Εκεί που άλλοι βλέπουν σκουπίδια οι διορατικοί άνθρωποι βλέπουν πρώτες ύλες που μπορούν να μεταμορφωθούν σε χρηστικά και υψηλής αισθητικής και ποιότητας αντικείμενα.
Ο Ολλανδός Willem Heeffer, για παράδειγμα, σε ένα κάδο πλυντηρίου βλέπει ένα ντιζαϊνάτο φωτιστικό, ο Ισπανός Javier Goyeneche στα παλιά δίχτυα ψαρικής και στα κατακάθια καφέ μοδάτες τσάντες, η παθιασμένη σκέιτερ Nat Rigby στα παλιά της σκέιτμπορντ δαχτυλίδια και βραχιόλια, ενώ η Πολωνή Barbara Turska- Knyziak στα χτεσινά νέα, στις παλιές δηλαδή εφημερίδες, φρουτιέρες και καλάθια.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν να σκέφτονται διαφορετικά και αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τα απόβλητα όχι ως σκουπίδια, αλλά ως ένα νέο υλικό. Ένα υλικό από το οποίο μπορούν να δημιουργήσουν καινούργια και ενδιαφέροντα αντικείμενα, αλλά συγχρόνως καινοτόμες και βιώσιμες επιχειρήσεις. Επιπλέον αυτά τα παραδείγματα των μικρών επιχειρήσεων δεν προσθέτουν μόνο αξία στα μεταχειρισμένα αντικείμενα που θα κατέληγαν στα σκουπίδια, αλλά και στο περιβάλλον αφού εξοικονομούν πολύτιμους φυσικούς πόρους.
«Σε μια περίοδο μαζικής κατανάλωσης και προϊόντων με σύντομο κύκλο ζωής, ο κόσμος ψάχνει για προϊόντα με περισσότερο νόημα και μια ιστορία ή ένα παρελθόν», λέει ο Willen που καθημερινά ανακαλύπτει τη σχεδιαστική δυνατότητα των αποβλήτων και τους δίνει νέα χρήση με στυλ.
«Όταν δουλεύω με παλιά υλικά τα απομονώνω από το παρελθόν τους και τα χρησιμοποιώ με έναν απρόσμενο τρόπο για να δημιουργήσω κάτι νέο. Ο στόχος είναι να δει κανείς ένα όμορφο προϊόν και μόνο αργότερα να ανακαλύψει την ιστορία πίσω του», εξηγεί για τη δουλειά του ο Willen. Για να βρει τα υλικά του συνεργάζεται με τις εταιρείες ανακύκλωσης αλλά όπως ο ίδιος εξηγεί και ο κόσμος είναι πρόθυμος να τον βοηθήσει καθώς οι περισσότεροι πλέον αντιλαμβάνονται το πρόβλημα των σκουπιδιών.
Η επιθυμία της Nat να μετατρέψει τα παλιά της σκέιτμπορντ σε πολύτιμα ενθύμια, οδήγησε στη δημιουργία μιας βιώσιμης και δεοντολογικής επιχείρησης, όπου η ανακυκλωμένη τέχνη συναντά το πανκ σικ και αναδεικνύεται νικήτρια. Χονδρέμποροι απ’ όλο τον κόσμο εμπορεύονται τα προϊόντα της ενώ η συλλογή της συνέχεια αυξάνεται και επεκτείνεται εκτός από κοσμήματα και σε είδη σπιτιού όπως πόμολα.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν μετατρέψει το σεβασμό και την ανησυχία τους για το περιβάλλον σε επάγγελμα δεν ενδιαφέρονται μόνο για τα κέρδη που θα τους αποφέρουν τα παραγόμενα προϊόντα. Πρωτίστως ενδιαφέρονται να μένουν πιστοί στις ηθικές αξίες τους.
«Δεν ενδιαφέρομαι μόνο για την εμφάνιση των αντικειμένων που φτιάχνω, αλλά και για την ποιότητα. Δεν θέλω να παράγω αντικείμενα χωρίς αξία που θα καταλήξουν γρήγορα στα σκουπίδια», λέει η Barbara που ένα μικρό καλάθι από παλιές εφημερίδες μπορεί να τις πάρει μέρες για να φτιαχτεί αλλά της δίνει το αίσθημα της ικανοποίησης και της προσφοράς.
16°
