Η Ζάκυνθος της Ελένη Αντωνιάδου

Ακόμα και αν βρεθείς στον παράδεισο, θα νιώθεις πάντα νοσταλγία για τις πιο όμορφες στιγμές που έζησες με τους αγαπημένους σου ανθρώπους∙ εκτός και αν μπορείς να έχεις και τα δύο! Κάπως έτσι έζησα δύο αξέχαστα καλοκαίρια με άφθονο γέλιο, βουτιές, ευτράπελα και καρδιοχτύπια σ’ ένα νησί απαράμιλλης ομορφιάς πλημμυρισμένο με το άρωμα του γιασεμιού και τα φιόρα της γατζίας και της λεβάντας. Θα σας ταξιδέψω στη γενέτειρα του Σολωμού και του Κάλβου, στο φυσικό χώρο της καντάδας και της οπερέτας, εκεί όπου «σαν το ζαφείρι είναι της θάλασσας το χρώμα» κατά τον Oscar Wilde, στη Ζάκυνθο.

Όλα ξεκίνησαν όταν το καλοκαίρι του 2008, είχα την ευκαιρία να δουλέψω εθελοντικά με μια ομάδα συμφοιτητών μου στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου στις μελέτες για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας Caretta Caretta, αφού το οικοσύστημα αποτελεί σπάνια περιοχή ωοτοκίας προστατευόμενο από το δίκτυο Natura 2000 και τη WWF Ελλάς. Και πραγματικά ήταν ξεχωριστό προνόμιο να έχουμε την ευκαιρία να προσφέρουμε πίσω στη φύση και στα σαγηνευτικά θαλάσσια πλάσματά της, ενώ παράλληλα εξερευνούσαμε τα καντούνια της Ζακύνθου, τις ειδυλλιακές παραλίες, τη γλαφυρή ζακυνθινή διάλεκτο αλλά και τη παραδοσιακή ζακυνθινή κουζίνα. Οφείλω να εξομολογηθώ ότι έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο ζακυνθινό κουνέλι στιφάδο και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αμελήσετε να το δοκιμάσετε (παρεμπιπτόντως για κάποιον ανεξήγητο λόγο η αδερφή μου, Ιφιγένεια, εισηγήθηκε να συμπεριληφθεί το ζακυνθινό κουνέλι στα είδη υπό εξαφάνιση μετά την τρίμηνη παραμονή μου στο νησί)! Όσον αφορά την τοπική διάλεκτο, αν αντιληφθούν ότι κοντοστέκεστε θα σας τρελάνουν στις μάντσιες (στα πειράγματα, δηλαδή)!

Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να επισκεφθείτε την παραλία με το πιο αληθινό γαλάζιο, το Ναυάγιο, να απολαύσετε βαρκάδα στις Γαλάζιες Σπηλιές και το Μαραθονήσι, και να κάνετε διακριτικά μπάνιο στις χρυσαφένιες παραλίες της Δάφνης και του Γέρακα με τον ιαματικό άργιλο (που επίσης προτιμάνε και οι Caretta Caretta!). Θα σας μαρτυρήσω όμως και τρία μαγευτικά μέρη (και τα δικά μου αγαπημένα) που αποφεύγουν συνωμοτικά να τα διαφημίσουν οι Ζακυνθινοί για να αποτρέψουν τον τουριστικό συνωστισμό: το Πόρτο Λιμνιώνα, το Πόρτο Βρώμη και το Πόρτο Ρόξα. Εξίσου θεαματική είναι και η άγρια επιβλητική ομορφιά της ορεινής Ζακύνθου και περνώντας από τα χωριά της μη λησμονήσετε να προμηθευτείτε εξαιρετικής ποιότητας λάδι, κρασί και μέλι. Επιβάλλεται να αφιερώσετε λίγο από το χρόνο σας στο Θεματικό Εκθεσιακό Κέντρο της Caretta Caretta (όπου ως εθελόντρια έχω πραγματοποιήσει πολλές ξεναγήσεις) και στο Μουσείο Χέλμη Φυσικής Ιστορίας στην Αγία Μαρίνα.

Η νυχτερινή ζωή της Ζακύνθου ικανοποιεί όλες τις διαθέσεις, από την πλατεία του Αγίου Μάρκου όπου αντηχεί συχνά από τις καντάδες και τις αρέκειες, τα έθνικ μπαρ στο Αργάσι με «lounge» & «house» μουσική, και τον κοσμπολίτικο Λαγανά. Πολλά βράδια πέρασα αγναντεύοντας το νησί από τη ρομαντική Μπόχαλη (οι φίλοι μου με θαύμαζαν για τις οδηγητικές μου δεξιότητες στην προσπάθειά μου να αναρριχηθώ στο πανέμορφο προάστιό της), και κατά λάθος (ή μάλλον μοιραία) ένα απόγευμα ανακάλυψα τον Λόφο Στράνη εκεί κοντά. Στον Λόφο Στράνη εμπνεύστηκε, με εμφανή επίδραση της ποίησης της Κρητικής Αναγέννησης, ο Δ. Σολωμός το αγαπημένο μου έργο «Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι» όπου περιγράφει τον αγώνα με τις κακουχίες, την πείνα και τη ψυχική απελπισία για την κατάκτηση της Ελευθερίας και την άνιση μάχη ενάντια στην ομορφιά του ανοιξιάτικου τοπίου και τη δίψα για ζωή. Πιο επίκαιρος από ποτέ, νιώθω πως ο Σολωμός μάς παρακινεί να δούμε πως παρά τις αντιξοότητες, τα ασήμαντα και τα μικρά συνθέτουν τη μοναδική ομορφιά της ελληνικής φύσης αλλά και τη δύναμη της ζωής. Καλό καλοκαίρι!

*Η Ελένη Αντωνιάδου είναι ερευνήτρια Αναγεννητικής Ιατρικής και Ανάπλασης Τεχνητών Οργάνων, συνιδρύτρια της εταιρείας «Transplants without Donors LCC».