Ο Πειραιάς, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, διαχρονικά αντιμετωπίζει δυσκολίες στη διαχείριση των απορριμμάτων αφού δεν έχει να διαχειριστεί μόνο τα αστικά και βιομηχανικά απόβλητα αλλά και τα απόβλητα του λιμανιού και των πλοίων. Τις προκλήσεις αλλά και τις ευκαιρίες που υπάρχουν στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων στον Πειραιά είχε ως στόχο να διερευνήσει το φόρουμ που διοργάνωσε η Αναπτυξιακή Πρωτοβουλία A-ENERGY INVESTMENTS στο αμφιθέατρο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου του Πειραιά.
Ο αντιδήμαρχος Πειραιά κ. Στέλιος Γαϊτάναρος, αφού ανέφερε ότι ο Πειραιάς είναι εγκλωβισμένος στο ίδιο μοντέλο διαχείρισης που είναι και ολόκληρη η χώρα, δηλαδή στην υγειονομική ταφή, καθώς το 90% των απορριμμάτων καταλήγει στη Φυλή, είπε ότι ο Δήμος έχει ήδη εκπονήσει Ολοκληρωμένο Τοπικό Σχέδιο Διαχείρισης βασισμένο στους πυλώνες του νέου Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης.
Ωστόσο ο πυκνοκατοικημένος Πειραιάς δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τη διαχείριση των αστικών απορριμμάτων αλλά και του λιμανιού και των πλοίων. Τον προβληματισμό του για τη σημερινή κατάσταση για τις υποδομές διαχείρισης των αποβλήτων των πλοίων εξέφρασε ο κ. Λάμπρος Μπαθρέλλος, χημικός μηχανικός της Εταιρείας ΤΕΧΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ Α.Ε. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στο θέμα της ενθάρρυνσης των πλοίων ώστε να μην απορρίπτουν τα απόβλητα στη θάλασσα αλλά να τα παραδίδουν στις υποδομές του λιμένα.
Γι’ αυτή τη μεγάλη περιβαλλοντική πρόκληση της απόρριψης των στερεών αποβλήτων στη θάλασσα μίλησε ο κ. Κώστας Τριανταφύλλου, Στέλεχος του Περιβαλλοντικού Τομέα της Ελληνικής Ένωσης Προστασίας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος –HELMERA. Ο κ. Τριανταφύλλου παρουσίασε πρόσφατη μελέτη του Ινστιτούτου Five Gyres, σύμφωνα με την οποία στους ωκεανούς υπάρχουν σήμερα περίπου 5,25 τρισεκατομμύρια πλαστικά κομμάτια, συνολικού βάρους 269.000 τόνων, ενώ προβλέπεται μέχρι το 2.050 το συνολικό βάρος των πλαστικών στους ωκεανούς να ξεπεράσει το βάρος των ιχθυοαποθεμάτων. «Για την αντιμετώπιση των σχετικών προκλήσεων η συνθήκη MARPOL θέτει τις ακόλουθες προϋποθέσεις: Πρώτον, την επάρκεια των αποθηκευτικών μέσων στο πλοίο. Δεύτερον, τη χρήση βοηθητικού εξοπλισμού από κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό. Τρίτον, επαρκείς ευκολίες υποδοχής στα λιμάνια για την παραλαβή των αποβλήτων και των καταλοίπων φορτίου και τη διευκόλυνση της χρήσης τους από τα πλοία» θα πει ο κ. Τριανταφύλλου.
Η Διεθνής Συνθήκη Marpol είναι η σύμβαση εκείνη που περιέχει όλες τις διεθνείς διατάξεις και την τεχνική νομοθεσία για την αποφυγή ρύπανσης της θάλασσας από τα πλοία. Σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη Συνθήκη Marpol για τους Φορείς Διαχείρισης των Λιμένων, σχετικά με τις υπηρεσίες ευκολιών υποδοχής στερεών αποβλήτων που πρέπει να παρέχουν στα πλοία ο κ. Λάμπρος Μπαθρέλλος συνέκρινε την ελληνική με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Στη χώρα μας, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι παραχωρήσεις υπηρεσιών λιμενικών ευκολιών υποδοχής στερεών αποβλήτων πλοίων είναι αποκλειστικές, δηλαδή επιλέγεται ένας αποκλειστικός πάροχος για όλα τα στερεά απόβλητα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν διαμαρτυρίες από τους χρήστες για υψηλές τιμές, να μειώνεται η διαλιμενική ανταγωνιστικότητα, να βρίσκονται σε υστέρηση οι διαδικασίες ανακύκλωσης ενώ πιθανολογούνται και φαινόμενα κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης.
Ο κ. Μπαθρέλλος εκτίμησε ότι το μέσο κόστος χρέωσης στερεών αποβλήτων πλοίων στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς είναι από 50% έως 437% υψηλότερο σε σύγκριση με το λιμένα Civitavecchia της Ιταλίας. Σε ό,τι δε αφορά την υπολογιζόμενη μέση χρέωση για στερεά απόβλητα πλοίων, ανέφερε ότι είναι πενταπλάσια της χερσαίας χρέωσης και εννιαπλάσια του κόστους νόμιμης διάθεσής τους στο ΧΥΤΑ.
Ωστόσο, δεδομένου ότι ο ΟΛΠ μετατρέπεται σε ιδιωτική εταιρεία, καταλυτικό λόγο στον τρόπο διαχείρισης των αποβλήτων του λιμανιού θα έχει η κινεζική εταιρεία Cosco στη διαχείριση της οποίας περνά σύντομα το λιμάνι του Πειραιά.
11°
