, τα συνέλεξε, τα μετέφερε) και μετά το καθάρισμα, τη φύρα γιατί σπάνε εύκολα, την έκθεση και την (πιθανώς μακρόχρονη) αναμονή μέχρι να ’ρθει ο πελάτης, το ποσό δεν είναι και μεγάλο. Αγοράζουμε 45 κομμάτια αντικατάστασης για το σπίτι μας, που είναι του 1928. Εδώ θα ’ρθετε και σεις για οτιδήποτε παλιό οικοδομικό (φωτογραφία).

Τα νέα αξιοθέατα της πόλης

Ποιος είπε ότι η Αθήνα δεν έχει νέα αξιοθέατα; Πολλές νέες (ή σχετικώς νέες) κατασκευές συγκεντρώνουν τους επισκέπτες, ξένους και ντόπιους, που συνδυάζουν τη θέαση με διάφορες πρακτικές χρήσεις των χώρων, συνήθως αγορές. Ας πούμε, το The Mall, τα δύο ΙΚΕΑ, η παραλιακή διαδρομή με το τραμ, το αεροδρόμιο (και μάλιστα ταξίδι με τα εκπάγλου καλλονής βαγόνια του προαστιακού!), το Attica Stores, η Τεχνόπολις και το μετρό αποτελούν μια λίστα, μέλη της οποίας περιλαμβάνονται οπωσδήποτε σε κάθε πρόγραμμα επαρχιακών σχολικών εκδρομών. Εξάλλου το νέο Μουσείο Μπενάκη, το Odeon Starcity, η γέφυρα Καλατράβα στο σταθμό Κατεχάκη, η Εθνική Ασφαλιστική, το εσωτερικά αναδιατεταγμένο και με πολλά καινούργια εκθέματα Εθνικό Μουσείο, όλα αυτά αξίζουν την προσοχή του κοινού που μαγνητίζουν – μακάρι να ίσχυε το ίδιο και για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.

Ονομασίες δρόμων

Με αφορμή τη Χάρητος (και όχι Χάριτος!) στο Κολωνάκι, ο κ. Νώντας Παπαγιάννης μού επισήμανε τις οδούς Λέοντος Σγούρου (αντί Σγουρού, προφανώς λόγω του σύγχρονού μας μουσικού) και Δαφνομήλης (με τελικό ς, σα να ήταν θηλυκό). Στην κατηγορία αυτή προσθέτω την πρώτη «διδάξασα», τη γνωστή Μάρνης, τη Νιρβάνας και την πλατεία Μαβίλης, πάντα με

το άχρηστο τελικός. 

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ