Ο Λόφος του Στρέφη, με ύψος 150 μέτρα, είναι μία υποτιμημένη πράσινη όαση στο κέντρο της Αθήνας. Στη σκιά του επιβλητικού Λυκαβηττού (277 μέτρα), χάνεται, ενώ δεσπόζει ανάμεσα στη Νεάπολη και τα Εξάρχεια.
Για μένα, τα Εξάρχεια είναι η γειτονιά στην οποία μεγάλωσα, και ο Στρέφης η αυλή της παιδικής μου ηλικίας. Στο ανοιχτό γήπεδο έμαθα μπάσκετ στην ομάδα του Αστέρα Εξαρχείων - αλλά επειδή το κλειστό δεν είχε φτιαχτεί ακόμα, κάθε χρόνο είχαμε και διαφορετική έδρα στο πρωτάθλημα, στο Μετς ή στην Καισαριανή, λίγο γυρολόγοι.
Σήμερα, η φύση έχει αρχίσει να παίρνει το πάνω χέρι: τα φυτά είναι ακούρευτα και απεριποίητα, το τοπίο δείχνει εγκαταλελειμμένο. Η παιδική χαρά είναι ανακαινισμένη, αλλά είναι κλειστή και έρημη, και οι θάμνοι εντελώς απεριποίητοι. Το ανοιχτό γήπεδο είναι σε πολύ κακή κατάσταση, αλλά τα διχτάκια ήταν, παραδόξως, καινούρια. Το κλειστό γήπεδο είναι βανδαλισμένο και εγκαταλελειμμένο εδώ και χρόνια. Όπου υπάρχει "κατάλληλη" επιφάνεια, είναι καλυμμένη με γκραφίτι και συνθήματα.
Αλλά δεν υπάρχουν σκουπίδια, μάλιστα οι κάδοι ήταν όλοι καθαροί και άδειοι. Δεν υπάρχουν πεταμένες σύριγγες στο έδαφος , κάτι που ήταν μία πολύ συνηθισμένη εικόνα παλαιότερα.
Το σύνολο πάντως είναι μία εικόνα εγκατάλειψης. Ο Στρέφης φαίνεται να έχει γίνει ένας τόπος που δεν προσελκύει τους Αθηναίους.
Το μόνο πραγματικά πολυπληθές στοιχείο στη διάρκεια της βόλτας μου ήταν η αστυνομία. Τουλάχιστον τριάντα αστυνομικοί πρέπει να βρίσκονταν στον χώρο, ενώ οι πολίτες ήμασταν μόλις τρεις. Είναι πιθανό αυτό να συμβαίνει επειδή βρισκόμαστε ακόμα στον απόηχο της 17ης Νοέμβρη.
Το κλασικό άλμπουμ του 1976 επιστρέφει σε Super Deluxe Box Set με νέες μίξεις, ακυκλοφόρητα tracks και σπάνιο υλικό από μια κρίσιμη δημιουργική περίοδο
16°
