Ο Δημήτρης Αμπλιανίτης ταξίδεψε στο Μεξικό και αποκαλύπτει όλα όσα πρέπει να ξέρεις για τη χώρα της Βόρειας Αμερικής.
Το Μεξικό ήταν για μένα πάντα μια πρόκληση, σε πολλά επίπεδα. Χώρα μεγάλη με συγκλονιστική ποικιλία, με ιδιαιτερότητες στον πολιτισμό, τη φύση, την ιστορία, το κλίμα, που απαιτεί χρόνο και προσεκτική ιεράρχηση προτεραιοτήτων.
Φτάνοντας, η πόλη του Μεξικού ήταν η πρώτη ευχάριστη έκπληξη. Ο γύρος της πόλης μάς εξοικείωσε με τις αντιφάσεις και την ταραχώδη ιστορία: τα υπολείμματα του πολιτισμού των Αζτέκων, την ισπανική επιβολή, τη χριστιανική επιρροή, τον καθεδρικό ναό, τη μοντέρνα Παναγία της Γουαδελούπης, το εξαιρετικό μουσείο ανθρωπολογίας, το Palacio de Bellas Artes και άλλους χώρους τέχνης, τις τοιχογραφίες του Diego Rivera στο κυβερνητικό μέγαρο, ενδιαφέρουσες αρχιτεκτονικές αναζητήσεις (σε μια ιδιαίτερα σεισμογενή περιοχή), μνημεία, το σπίτι της Frida Kalo, του Leon Trotsky, της Dolores Olmeda κ.λπ. Μια βραδιά στην πλατεία με τούς mariachi μάς χαλάρωσε ρομαντικά, δικαιώνοντας τον τίτλο τού Μεξικού ως πρώτης σε μουσική παραγωγή χώρας στον κόσμο. 50 χλμ. βόρεια βρίσκονται οι πυραμίδες του Teotihuakan, ένα από τα must της πόλης, και νότια το Hotchimilko, το προάστιο με τα υπολείμματα των καναλιών της Tenochtitlan, όπως λεγόταν η πόλη του Μεξικού, χτισμένη σε λίμνη, την εποχή των Αζτέκων.
Oι πόλεις γύρω από την πόλη του Μεξικού, όπως η Cuernavaca, η Puebla κ.ά. παρουσιάζουν ενδιαφέρουσα αποικιακή αρχιτεκτονική. Aνατολικά, εκστατικοί, θαυμάσαμε τους μεγαλειώδεις όγκους των ηφαιστείων Orizaba (5.611 μ.) και Popocatepetl (5.452 μ.). Νότια βρίσκεται η πόλη-κόσμημα Οahaca, με υπέροχα κτίσματα, το μοναστήρι των Δομηνικανών μοναχών και το Monte Alban, πρωτεύουσα των Zapotecas. Στην αγορά θαυμάσαμε το ντόπιο κακάο, τη σοκολάτα, τον καφέ. Απολαύσαμε το μοναδικό, γνωστό από τους Αζτέκους πιάτο: γαλοπούλα με σάλτσα σοκολάτας. Πιο NA η Tuxtla Gutierez, με ενδιαφέροντα ζωολογικό κήπο και το φαράγγι - τεχνητή λίμνη Soumidero (35 χλμ.). Στην πορεία επισκεφτήκαμε μία απο τις άπειρες βιοτεχνίες παραγωγής Tequila και Mescal, από την αγαύη, τον κάκτο που κατά κόρο καλλιεργείται στις άνυδρες πλαγιές των βουνών.
Ταξιδεύοντας με το τρένο
Στο Μεξικό λειτουργεί άψογα πυκνό δίκτυο ιδιωτικών λεωφορείων κάθε ποιότητας και τιμής, όπως επίσης και αεροπορικό. Δυστυχώς για τη χώρα και την οικολογία, έχει εγκαταλειφθεί ο τόσο συμβολικός στην ιστορία της σιδηρόδρομος. Μείναμε έτσι με τις φαντασιώσεις των western έργων... Εξαίρεση είναι η γραμμή Al Pacifico, που ενώνει την πόλη Chihuaua (έδρα του αρχηγού της επανάστασης Pancho Villa, όπου βρίσκεται και το μουσείο) στο βορρά με τη Los Motchis στον Ειρηνικό, διασχίζοντας τη Sierra Madre για 670 χλμ. με 86 τούνελ και 39 γέφυρες. Τα τρένα, ξεκινώντας ταυτόχρονα και από τις δύο πλευρές, συναντώνται στο υψηλότερο σημείο, στο Divisadero (2.400 μ.), απ’ όπου φαίνεται το τεράστιο φαράγγι του χαλκού (Copper Canyon). Η διάσχιση απαιτεί τουλάχιστον 2 ημέρες, με μία στάση σε κάποιο χωριό, όπως στο Creel, όπου θαυμάσαμε τους καταρράκτες Cusarare, τη λίμνη Arareco και τους απομονωμένους ιθαγενείς της φυλής Tarahumara. Στη δυτική ακτή του Ειρηνικού βρίσκονται δημοφιλή θέρετρα, όπως το Mazatlan. H θερμοκρασία του νερού, ασυνήθιστα ψηλή, μας έκανε να κολυμπήσουμε στα βαθιά, για να συναντήσουμε λίγη δροσιά στον αποπνικτικό συνδυασμό ζέστης-υγρασίας... Από εκεί, υπάρχει επίσης ακτοπλοϊκή σύνδεση με τη La Paz, ΝΑ της ημιερημικής χερσονήσου Baha California, διαπλέοντας τη γεμάτη φάλαινες θάλασσα του Cortes.
Στο San Cristobal, την ορεινή πρωτεύουσα των Chiapas, συνυπάρχουν σε θαυμαστή αρμονία το αποικιακό με το ινδιάνικο στοιχείο. Πλούσια φύση αλλά με φτωχούς ανθρώπους, τοπικό χρώμα, άφθονη λαϊκή τέχνη, κέντρο του επαναστατικού κινήματος των Chiapas. Εκστασιαστήκαμε από το παγανιστικό στοιχείο μέσα σε καθολικό ναό, με μυσταγωγική θυσία πουλερικών, προσφορές σε αγροτικά προϊόντα κ.ά. Όλα στη γλώσσα τών ινδιάνων, με εντυπωσιακή ευλάβεια που προκαλεί γνήσιο σεβασμό σε πιστούς και μη... Προς τα βόρεια, περνώντας από τους καταρράκτες του Agua Azul (γαλάζια νερά, λασπόνερα όμως μετά από βροχή), φτάνουμε μέσα σε οργιώδη ζούγκλα στο Palenke, σημαντική πόλη των Mayas, μαζί με το Tikal στη Γουατεμάλα και το Copan στην Ονδούρα. Προς τον κόλπο του Μεξικού συναντούμε τη Villahermosa, πρωτεύουσα της πολιτείας Tabasco. Στο αρχαιολογικό πάρκο La Venta εκτίθενται τα τεράστια κεφάλια των Ολμέκων, που διασώζονται από τον αρχαιότερο πολιτισμό της προκολομβιανής εποχής. Ανατολικά εκτείνεται η χερσόνησος Yucatan. ΒΔ η Merida, αποικιακή, αρχοντικά λιτή πόλη. Το Uxmal και το Chichen Intza είναι μεγαλειώδεις χώροι-μνημεία των Mayas. Το τουριστικό Cancun, πρώτη πύλη εισόδου στη χώρα, διαθέτει υπέροχες παραλίες και ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Από εκεί ξεκινά η ακτή με τα γαλαζοπράσινα ζεστά νερά της Καραϊβικής, κατά μήκος του δεύτερου στον κόσμο υφάλου, με σπηλιές, νησιά και πλούσια πανίδα-χλωρίδα, μέχρι το Tulum (130 χλμ. νοτιότερα), τη μοναδική παράλια πόλη των Mayas. Η χαλάρωση στα νερά αυτά ήταν βάλσαμο στη συσσωρευμένη κούραση του τέλους του ταξιδιού.
Το Μεξικό είναι χώρα γενικά θερμή, αλλά τα κεντρικά οροπέδια (2.400 μ.) εξασφαλίζουν άριστες συνθήκες κλίματος ακόμα και το καλοκαίρι, ενώ σε χαμηλότερο υψόμετρο η ζέστη ευνοεί τον τουρισμό και το χειμώνα. Η χώρα υποφέρει σιωπηλά από πληθυσμιακή έκρηξη, με 105.000.000 κατοίκους και 2% αύξηση ανά έτος. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού, έχοντας εγκαταλείψει την ύπαιθρο, ζει στην αθλιότητα των περιαστικών παραγκουπόλεων, όπου περιθωριοποιημένο και ευάλωτο στην παραβατικότητα αποτελεί μια υποβόσκουσα απειλή για την κοινωνία αλλά και για τους απρόσεκτους τουρίστες. Όμως, ταυτόχρονα, το Μεξικό είναι μια χώρα μαγική, ιδανική να χαθεί κανείς στην εξερεύνησή της και να αφήσει την ψυχή του να κάνει ταξίδι στο χρόνο, στα χρώματα, στη μουσική και στην παιδική φαντασία των χαρούμενων, καλόκαρδων, αλλά και πολύ δημιουργικών Μεξικάνων, αφήνοντας πίσω το συνηθισμένο άγχος των ανθρώπων της δύσης.
14°
