«Η κυρία Κοσκινά;» «Η ίδια». «Να ρωτήσω μερικά πράγματα για την έκθεση Ανεύρετοι Νήσοι;» «Ρωτήστε». Στο τηλέφωνο η πρόεδρος του ΔΣ του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Κατερίνα Κοσκινά. Η έκθεση «Ανεύρετοι νήσοι» ξεκινά στις 28 Ιουνίου στο ΚΜΣΤ, στη Μονή Λαζαριστών, και στην Αποθήκη Β1 στο λιμάνι. Ο κατάλογος των καλλιτεχνών εντυπωσιακός, ένα αρτίστικο Μουντιάλ από μόνος του: Marina Abramovic, Alice Aycock, Marina Bolla, Louise Bourgeois, Yves Bresson, Tony Cragg, Danica Dakic, Latifa Echakhch, Jan Fabre, Hans Peter Feldmann, Gloria Friedmann, Carlos Garaicoa, Gilbert & George, Siobhan Hapaska, Rebecca Horn, Ilya& Emilia Kabakov, Anselm Kiefer, Γιάννης Κουνέλλης, Μαρία Λοϊζίδου, Richard Long, Natsuyuki Nakanishi, Δημήτρης Ξόνογλου, Luigi Ontani, Dennis Oppenheim, Orlan, Pistoletto, Lucas Samaras, Kim Sooja, Barthelemy Toguo, Στέφανος Τσιβόπουλος, Κώστας Τσόκλης, Mamoru Tsukada, Guenther Uecker, Lois Weinberger, Nannucci.
«Άκου, κι ας αφήσουμε τους ενικούς, κι επίτρεψέ μου να σου μιλήσω στα ίσια. Αυτή η έκθεση είναι ένα στοίχημα για τη Θεσσαλονίκη αλλά και το ίδιο το μουσείο, αφού αποτελεί Δούρειο Ίππο ώστε να μπει η πόλη αλλά και το ίδρυμα στον παγκόσμιο χάρτη της σύγχρονης τέχνης. Εξού και η συνεργασία με τους Musée d’Art Moderne de Saint-Étienne Métropole του Σεντ Ετιέν και Comune di Genova/Palazzo Ducale. Δεν είναι μια έκθεση που θα ωφελήσει την υστεροφημία μου ή θα προσδώσει κύρος στο βιογραφικό μου, αφού είμαι περαστική από εδώ, έχω πλήρη συνείδηση και θέλω να είμαι περαστική από τη Θεσσαλονίκη, από παντού. Είναι στο πλαίσιο μιας στρατηγικής που θέλει να αποδείξει πως στον καιρό της κρίσης μια πόλη μπορεί να αλλάξει χωρίς γιγάντια μπάτζετ, αλλά μόνο με τη θέληση, το πείσμα και κάποιες ευέλικτες ιδέες. Δεν σου αποκαλύπτω το πόσο στοίχισε, γιατί περιμένω τις υποψηφιότητες για το επόμενο Νόμπελ Οικονομίας. Είναι σίγουρο πως θα το κερδίσουμε, μαζί με τον συνεπιμελητή Lorand Hegyi. Πρέπει ο Θεσσαλονικιός να την αγκαλιάσει, να δείξει πως εδώ υπάρχει κάτι περισσότερο από ανέχεια και καταστροφικά σενάρια για το μέλλον της πόλης και της χώρας».
Διαβάζω το ιδεολογικό πλαίσιο. Ρηξικέλευθη και υπερβάλλουσα νοητική ελευθερία, νέα κοινωνικοπολιτισμικά προτσές και νοοτροπίες, δημιουργοί σε διαρκή κίνηση όπως τα νησιά των ωκεανών, συναισθηματικά άσυλα, εγκλεισμοί, συστήματα συμβόλων και προσωπική γλώσσα. Σφαίρες δεξιότητας, οικείου και ανοίκειου. Επιτέλους! Κάτι πέρα από την επιστροφή Σαλπιγγίδη στον ΠΑΟΚ, τα ξεθωριασμένα lounge café, το αστυνομικό δελτίο γεμάτο μικροκλοπές και βία, κάτι που θέλει να στείλει τη Θεσσαλονίκη στο ίδιο ύψος με τα αεροπλάνα που πετούν από το αεροδρόμιο Μακεδονία για τον κόσμο, με το στρουμπουλό φεγγάρι που σε κάποιες πανσελήνους καρφώνεται πάνω από τον Όλυμπο όπως οι μπάλες από παγωτό φράουλα στο χωνάκι. Κάτι όμορφο γεννιέται εδώ, κάτι για να το κοιτάμε, να το συζητάμε, να μας προβληματίζει, να μας κάνει να νιώσουμε universal fellas. Μαζί σας, κυρία Κοσκινά. A
20°
