«Weird West»: Ένα immersive sim, action RPG που μας δίνει διλήμματα με αληθινές συνέπειες.
Στο επίκεντρο της εμπειρίας «Weird West» βρίσκω την επιλογή και τη συνέπεια. Όταν λέμε πως μια απόφαση έχει «συνέπεια» ή «επίπτωση», νομίζω όλοι έχουμε κατά νου κυρίως την έννοια του αποτελέσματος. Η συνέπεια είναι όμως ένα πιο δυναμικό ζήτημα. Όταν οι επιλογές έχουν επιπτώσεις, τότε ο κόσμος είναι συνεπής. Συνεπής στη δομή του και στην υπόσχεσή του να είναι αληθοφανής.
Αν έπαιζε λίγο περισσότερο με τη διάσταση του χρόνου, θα παρομοίαζα το «Weird West» με το «Pulp Fiction» ως προς την παρουσίαση της αφήγησής του. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού αναλαμβάνουμε το ρόλο πέντε διαφορετικών χαρακτήρων κατά σειρά, οι ζωές των οποίων γίνονται κουβάρι καθώς το μυστήριο ξεδιπλώνεται. Η Άγρια Δύση του «Weird West» είναι σαν το Conjunction of the Spheres του «The Witcher» να έγινε στο Αμερικανικό Midwest. Ντάξει, έχω δει και πιο περίεργα, αλλά ο τίτλος δικαιολογείται.
Το «Weird West» αν μη τι άλλο έχει να προσφέρει ποικιλία σε playstyles, quests και απρόσμενες καταλήξεις για όλα τα παραπάνω. Τα συστήματά του δεν είναι σε καμία περίπτωση καινοτόμα, αλλά είναι καλογυαλισμένα και διασκεδαστικά, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Ξεκλειδώνοντας perks και abilities και λεηλατώντας ό,τι βρεθεί μπροστά μας για εξοπλισμό, αποκτάμε τα εργαλεία για να ακολουθήσουμε τη δική μας προσέγγιση στην πρόκληση που αποτελούν οι ποικιλόμορφοι εχθροί που συναντάμε. Ο πειραματισμός με τις δυνάμεις των χαρακτήρων ήταν ευχάριστος, αλλά ποτέ τόσο συναρπαστικός όσο σε ένα μηχανικά παρόμοιο Dishonored.
Με κλασική immersive sim νοοτροπία, το περιβάλλον είναι συνήθως γεμάτο δυναμικές ευκαιρίες για στρατηγικές αποφάσεις που ανταμείβουν την εφευρετικότητα και την κατανόηση του παιχνιδιού με κρίσιμο αβαντάζ σε πιστολίδια και αλληλομαχαιρώματα. Υπάρχει ποικιλία ευκαιριών, αν και με λιγοστή πρωτοτυπία. Παντού και πάντα εμφανίζονται βαρέλια εκρηκτικά, βαρέλια δηλητηριώδη, βαρέλια με πετρέλαιο, βαρέλια με βαρέλια και βαρέλια με κουρέλια για να τα κλωτσήσετε, να τα σηκώσετε να τα πετάξετε ή να τα τοποθετήσετε στρατηγικά και να τα πυροβολήσετε μετά.
Ο χάρτης είναι χωρισμένος σε διάφορες μικρές, ξεχωριστές περιοχές. Πολλές από αυτές είναι πανομοιότυπες, αλλά σπάνια δεν παρουσιάζουν ευκαιρίες για έξυπνο παιχνίδι εκ μέρος μας. Είναι πολύ συχνά εφικτό να αποφύγετε την περιττή βία και συμφέρει, καθώς οι σφαίρες είναι ρεαλιστικά μεν, ενοχλητικά δε δυσεύρετες. Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο στα συστήματα του «Weird West», είναι ο παράγοντας του χρόνου. Ο χρόνος κυλά πάντα και ορισμένα quest έχουν ημερομηνία λήξεως, οπότε θα πρέπει να διαχειριστούμε τη δραστηριότητά μας αναλόγως. Η μετάβαση σε μια άλλη περιοχή περιλαμβάνει επίσης ένα χρονικό κόστος, καθώς και την πιθανότητα για κάποιο αναπόφευκτο random encounter, οπότε είναι συνετό να σχεδιάζουμε προσεκτικά τις διαδρομές μας.
Στο δικό μου playthrough, τα περισσότερα quests μου ξεκίνησαν stealthily και κατέληξαν σε μαζικές σφαγές. H δράση στο «Weird West» είναι πάντοτε engaging λόγω της στρατηγικής της διάστασης. Η αξιοποίηση του χώρου, των όπλων, των abilities και η εκμετάλλευση των αδυναμιών του εκάστοτε εχθρού είναι οι στρατηγικοί παράγοντες που κάνουν το combat πραγματικά engaging, αλλά όχι τόσο η ωμή αίσθησή του. Πάνω απ’ όλα, engaging είναι το δίλημμα του αν η βία είναι η ιδανική λύση, σε ένα κόσμο όπου ακόμα και κρίσιμοι χαρακτήρες μπορεί να σκοτωθούν ανεπιστρεπτί.
Το σύστημα reputation επηρεάζει επίσης σημαντικά την εμπειρία μας, καθώς οι εγκληματικές μας παρορμήσεις, από την κλοπή ενός αλόγου, ως τον φόνο, έχουν επίπτωση στη σχέση μας με τους NPC και μπορεί να μας στερήσουν προνόμια και επιλογές. Όπως ανέφερα και εξαρχής, το κλειδί της επιτυχίας για το «Weird West» είναι η δέσμευσή του στις επιπτώσεις. Η συνέπεια των συνεπειών προσδίδει ενδιαφέρον στην εμπειρία μας ποσοτικά και ποιοτικά, καθώς συναντάμε συνεχώς σταυροδρόμια αποφάσεων και συχνά η οδός μας θα επιδράσει ουσιαστικά στην κατάληξη της (ή μιας) ιστορίας.
Το «Weird West» είναι καλογραμμένο και σίγουρα πυκνογραμμένο. Δεν θεωρώ όμως ότι ο όγκος του κειμένου αποδίδει απαραίτητα όσο θα απέδιδαν πιο λιτές περιγραφές με πιο ουσιαστικές αλληλεπιδράσεις. Στις συναντήσεις μας με πολυάριθμους φανταχτερούς χαρακτήρες λέγονται πολλά, και δίνεται μια ζωντανή και πολυεπίπεδη απεικόνιση του κόσμου. Δε χτίζονται όμως ουσιαστικοί συναισθηματικοί δεσμοί με τους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Οι ιστορίες τους είναι ενδιαφέρουσες, αλλά η τραγικότητά τους σπάνια έχει βαρύτητα, διότι ελάχιστος χρόνος αφιερώνεται στην ανάπτυξη της σχέσης μας μαζί τους μέσα στο παιχνίδι.
Στο ξεφούσκωμα της αληθοφάνειας του κόσμου συμβάλλει και το προβληματικό AI, που υπερβολικά συχνά δυσκολεύεται με το pathfinding και παίζει συγκρουόμενα με τον εαυτό του. Επιπλέον, παρότι οι δυνατότητες αλληλεπίδρασής μας με τον κόσμο είναι πλούσιες - ή μάλλον, ακριβώς για το λόγο αυτό, και σε συνδυασμό με την οπτική της κάμερας – πολύ συχνά κατέληγα να εκτελέσω τη λάθος δράση ή να επιλέξω το λάθος αντικείμενο. Το button mapping, η κάμερα, η οπτική γλώσσα, η ποικιλία των πιθανών δράσεων και η πληθώρα των μικροσκοπικών αντικειμένων στο χώρο γίνονται συχνά ένας ανεμοστρόβιλος σχεδιαστικής δυσλειτουργικότητας που κάνει την εμπειρία εκνευριστική και σκοτώνει την εμβύθιση.
Εν τέλει όμως, παρά τα ελαττώματά του, το «Weird West» επιτυγχάνει στη θεμελιώδη υπόσχεσή του. Η WolfEye Studios ανέλαβε μια σοβαρή πρόκληση και παρέδωσε ένα μηχανικά πλούσιο παιδότοπο μέσα σε έναν αφηγηματικά πυκνό και ενδιαφέροντα κόσμο. Το «Weird West» είναι ένα εξαιρετικά περίπλοκο σχεδιαστικό έργο που αποδίδεται στην εμπειρία του παίκτη με απλότητα και καθαρή επικοινωνία. Θα έλεγα πως περισσότερο βελτιστοποιεί στοιχεία των genre που ενσωματώνει, παρά καινοτομεί, αλλά αν αναζητάτε ένα καλογυαλισμένο immersive sim, action RPG όπου εσείς ορίζετε τη μοίρα σας, ίσως το «Weird West» να είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεστε.
Μιλούν στην Athens Voice ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρης Παπαστεργίου, η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Σοφία Ζαχαράκη, και η υφυπουργός Εσωτερικών Βιβή Χαραλαμπογιάννη
17°
