Η Αίγινα της Νάντιας Κοντογεώργη

Το πρωί

-Ναι;

-Ξύπνα!

-Τι ώρα είναι;

-Έχει πάει 8!

-Είσαι τρελή; Γιατί με ξυπνάς ;

-Δεν είπαμε ότι θα πάμε στην Αίγινα;

-Όχι ξημερώματα όμως... μια κανονική ώρα, σαν άνθρωποι!

-Θα χάσουμε το πλοίο.

-Ε καλά... θα πιούμε έναν καφέ και θα πάρουμε το επόμενο, έχει συνέχεια.

-Τι εννοείς, δεν έχεις κλείσει εισιτήρια;

-Δεν χρειάζεται, θα βγάλουμε στο λιμάνι. Έχει δελφίνι κάθε μισή ώρα και συμβατικά όλη μέρα! Άσε με να κοιμηθώωωωω!

-Εντάξει, εντάξει. Τι ώρα να βρεθούμε;

-Στις 11 στο σταθμό Μοναστηράκι.

-Ωραία! Λοιπόν, καφέ να πάρουμε από εκεί ή στον Πειραιά; Άσε, θα σου πάρω εγώ. Τι καφέ θες; Ωχ! Φορτιστή πήρα μαζί μου; 11 είπαμε…; Ναι; Ναι; Το έκλεισε;

Στο πλοίο

-Εγώ έλεγα να πάρουμε καφέ πριν μπούμε. Τώρα θα χει μια ουρά... μέχρι να φτάσουμε δεν θα έχω προλάβει να πιω γουλιά. Α, δεν έχει κόσμο! Ωραία, κάτσε εσύ και θα φέρω εγώ τους καφέδες. Όχι εκεί, δίπλα, στον καναπέ. Ή μάλλον πήγαινε στο άλλο σαλόνι, εκεί δίπλα στο παράθυρο να κάτσουμε.

Σε 60 λεπτά θα φτάσουμε στο λιμάνι της Αίγινας…

-Τι; Μια ωρίτσα μόνο ; Πάμε κατάστρωμα !

Στο λιμάνι

-Αχ, τι όμορφα… Μπράβο που ήρθαμε! Μπράβο μας ! Αχ... νησί. Τι είναι αυτό;

-Βαρώτσος.

–Βαρώτσος; υπέροχο!

-Πάμε κατευθείαν παραλία;

-Κατευθείαν, ναι! Προς τα πού;

-Μαραθώνα!

Στην παραλία

-Κι άλλο καφέ θα πιεις; Ηρέμησε λίγο κι απόλαυσε το κύμα στα πόδια σου, την άμμο, τον ήλιο...

-Έναν εσπρέσο φρέντο μέτριο, παρακαλώ! Μα τι ωραίο καφέ το Ακρογιάλι. Εδώ θα ερχόμαστε. Πάνω στη θάλασσα, σκιά, ησυχία... Αχ, μπράβο, μπράβο μας που ήρθαμε!

-Μπαίνω να βουτήξω. Ξέρω, μπράβο μου. Μπράβο μου που θα βουτήξω.

-Για φαγητό πού θα πάμε;

-Στην Πέρδικα. Μη ρωτήσεις σε ποιο. Όλα ωραία είναι. Μπράβο τους!

Στην Πέρδικα

-Άλλος άνθρωπος νιώθω, άλλος άνθρωπος. Λες κι έχω κάνει ήδη 3 μέρες διακοπές! Τι ωραία που ήταν η θάλασσα! Τι ωραία που φάγαμε! Αυτή η σκούνα, η τράτα, η βάρκα, το σκαφάκι, αυτό τέλος πάντων που πηγαινοέρχεται τι είναι;

-Αυτό πάει στη Μονή. Αυτό το νησάκι απέναντι. Πάμε αύριο, αν θες. Θα σ’ αρέσει. Έχει και παγώνια, ελάφια...

-Τι έχει; Μπράβο! Εκεί θα πάμε αύριο. Λες να πάρουμε και γλυκό η προβαίνουμε σε υπερβολή;

-Θα σε πάω στο «Αιάκειον «για σοκολατόπιτα με παγωτό».

Στο Αιάκειον

-Μπράβο! Μπράβο! Όχι, μπράβο! Να πάρω δεύτερο κομμάτι;

-Όχι.

-Καφέ τότε.

-Δεν μπορώ να παρακολουθήσω τους συνειρμούς σου, αλλά αφού θες καφέ πάμε στη Ρέμβη. Σε παρακαλώ, όμως, πάρε decaf.

-Μη σε νοιάζει. Είμαι ήδη πιο ήρεμη. Νιώθω πως όλη η υπερένταση που κουβαλάω, οι έντονοι ρυθμοί της πόλης, το άγχος, όλα, έχουν αρχίσει να υποχωρούν. Νιώθω ήρεμη που να πάρει η οργή! Καλοκαιρινή, δροσερή... τι να πω... Η θάλασσα; Το φαγητό; Η σοκολατόπιτα; Άλλο ένα κομμάτι θα μας φέρετε;!

Στη Ρέμβη

-…

-…

-… απογευματάκι στην Αίγινα... κόσμος πάει κι έρχεται κι εμείς εδώ... ρεμβάζουμε... τι θα κάνουμε τώρα;

-Πάμε βολτούλα στα σοκάκια. Θα σου αρέσουν και τα μαγαζιά! Και μετά λέω να πάμε σινεμαδάκι.

-Θερινό σινεμά στην Αίγινα; Μπρ…

-Μην το πεις!

-..άβο!

Στο σινεμά

-Άρα για αύριο έχουμε, ναό της Αφαίας, μπάνιο στο Σαρπά, φαγητό στον Σκοτάδη, και μεθαύριο μπάνιο στη Μονή, φαγητό στον Ναυτικό Όμιλο και πότε μου είπες ότι θα πάμε στους Κυνηγούς στο Ανιτσαίο;

-Σσσσσς… αρχίζει!

-Αχ μπρααααα…

-Σσσσσς!

---

*Η Νάντια Κοντογεώργη είναι ηθοποιός έπαιζε στο «Κάτω Παρτάλι» και πρωταγωνιστεί στη «Λυσιστράτη» (σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις), που θα κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.