Η Κική Κόδα από την Ιαπωνία ζει στην Ελλάδα και πουλάει ελαιόλαδο και μέλι στη χώρα της

Μπορεί το όνομά της να ακούγεται ελληνικό, αλλά δεν είναι, αν και οι φίλοι της τη φώναζαν από μικρή Κική. Η 30χρονη youtuber και tiktoker Κική Κόδα γεννήθηκε στην πόλη Νάγκο της Ιαπωνίας. Το 2013 βρέθηκε στη Νορμανδία για σπουδές ζαχαροπλαστικής και το 2014 γνώρισε, στη σχολή, τον έρωτα της ζωής της, έναν Έλληνα. Για κάποιο χρονικό διάστημα εργαζόταν ως ζαχαροπλάστισσα στο Παρίσι, ώσπου το 2015, στα 21 της σχεδόν, αποφασίζει να μετακομίσει μαζί του στην Ελλάδα. Η οικογένειά της ζει στην Ιαπωνία, όπου πηγαίνει μια φορά τον χρόνο για να την επισκεφτεί.

«Aν είχα ερωτευτεί έναν Zιμπαμπουανό θα βρισκόμουν στη Ζιμπάμπουε τώρα (γέλια). Ο άντρας μου ήταν ο πρώτος Έλληνας που γνώρισα στη ζωή μου. Για μένα η Ελλάδα είναι η δεύτερη πατρίδα μου. Στην αρχή δεν ήξερα καν πού βρίσκεται στον χάρτη, πώς είναι οι Έλληνες, ούτε γνώριζα κάποιον θεό της μυθολογίας. Με το που ήρθα εδώ είπα στον εαυτό μου "ας μάθω τη γλώσσα, τον κόσμο και την κουλτούρα" και όσο μάθαινα τόσο αγαπούσα τη χώρα».

Η αγάπη της για την Ελλάδα εκφράζεται με ποικίλους τρόπους. Στο TikTok της (@kikicoda), μπορεί κανείς να δει οτιδήποτε σχετίζεται με την ελληνική και τη γιαπωνεζική κουλτούρα. Από αυτά που παρατηρεί κάποιος ξένος που ζει στην Ελλάδα, τι πρέπει να προσέξει πριν επισκεφτεί την Ιαπωνία, facts, ιστορίες για τα ιαπωνικά φαγητά, γεγονότα που έχουν συμβεί στις δύο χώρες και trends, μέχρι ακόμα και το να προσπαθήσει να προφέρει ελληνικούς γλωσσοδέτες.

Κική Κόδα: «From Europe» στην Ιαπωνία

Πέρα από τα κανάλια της, τα οποία δημιούργησε με σκοπό να έρθουν οι δύο χώρες πιο κοντά, να εντοπίσουν όσοι ενδιαφέρονται τα κοινά και τις διαφορές τους, να γνωρίσουν την κουλτούρα της κάθε χώρας, να ενημερωθούν και να μάθουν πράγματα για τις δύο γλώσσες, δημιούργησε και τη δική της επιχείρηση. Η Κική είναι ιδιοκτήτρια του ηλεκτρονικού καταστήματος ελληνικών τροφίμων «From Europe» στην Ιαπωνία, το οποίο διαθέτει μεταξύ άλλων ελληνικό παρθένο ελαιόλαδο από τη Λέσβο και μέλι από τη Δράμα. Οι Ιάπωνες δεν γνωρίζουν ότι η Ελλάδα παράγει ελαιόλαδο ή μέλι. Επομένως, είναι σημαντικό για εκείνη να γνωρίσει τα ελληνικά αγνά προϊόντα στον ιαπωνικό λαό, ώστε να τους προσφέρει ένα μοναδικό γευστικό ταξίδι. «Η γεύση των συγκεκριμένων προϊόντων με έκανε να θέλω να τα προωθήσω και να δημιουργήσω τη δική μου επιχείρηση. Όταν άνοιξα την επιχείρησή μου άρχισε ο πόλεμος μεταξύ Ουκρανίας Ρωσίας και είχε ήδη ξεκινήσει κι η πανδημία. Δυσκολεύτηκα αρκετά στην αρχή. Σήμερα, τα μικρά βαζάκια με μέλι έχουν απήχηση στις προτιμήσεις των συμπατριωτών μου, τους δημιουργούν την επιθυμία να επισκεφτούν την Ελλάδα».

Τη ρωτώ ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει στη χώρα μας. «Δεν λειτουργούν τα πράγματα στην ώρα τους. Τα τρένα έρχονται όποτε θέλουν, τα έργα τελειώνουν όταν καταλάβουν οι άνθρωποι ότι δεν θα πληρωθούν παραπάνω και στα επείγοντα του νοσοκομείου περιμένεις ένα τετράωρο. Όλα αυτά με κάνουν να νιώθω ότι φταίω εγώ που περιμένω όλα να γίνονται στην ώρα τους!

» Ως ζαχαροπλάστισσα, που εργαζόμουν τα πρώτα χρόνια μου στην Ελλάδα, αντιλήφθηκα ότι ενώ έφτιαχνα γαλλικά και μοντέρνα γλυκά με φρούτα εποχής, όπως ροδάκινο, σύκο κ.λπ., οι Έλληνες δεν τα προτιμούσαν. Οι περισσότεροι ήθελαν τα παραδοσιακά ή τα πιο απλά γλυκά. Τείνουν, λοιπόν, να είναι συντηρητικοί σε θέμα φαγητού». 

Έχεις βιώσεις ρατσισμό στην Ελλάδα; «Όταν με βλέπουν τα παιδιά στον δρόμο συχνά μου φωνάζουν “τσιν τσαν τσον”, μίμηση των κινέζικων, κοροϊδευτικά ή “Omaewamoushindeiru”, γνωστή φράση του Mάνγκα “Hokutono Ken” που σημαίνει “Είσαι ήδη νεκρός”, ενώ είμαι ζωντανή». 

Όσο για το αν τη δυσκόλεψε η ελληνική γλώσσα, απαντά σίγουρα ναι. «Η ελληνική γλώσσα είναι δύσκολη σε βαθμό που, αρκετές φορές, με θυμώνει. Ευτυχώς οι Έλληνες είναι ευγενικοί και δείχνουν κατανόηση σε αυτό, έχουν την υπομονή να με ακούσουν και το κυριότερο δεν με έχουν κοροϊδέψει ποτέ για το πώς μιλάω τη γλώσσα.

» Όταν είναι να γράψω κάποια λέξη μου λένε: "η ορθογραφία των ελληνικών λέξεων είναι όπως τις ακούς". Όμως αν γράψω "ιεμιστά" "λκούμι" "χρισιμοπιο" οι λέξεις είναι προφανώς γραμμένες λάθος, αφού εν τέλει γράφονται: γεμιστά, λουκούμι, χρησιμοποιώ. Επιπλέον, στα ιαπωνικά δεν υπάρχει η προφορά των γραμμάτων θ, ρ, δ ή του γκ, και μου είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσω ακουστικά. Υπάρχουν βέβαια και λέξεις που δεν καταλαβαίνω στα ελληνικά, αφού μπορεί να τελειώνουν σε α, αλλά είναι ουδέτερες, όχι θηλυκές (π.χ. το σύστημα)».

Τους Έλληνες πάντως μπορεί να τους περιγράψει με τρεις λέξεις: φιλικοί, φιλοσοφημένοι και αισιόδοξοι. «Στην Ιαπωνία μπορεί να γνωρίζεις κάποιον 10 χρόνια και, επειδή είναι μεγαλύτερός σου, να πρέπει να του μιλάς στον πληθυντικό. Αν του μιλούσα στον ενικό μπορεί να μου έλεγε: "μίλα μου στον πληθυντικό". Στην Ελλάδα δεν χρειάζονται αυτοί οι τύποι, ίσα ίσα μπορεί κάποιος να σου πει "με κάνεις να νιώθω γέρος".

» Οι Έλληνες ξέρουν τι τους αρέσει και δεν φοβούνται να λένε τη γνώμη τους. Όταν ένας Έλληνας βλέπει ειδήσεις για ένα λεπτό, μπορεί να σχολιάζει μετά για δέκα το θέμα που παρακολούθησε. Όταν ένας Ιάπωνας βλέπει ειδήσεις, πρέπει να παρακολουθήσει δέκα λεπτά ώστε να σχολιάσει για ένα λεπτό.

» Υπάρχει μια παροιμία στην Ιαπωνία: "omoitattagakichijitsu", που σημαίνει ότι η ημέρα που αποφασίζεις να ξεκινήσεις κάτι είναι η κατάλληλη ημέρα για να το κάνεις, και για μένα αυτή η παροιμία περιγράφει απολύτως τους Έλληνες. Δεν σπαταλούν τον χρόνο τους στο να λένε "γιατί έκανα αυτό το λάθος", ούτε προβλέπουν το μέλλον. Όμως όποτε έχουν όρεξη, έχουν τόση θετική ενέργεια, που κανείς δεν μπορεί να τους σταματήσει». 

Οι δύο λαοί έχουν και κοινά στοιχεία μεταξύ τους. Για παράδειγμα, λατρεύουν τον κρύο καφέ. «Στην Ιαπωνία, που το καλοκαίρι έχει 40 βαθμούς με υγρασία, υπάρχει μεγάλη ζήτηση για κρύα ροφήματα. Έτσι μπορεί κανείς να βρει κρύο καφέ όχι μόνο σε καφετέριες αλλά και στα σούπερ μάρκετ, έτοιμο σε κουτάκι. Όποιος θέλει να ζήσει στην Ιαπωνία θα τον συμβούλευα να ανοίξει καφετέρια με freddo, η οποία θα πάει καλύτερα κι από ένα σουβλατζίδικο.

» Άλλο κοινό μεταξύ των δύο χωρών είναι ότι είναι σεισμογενείς και έχουν πολλά νησιά. Η Ελλάδα βρίσκεται 10η στην παγκόσμια κατάταξη, με 3.300 νησιά και η Ιαπωνία στην 8η θέση, με 6.853 νησιά».

Όλα αυτά τα χρόνια η Κική, που έχει εργαστεί και ως μεταφράστρια, έχει κάνει παρουσιάσεις σε ιαπωνικά μέσα για τη ζωή στην Ελλάδα. Παράλληλα, μίλησε στο Ιαπωνικό Φεστιβάλ στην Αθήνα (το φετινό θα λάβει χώρα τον Απρίλιο) για την καθημερινή ζωή στην Ιαπωνία, ενώ έχει εμφανιστεί στην ελληνική τηλεόραση ώστε να μιλήσει για ειδήσεις που σχετίζονται με τον σεισμό στην Ιαπωνία αλλά και για την παιδεία που λαμβάνουν εκεί από μικρή ηλικία. Μελλοντικά θα ήθελε να ανοίξει μια σχολή ελληνικής γλώσσας για ξένους. «Θα ήθελα να προωθήσω περισσότερο την Ελλάδα στα ιαπωνικά μέσα ενημέρωσης, μειώνοντας τα εμπόδια που υπάρχουν για την επίσκεψη των Γιαπωνέζων στη χώρα. Φυσικά είναι σημαντικό να αυξήσω την ποικιλία τροφίμων που εξάγω, ώστε να μαθαίνουν όλο και περισσότεροι για τα ελληνικά προϊόντα».