46 Φούρνος «Τιτάνια»: Bread and butter (Φωτογραφία: Νίκος Καρδαράς)
Το «συσσίτιο» του κέντρου. Φρέσκο ψωμί, λαχταριστά τυροπιτάκια, θεϊκά κουλούρια, γλυκά κουλουράκια και όλα για το τσιμπολόγημα, που για τη Θεσσαλονίκη θεωρείται ιερό όσο και η σιέστα για τον Μεξικανό. Ο Θωμάς κι ο Δημήτρης εκσυγχρόνισαν έναν από τους πιο ιστορικούς φούρνους της πόλης, ενώ το μυστικό της γεύσης τους είναι ότι ξέρουν να παίζουν άριστα με το ζυμάρι και το λάδι. Το καθημερινό πέρασμα από την Καρόλου Ντηλ για πρωινό, δεκατιανό, μεσημεριανό τσιμπιτούμ και απογευματινές λιγούρες είναι επιβεβλημένο.
47 Μπάμπης Ζουμπούλης: Ρέκβιεμ για ένα φίλο
Τη νύχτα που έφυγε ο Μπάμπης Ζουμπούλης, σχεδόν τέτοιες μέρες, τον έκλαψε όλη η Θεσσαλονίκη. Κατά βάθος θρηνούσαμε και για μας, αφού το τέλος του σηματοδότησε το τέλος της δικής μας αθωότητας. Ο άνθρωπος αυτός δεν έφτιαξε απλώς μερικά από τα πιο εμβληματικά στέκια, όπου μέσα τους ζυμώθηκαν παρέες, έρωτες, συγκροτήματα, σχέσεις, ιδέες και τέχνη. Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ λίγο για να περιγράψει την ψυχοσύνθεση, τη σκέψη, τη στάση του απέναντι στη ζωή. Ο Μπάμπης Ζουμπούλης ήταν ο Πυγμαλίωνας της Θεσσαλονίκης. Στο “Mobil” δεν χορεύαμε μόνο, αλλά σκεφτόμασταν. Στον «Θερμαϊκό» δεν πίναμε ποτά, ούτε μαγευόμασταν κάθε φορά που έβαζε το “It’s Only Rock’n’roll” των Rolling Stones, αλλά στο πατάρι, όπου βρισκόταν το γραφείο του, κάναμε συνελεύσεις, οργανώναμε ταξίδια, στέλναμε ανταποκρίσεις για τα αθηναϊκά περιοδικά, που πάντα αναρωτιούνταν ποιος είναι αυτός ο τύπος και πώς καταφέρνει πάντα να ενώνει ανθρώπους, μεγαλώνοντας τις νύχτες. Ο Μπάμπης Ζουμπούλης ήταν η ψυχή του πάρτι, ένας γεννημένος ευπατρίδης, μια απλόχερη καρδιά, ένας spiritual traveler. Η πόλη, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα είναι λειψή χωρίς αυτόν.
Το βιβλιοπωλείο «Κεντρί» στο Ναυαρίνο είναι μια σταλιά. Παρ’ όλα αυτά είναι αδύνατο να μη βρεις αυτό που ψάχνεις. Εναλλακτικός Τύπος και Μαρσέλ Προυστ, Σώτη Τριανταφύλλου, παιδικά, Ντοστογέφσκι, ό,τι θελήσεις είναι εδώ. Ο roadie του συγκροτήματος Xaxakes, Φράνκι, ίσως ο πιο πολυδιαβασμένος της πόλης, δουλεύει εδώ, προτείνει, συστήνει, ξέρει. Αλλά και τον ξέρουν όλοι: τα «μαυράκια» που πουλούν τσάντες, οι βιβλιόφιλοι που εκτιμούν τις πληροφορίες και το γούστο του, οι πωλήτριες των χαϊμαλάδικων, οι γιαγιάδες που βγάζουν τα εγγόνια βόλτα. Η συλλογή του από 8 track κασέτες αυτοκινήτου διαθέτει από φεστιβάλ Σαν Ρέμο έως Τζόνι Κας, ενώ το άφρο μαλλί του είναι σήμα κατατεθέν της περσόνας του.
*Όσοι ομιλείτε γρεβενιώτικα, καταλάβατε τι ήθελε να πει ο τίτλος.
49 Professional Sinnerz: Τα αδέλφια μας τα σπάνε(Φωτογραφία: Νίκος Καρδαράς)
Μόλις κάποιο underground γκρουπ ξεφύγει από τα live ενώπιον 100 ανθρώπων, ορκισμένων τιμητών της «καθαρότητας» και της «αγνότητας», και γνωρίσει επιτυχία αυτόματα, οι ίδιοι που το αποθέωναν το σπιλώνουν. Οι «πουλημένοι» Professional Sinnerz αυτές τις μέρες λούζονται με την κόμπλα της σαλονικιώτικης καρμιριάς, επειδή το Mad τους λατρεύει και επειδή το χιπ χοπ τους φτάνει πλέον στα χείλια όλων. Ο Σάββας και ο Αδάμας εννοείται πως δεν μασάνε. Η εμπειρία τους, το ζόρι που πέρασαν έως τώρα και η γνήσια μαγκιά τους είναι αδύνατον να λεκιαστούν από τους «επαγγελματίες» θεσσαλονικαράδες κράχτες. Δηλώνουμε ότι είναι οι πρωταθλητές των MC, ενώ η δεξαμενή τους περιέχει δράση, ρυθμό, ανατρεπτικές αλλαγές, μαύρα Ray-Ban, κοντρολαρισμένο χάος, γραβάτες, ασημικά, αδρεναλίνη, ομοβροντίες beats και samples, πυρετώδεις εξομολογήσεις, δυνατό groove. Και για τους υπόλοιπους, σόρι!
Ένας Έλληνας, ένας Ισπανός, δύο περιοχές, μια σύζευξη: Βαρκελώνη + Θεσσαλονίκη = “Barθelonika”! Το σπανιόλικο εστιατόριο που έφτιαξαν στη στοά Λεβή της Βενιζέλου είναι το τελευταίο new entry καλής και δημιουργικής κουζίνας. Σε μια πόλη που έχει θεσπέσια πιτόγυρα και θεϊκή ρετσίνα, αλλά υστερούσε στην tapas culture και τη σανγκρία μέθη, έπιασαν τον ταύρο από τα κέρατα και τον έστρωσαν στα τραπέζια τους.
12°
48 Φράνκι Νότας: Τσιτσέλεγεσρε!* (Φωτογραφία: Νίκος Καρδαράς)
50 Αλέξανδρος Τζίμος και «Πέπε» Χοσέ Αρκάς Περέθ: Viva! (Φωτογραφία: Νίκος Καρδαράς)
