Αναπόφευκτη πλέον η ταχεία τήξη πάγων στην Ανταρκτική

Η Κλιματική Κρίση έχει σοβαρές επιπτώσεις και στην Ανταρκτική: Η επιταχυνόμενη τήξη των πάγων στη δυτική Ανταρκτική είναι αναπόφευκτη μέχρι το τέλος του αιώνα, ανεξάρτητα από το πόσο περιορίζονται οι εκπομπές άνθρακα, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Οι επιπτώσεις από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας είναι «τρομερές», λένε οι επιστήμονες, κάτι που σημαίνει ότι ορισμένες παράκτιες πόλεις μπορεί να χρειασθεί να εγκαταλειφθούν.

Αναπόφευκτη η τήξη των πάγων σε κάθε περίπτωση

Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Climate Change και αναφέρει η βρετανική εφημερίδα Guardian, χρησιμοποίησε ένα υπολογιστικό μοντέλο υψηλής ανάλυσης της Θάλασσας του Αμούνδσεν για να παρέχει την πιο ολοκληρωμένη εικόνα της θέρμανσης στην περιοχή μέχρι σήμερα. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι αυξημένοι ρυθμοί τήξης στον 21ο αιώνα είναι αναπόφευκτοι σε κάθε σενάριο που αφορά την μείωση της καύσης ορυκτών καυσίμων.

Το στρώμα πάγου της δυτικής Ανταρκτικής μπορεί να ανεβάσει την στάθμη των ωκεανών κατά 5 μέτρα, αν λειώσει εντελώς. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι το στρώμα είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει με την πάροδο των αιώνων, αλλά η νέα μελέτη δείχνει ότι ακόμη και οι δραστικές περικοπές των εκπομπών άνθρακα τις επόμενες δεκαετίες δεν θα επιβραδύνουν την τήξη.

Η ανάλυση δείχνει ότι ο ρυθμός τήξης των πλωτών κομματιών πάγου στη Θάλασσα του Αμούνδσεν θα είναι τρεις φορές ταχύτερος αυτόν τον αιώνα σε σύγκριση με τον προηγούμενο, ακόμα κι αν ο κόσμος εκπληρώσει τους στόχους της συμφωνίας του Παρισιού.

Εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε παράκτιες πόλεις

Η απώλεια των πλωτών κομματιών πάγου κοντά στις ακτές σημαίνει ότι τα στρώματα πάγου στην ξηρά απελευθερώνονται και γλιστρούν πιο γρήγορα στον ωκεανό. Πολλά εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε παράκτιες πόλεις που είναι ευάλωτες στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας, από τη Νέα Υόρκη έως τη Σαγκάη και περισσότερο από το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε απόσταση 100 χλμ από την ακτή.

Η κλιματική κρίση οδηγεί στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας από το λιώσιμο των στρωμάτων πάγου και των παγετώνων και τη θερμική διαστολή του θαλάσσιου νερού. Η μεγαλύτερη αβεβαιότητα για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας είναι τι θα συμβεί στην Ανταρκτική, λένε οι επιστήμονες, καθιστώντας τον σχεδιασμό και την λήψη μέτρων πολύ δύσκολο. Οι ερευνητές είπαν ότι η ερμηνεία των νέων ευρημάτων για την τήξη των πάγων και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας είναι επειγόντως απαραίτητη.

«Ορισμένες παράκτιες κοινότητες θα πρέπει να οχυρωθούν ή να εγκαταλειφθούν»

«Η έρευνά μας δεν είναι κάτι καινούργιο, αν και μπορεί να έχουμε χάσει τον έλεγχο της τήξης των πάγων της δυτικής Ανταρκτικής κατά τον 21ο αιώνα», δήλωσε στην Guardian η Dr Kaitlin Naughten, του ερευνητικού κέντρου, British Antarctic Survey, που ηγήθηκε της έρευνας. «Είναι ένας αντίκτυπος της κλιματικής αλλαγής στον οποίο μάλλον θα πρέπει απλώς να προσαρμοστούμε και πολύ πιθανό αυτό σημαίνει ότι ορισμένες παράκτιες κοινότητες είτε θα πρέπει να οχυρωθούν είτε να εγκαταλειφθούν».

Η Dr Naughten είπε ότι η έρευνα έδειξε ότι η κατάσταση είναι πιο επικίνδυνη από ό,τι νόμιζαν προηγουμένως. «Αλλά, δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τη δράση για το κλίμα, διότι ακόμα κι αν αυτός ο συγκεκριμένος αντίκτυπος είναι αναπόφευκτος, είναι μόνο ένας αντίκτυπος της κλιματικής αλλαγής», πρόσθεσε. «Οι ενέργειές μας πιθανότατα θα κάνουν τη διαφορά στον 22ο αιώνα και μετά, αλλά αυτό είναι ένα χρονοδιάγραμμα που πιθανότατα κανείς από εμάς σήμερα δεν θα δει».

«Οι συνέπειες από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας θα είναι τρομερές»

Ο Dr Taimoor Sohail, από το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας, στην Αυστραλία, δήλωσε στην βρετανική εφημερίδα: «Η κατάρρευση του στρώματος πάγου της δυτικής Ανταρκτικής είναι ένα ανησυχητικό σημείο καμπής για το κλίμα. Αυτό υποδηλώνει ότι η γρήγορη τήξη των παγετώνων είναι βέβαιη. Οι συνέπειες από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας θα είναι τρομερές».

Ο Dr Tiago Segabinazzi Dotto, από το Εθνικό Κέντρο Ωκεανογραφίας του Ηνωμένου Βασιλείου, δήλωσε: «Είναι πιθανό να έχουμε περάσει ένα οριακό σημείο για να αποφύγουμε την αστάθεια του στρώματος πάγου της δυτικής Ανταρκτικής. Ωστόσο, ο ρυθμός αυτής της κατάρρευσης είναι ακόμα αβέβαιος – μπορεί να συμβεί σε δεκαετίες για ορισμένα συγκεκριμένα τμήματα πάγου ή σε αιώνες.

«Τα συμπεράσματα της εργασίας βασίζονται σε ένα μόνο μοντέλο και πρέπει να αντιμετωπίζονται προσεκτικά». Ωστόσο, είπε ότι ορισμένες λεπτομέρειες των ευρημάτων συμφωνούν με προηγούμενες μελέτες: «Αυτό δίνει σιγουριά ότι η μελέτη αυτή πρέπει να ληφθεί υπόψη από τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής».