Οι σπέσιαλ ψυχογεωγραφίες, εμπειρίες και γούστα της Παλαιών Πατρών Γερμανού 

Τι κάνεις εδώ έξω; / Περπατώ είπε ο Leonard Mead. / Περπατάς; / Απλώς περπατάω, είπε απλά αλλά το πρόσωπό του πάγωσε / Περπατάς, απλώς περπατάς, περπατάς; / Μάλιστα, κύριε. / Περπατάς για πού; Γιατί; / Περπατάω για τον αέρα. Περπατάω για να δω. Απλά για να περπατήσω. / Το κάνεις συχνά αυτό; / Κάθε βράδυ για χρόνια. Έτσι κάνω και εγώ, σαν τον Pedestrian (βιβλίο) του Ray Bradbury, περπατώ στην Παλαιών Πατρών Γερμανού, μόνο που το κάνω όλες τις ώρες της ημέρας αντί για μόνο το βράδυ όπως αυτός. Εξού και στην προσωπική μου ψυχογεωγραφία κάθε τετραγωνικό μέτρο της Π.Π. Γερμανού συνθέτει το μεγαλειώδες παζλ μιας αστικής οντότητας φιλοτεχνημένης από πολυαγαπημένα. Εν τω όλω, επίσης, η Γερμανού είναι από τα πιο των πιο αγαπημένα μου μονοπάτια στη Θεσσαλονίκη.

Το διαβαίνω από φανάρι Εγνατίας με Ιασωνίδου και εισβάλλω στα ενδότερά του ή από Τσιμισκή στρίβω δεξιά, αφού τσιμπήσω ένα καρβέλι ολικής άλεσης με προζύμι από την πολυαγαπημένη (φτου σκουληκομυρμηγκότρυπα) Φουρνοροτυροπιτοκρουασανερί «72h» και αγκυροβολήσω στο Local για καφέ και φρέσκα κουτσομπολιά. Αυτό είναι το μεγαλείο του δικού μας Φίλιον, όπως έχω γράψει και σε ένα παλαιότερο σημείωμα: Στο Local, την πρωτεύουσα της Παύλου Μεland, συχνάζει όλος ο κόσμος ο καλός και πάμε με ένα «δεν είσαι βέρος αναντάμ μπαμπαντάμ Θεσσαλονικιός downtowner, αν τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα δεν πίνεις έστω έναν εσπρέσο εδώ έστω και στα όρθια». 

Η Αναστασία στον φούρνο 72h

Βέβαια τα πρωινά, καθώς φουριόζος κατηφορίζω από Άνω Πόλη με τα πόδια για το ράδιο, μπαίνω στην Π.Π. πάντα από τη συμβολή της Εγνατίας με τη μικρή τετράκογχη εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος με τον οκτάπλευρο τρούλο. Το σημείο παραμένει εσαεί το πιο εμβληματικό σποτ της. Στο εσωτερικό της υπάρχουν τοιχογραφίες του 1350 και του 1370, στην κορυφή του θόλου της αναπαρίσταται η Ανάληψη του Ιησού, όμως το μεγάλο αγιογραφικό κλου είναι η ζώνη με τη Θεοτόκο και τους Απόστολους που συνοδεύεται από τις απεικονίσεις της Σελήνης, του Ήλιου και των Ανέμων. Ο ναός είναι μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO και με βάση μια νέα λίστα Θεσσαλονικόμετρου που έχω σκοπό να καταρτίσω στο εγγύς μέλλον, ο ναός θα συμβάλει εκεί που ο κτήτορας θα ανακοινώσει πως «δεν είστε very γκάγκαροι, εάν δεν εκκλησιάστηκατε εδώ μιαν 6^η Αυγούστου (μόνο τότε ανοίγει) ή δεν τσιμπήσατε στην ταβέρνα Κουμπαράκια, που καραδοκεί πίσω της δεκαετίες». 

Η εκκλησία Μεταμόρφωση του Σωτήρος με τον οκτάπλευρο τρούλο

Για να τελειώνουμε με τα θρησκευτικά (στην τουρ δεν περιλαμβάνεται το δικέφαλο θεολογικό γκράφιτι που δεσπόζει δίπλα στην παλαιότερη Ευαγγελική Εκκλησία της Θεσσαλονίκης, αμήν, και έτσι με επιτελεσμένη τη δια της λατρευτικής οδού προσέγγισης του δρόμου πάμε και μια αναφορά στον Ίταλο Καλβίνο και τις Αόρατες πόλεις, πριν μέσω της αφήγησης στοιχειοθετήσουμε περισσότερα σημεία που ορίζουν την εμπειρία που λέγεται «Περιπλάνηση στην Παλαιών Πατρών Γερμανού». «Από το κύμα των αναμνήσεων που πάει και έρχεται, η πόλη βρέχεται και φουσκώνει. Η πόλη όμως δεν φανερώνει το παρελθόν της, το περιλαμβάνει όπως τις γραμμές ενός χεριού, γραμμένο στις γωνίες των δρόμων, στις γρίλιες των παραθύρων, στις κουπαστές των κλιμακοστασίων, στια αντένες των αλεξικέραυνων, στα κοντάρια των λαβάρων, το κάθε κομμάτι χαραγμένο από γρατζουνίσματα, πριονίσματα, εγκοπές». 

Προεκτείνω: το ίρτζι, το αλμπινί και η ομορφιά της ΠιΠι είναι ένα παλίμψηστο ψηφιδωτό φτιαγμένο από δεκάδες γκουρμέ, κατά βάση, dot. Ήτοι (σε random), το καλύτερο White Negroni που το φτιάχνει η Giulietta Spritzeria, τα κιμαδοπιτάκια του Σπιτικόν, τα κολασμένα κρουασάν του Τούρκου Σενιόλ όπως και το πολίτικο σπέσιαλ φαγάκι του Hyatt Μικρή Πόλη, μόνο εδώ στην ΠιΠι και πουθενά αλλού. Το αυτό και για τα αλμυρά ψημένα κάσιους του Εν Καρπώ, τις ουρές για προφιτερόλ έξω από το Choureal και θα κλείσω τη βόλτα με μια ωδή στο Dacristo. Είναι ένας μικρός παράδεισος για καφέ και μπραντς, είναι ένα ντέλι με πρίμιουμ αλλαντικά, τυριά, κρασιά, φρούτα, σούπα, μούπες και steak pizza house, salumeria με γαστρονομίες ολκής, που η ιταλική ψητή του γαλοπούλα Bernardini μου έχει σώσει τη σιλουέτα (όση κάνετε δίαιτα θα με καταλάβετε πιο εύκολα) και τη ζωή. 

Αυτά με την ατομική μου ψυχογεωγραφία και τα σχετικά με το μονοπάτι της Παλαιών Πατρών Γερμανού, τα σημεία, τα νοήματα, τα μικροσύμπαντα, τα άχραντα μυστήρια και τα ντελικατέσεν συναισθήματα που μου προκύπτουν κάθε που την ταξιδεύω μοναχικός διαβάτης και ευλαβικός περιπατητής.