Γιατί είναι κακό να γίνει η Θεσσαλονίκη Βαρκελώνη;

Planespotting, Αμερικανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Τούρκοι, Βαλκάνιοι, φτιάχνει ο καιρός και κάθε που πετιέμαι στην Περαία για ουζάκι ή στην Επανομή του Γεροβασιλείου για εκλεκτά κρασιά, περιχαρής βλέπω τα αεροπλάνα να ανεβοκατεβαίνουν τον θεσσαλονικιώτικο ουρανό. Παρηγορητικά μελωδικές ακούω και τις κόρνες των μεγάλων κρουαζιερόπλοιων όταν αγκυροβολούν στην πόλη και λίγο αργότερα στα σουβενιράδικα της παραλίας επικρατεί ένας χαμός (Λευκούς Πύργους πάρτε, Εβραίες και Γερμανίδες κυρίες μου, Λευκούς Πύργους, όπως θα διαλαλούσε αλά Πατάτες, ο Χάρι Κλυνν). 

Με φτιάχνει και ο ευδαιμονικός ήχος από τα ροδάκια της βαλίτσας στο καλντερίμι που ψάχνει να βρει το Airbnb της κάπου στη Βαλαωρίτου ή τη συνοικία των 12 Αποστόλων. Και επίσης πολύ πολύ με χαροποιεί και η εικόνα της Θεσσαλονίκης τα Σαββατοκύριακα: Τα μπραντσάδικα, τα καφέ και τα φαγάδικα της Ζεύξιδος, της Ικτίνου, της Αριστοτέλους και της παραλίας είναι φισκαρισμένα, τα εμπορικά καταστήματα σε κέντρο, ανατολικά και δυτικά δουλεύουν φουλ, τα γαστροκαφενεία και τα εστιατορικά διαμαντάκια της πάνω και κάτω Εγνατίας διαβιούν πολύκοσμα. 

Η οικονομική ειδησεογραφία των ημερών κάνει λόγο για μια Θεσσαλονίκη - τουριστικό προϊόν σε συνεχή και ανοδική πορεία εξέλιξης και μπίνγκο: Παρ’ όλα τα θέματα που επείγει να βελτιωθούν (πάρκινγκ, καθαριότητα, συγκοινωνίες, λειτουργία και αισθητική του δημόσιου χώρου), φεύγοντας οι επισκέπτες βαθμολογούν την πόλη από πολύ καλή μέχρι… θα ξανάρθουμε. Τι το ήθελαν;

«Θα την πατήσουμε σαν τη Βαρκελώνη από τον υπερτουρισμό», «Ναι, αλλά στην Τούμπα ή στον Εύοσμο και την Καλαμαριά δεν πατάει κανένας, οπότε προς τι τα πανηγύρια»: Δεν υπάρχει φάρμακο για τη θεσσαλονικιώτικη γκρίνια και το χούι του ντόπιου μιζεράμπιλη (μείξη κακιασμένου χίλμπιλη και κλαψιάρη με αριστερό πρόσημο), που όχι απλά δεν χαίρεται που η πόλη βρήκε βηματισμό και δομεί παρόν, μέλλον και χαρακτήρα, αλλά λανσάρει και τη γνωστή σκεπτικιστική μελαγχολία για το «ξεπούλημα της πόλης στους οχτρούς», ή «όλο καφέ, σουβλατζίδικα και ρουμς του λετ ανοίγουν». Πριν λίγες μέρες, κάποιοι, όπως έκαναν με το μετρό αλλά δεν τους βγήκε, σαπορταρισμένοι από τους απαραίτητους χρήσιμους ηλίθιους, κήρυξαν το no pasaran στην Ανάπλαση της ΔΕΘ ζητώντας δημοψήφισμα. 

Μελετώντας καλύτερα το προφίλ των «αντιτουρίστας», βλέπω πως οι περισσότεροι από αυτούς που δυσφορούν με την προοπτική της «Θεσσαλονίκης - Μαγιόρκα θα μας καταντήσουν», είναι οι ίδιοι με αυτούς που θέλουν να σταματήσουν το έργο του ConFex Park, ή πρόσφατα έτρωγαν τα λυσσακά τους με το Fly Over. Είναι θέμα χρόνου (στοιχηματίζω) να οργανωθούν καλέσματα σε συναυλίες όπως έκαναν παλιά οι «Ενάντια στο ξεπούλημα του νερού», άλλη αξέχαστη αγωνιστική θεσσαλονικιώτικη μπαλαφάρα, με στρατευμένους καλλιτέχνες που θα ωρύονται Tourists go home, όπως ούρλιαζαν παλιά οι θεούσες στις παραλίες με τις γυμνόστηθες. Γελάω!