Οι street artists Σταμάτης Λάσκος, Bilos, Apset, Λεωνίδας Γιαννακόπουλος, Gospel, Soteur, Atek, Spent, Onebran, RTMone, Sinke στην περίοδο «Μένουμε Σπίτι»
Ενώ οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο αναζητούν πυρετωδώς το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού, έντεκα καλλιτέχνες (ελπίζουμε όχι μόνον αυτοί) αναζητούν με τον δικό τους τρόπο τη διέξοδο, σε αυτή την πρωτόγνωρη περίοδο του εγκλεισμού, μέσω της δημιουργίας.
Όντας εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι σε κατ’ οίκον περιορισμό και μην έχοντας την δυνατότητα να δράσουν καλλιτεχνικά σε εξωτερικούς χώρους, όπως είναι συνηθισμένοι, παραμένουν δημιουργικοί στέλνοντας ταυτόχρονα ο καθένας με τον τρόπο του ένα μήνυμα σε όλους εμάς εκεί μέσα!
Ανέκαθεν, η Τέχνη αποτελούσε ούτως η άλλως ένα αντίδοτο σε όλες τις δυσχερείς καταστάσεις, αντιδρώντας θετικά και αισιόδοξα με όπλο το μυαλό, το συναίσθημα και την αλληλεγγύη του καλλιτέχνη.
Αντί να επιλέξουν την απραξία και την κατήφεια, οι έντεκα αυτοί καλλιτέχνες επιλέγουν μία μαχητική και ενεργητική στάση ως απάντηση στον υποχρεωτικό περιορισμό, αποδεικνύοντας ότι πολλές φορές η απομόνωση μπορεί να αποβεί μια εξαιρετικά καρποφόρα συνθήκη.
Η επικοινωνία, ακόμα και όταν εμποδίζεται από εξωτερικούς παράγοντες, δεν διακόπτεται όταν υπάρχει η θέληση, και σε αυτό συνδράμουν αποφασιστικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία την αποκαθιστούν μέσα από δημιουργικές διαδικασίες επαναπροσέγγισης μέσω της τεχνολογίας.
Κλείνοντας, θέλουμε να επισημάνουμε ότι τα κείμενα που ακολουθούν υπογράφονται από τον κάθε καλλιτέχνη και περιγράφουν το πώς βιώνει ο καθένας ξεχωριστά τον εγκλεισμό του.
«Δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι το κλειστοφοβικό αίσθημα του εγκλεισμού έπρεπε άμεσα να μετατραπεί σε χρόνο για τον εαυτό μου, χρόνο ανασυγκρότησης και χρόνο δημιουργίας. Ξεκινώντας μια σειρά από πορτρέτα σε χαρτί ή με λάδι δέχομαι ένα πολύ ενδιαφέρον e-mail από έναν καλλιτέχνη που εκτιμώ από Miami (AxelVoid) ο οποίος μου ζήτησε να συμμετέχω στο πρότζεκτ του. Η ιδέα είναι ένα festival τοιχογραφίας που το ονομάζει HomeMuralFestival. Στο πλαίσιο αυτού του πρότζεκτ ζωγραφίζω έναν τοίχο στο δωμάτιό μου και το βιντεοσκοπώ- φωτογραφίζω από την αρχή ως το τέλος. Στη συνέχεια, όλα τα βίντεο των συμμετεχόντων θα ενωθούν όπως επίσης οι φωτογραφίες θα τυπωθούν σε έναν ενιαίο κατάλογο. Εννοείται δέχτηκα την πρόταση και έστειλα τα τελικά μου πλάνα».
«Στην Αγγλία η αυστηρή καραντίνα δεν ήρθε ποτέ, δε χρειάζεται ειδική άδεια ούτε sms για να βγεις από το σπίτι. Παρόλα αυτά βέβαια, ο κόσμος που βγαίνει είναι ελάχιστος και πολλοί (ανάμεσά τους κ εγώ) μπορούν να εργαστούν στο σπίτι. Προσωπικά, τις προηγούμενες τέσσερις εβδομάδες, είχα την ευκαιρία να τακτοποιήσω το αρχείο μου, να γεμίσω νέα και να σκανάρω παλιά sketchbooks όπως και να προσομοιώσω έργα σε φωτογραφίες ως τοιχογραφίες. Επίσης γράφω στο blog μου πολύ πιο τακτικά. Εκεί ανέβασα μερικές επιλεγμένες φωτογραφίες πάνω στις οποίες όποιος θέλει μπορεί δημιουργήσει το δικό του κομμάτι ψηφιακά. Κάτι που ίσως δώσει ένα κίνητρο σε άλλους καλλιτέχνες εν μέσω καραντίνας. Ελπίζω όλο αυτό να τελειώσει σύντομα».
«Η δημιουργικότητα στις μέρες της καραντίνας. Ζούμε στιγμές πρωτόγνωρες σαν κοινωνία αλλά και ατομικά. Η διάθεση δεν είναι με το μέρος μας, το μέλλον μοιάζει κάπως δυσοίωνο και οι τέχνες είναι μια διέξοδος. Για μας μια διαρκή αναζήτηση. Επειδή δεν είμαι μόνος μου σε όλο αυτό, θα προτιμούσα να μιλήσω για τη συλλογικότητα. Μέσα από αυτές τις σκέψεις μου λοιπόν και λόγω ότι δεν ήθελα να το περάσω μόνος μου όλο αυτό, σκέφτηκα να δημιουργήσω ένα ανοιχτό γκρουπάκι καλλιτεχνών (κυρίως φίλων και καλλιτεχνών που εκτιμώ) στο facebook και να ανταλλάξουμε ιδέες, σκέψεις και σχέδια μεταξύ μας και το ονόμασα “QuarArtine exchange”.
Εξελίχθηκε σαν ένα χαλαρό, ιντερνετικό-διαδραστικό φεστιβάλάκι ιδεών και συνεργασιών για τις μέρες αυτές του εγκλεισμού μας. Είναι καλύτερα να το περάσουμε παρέα. Έτσι ήδη σε λίγο καιρό έχουμε μαζευτεί γύρω στους 200 καλλιτέχνες μέχρι στιγμής, κατά βάση από Ελλάδα και από πολλούς τομείς ενώ παράλληλα δημιουργείται και ένα πολύ μεγάλο συνεργατικό έργο (περίπου 100 συμμετοχών) όπου στο τέλος ένας στόχος είναι να μείνει και κάτι μέσα από όλα αυτά. Έτσι με αφορμή όλο αυτό έμαθα νέα φίλων που είχα να ακούσω καιρό, έκανα νέους και γενικότερα παρατήρησα πως όταν υπάρχει κοινή και αγνή αγάπη για κάτι και τη μοιράζεσαι οι μέρες περνάνε πιο ευχάριστα. Χωρίς εμπορευματοποιήσεις, χωρίς να πρέπει να κάνεις κάτι “καλό” ή “ευχάριστο ”και χωρίς δεύτερες σκέψεις. Η τέχνη και γενικότερα ο πολιτισμός ανέκαθεν λειτουργούσε σαν ένα παράθυρο στο “πραγματικό” κόσμο. Έτσι θα πρέπει κάπως να λειτουργήσει και τώρα πιστεύω. Κάθεσαι μέσα, το ανοίγεις, παρατηρείς και φτιάχνεις ξανά το κόσμο σου από εκεί. Θα περάσει. Καλή συνέχεια, ηρεμία και υπομονή εύχομαι».
«Τον τελευταίο μήνα με αυτά που βιώνουμε σε παγκόσμια κλίμακα, νιώθω ότι τώρα μπήκαμε επίσημα στον 21ο αιώνα. Ταινίες με σενάρια δυστροπίας και επιστημονικής φαντασίας παίζουν πλέον στα δελτία των ειδήσεων και έξω από το παράθυρο μου. Εγώ κάθομαι μέσα και ζωγραφίζω (όπως καθόμουν και πριν). Πολλές φορές ξεχνιέμαι και χάνεται η σκέψη μου σε αυτό που κάνω, αλλά με το που κοιτάξω έξω και δω κάποιον να περπατάει με γάντια και μάσκα το θυμάμαι όλο από την αρχή. Κοιτάω το κινητό μου να δω τι μέρα είναι, χωρίς να έχει και πολύ σημασία. Δεν το είδα στον ύπνο μου, δεν ήταν ταινία που είδα πρόσφατα, είναι αυτό που συμβαίνει τώρα. Εύχομαι σύντομα να πέσουν τίτλοι τέλους σε αυτή την sci fi ταινία που ζούμε, και να βγούμε από όλο αυτό με τις λιγότερες απώλειες σε όλα τα επίπεδα».
«Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα της καραντίνας προσπαθώ να μένω όσο το δυνατόν πιο δημιουργικός γίνεται. Το γεγονός ότι απέχω από τις τοιχογραφίες αυτή την περίοδο μου έδωσε την ευκαιρία να δημιουργήσω είτε σχεδιάζοντας στο χαρτί, είτε χρησιμοποιώντας καθημερινά αντικείμενα του σπιτιού που υπό άλλες συνθήκες μας περνάνε απαρατήρητα. Γενικότερα προσπαθώ να εφευρίσκω εναλλακτικούς τρόπους για να κρατάω τη δημιουργικότητα μου σε φόρμα με σκοπό να επιστρέψω ομαλά στην καλλιτεχνική μου δραστηριότητα όταν λήξει όλο αυτό. Good things to come - Stay creative - The Slang Network»
Μπορεί να μην έχω δουλειά - αλλά θυμάμαι πολύ καλά πώς είναι να μην έχεις δουλειά από την αρχή της καριέρας μου σαν καλλιτέχνης (και ξέρω με απόλυτη σιγουριά ότι αυτό περνάει). Μπορεί να αναγκάζομαι να μείνω σπίτι - αλλά αυτό το ξέρω πολύ καλά έχοντας ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου μέσα σε ένα στούντιο ζωγραφίζοντας. Μπορεί να μην μπορώ να δω τους φίλους μου από κοντά - αλλά είμαι απ’ τα παιδιά που μεγαλώσαμε με MSN και Skype, οπότε μας είναι πολύ οικείο το να έχουμε ένα call ανοιχτό όλη μέρα και να λέμε “επιστρέφω, πάω να φέρω ένα νερό”.
Μπορεί να βαριέμαι και να γκρινιάζω και τις μισές μέρες να μην θέλω να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι αλλά είμαι απ’ τους τυχερούς, τους πολύ τυχερούς. Κάνω πράγματα που δεν θα έκανα μάλλον ποτέ γιατί “έτρεχα” - ή δεν κάνω τίποτα και για πρώτη φορά στη ζωή μου, δεν έχω τύψεις για αυτό.
Ανεβαίνω και κάνω “graffiti” στη ταράτσα, σε νάιλον τα οποία με το που τελειώνω πετάω και ξεκινάω το επόμενο, με τέτοια χαρά και ενθουσιασμό σα να είμαι πάλι 14 και να ανακάλυψα το βάψιμο.
Γράφω ό,τι βλακεία μου έρθει στο instagram και ο κόσμος, μάλλον επειδή βαριέται, φαίνεται να διασκεδάζει και μου λέει “ευχαριστώ” - είναι τρομερό να σου λένε ευχαριστώ για ένα αστείο που έκανες...
Μια μέρα έφαγα πρωί - μεσημέρι - βράδυ μακαρόνια με κιμά και ήταν σίγουρα, πολύ καλή ιδέα. Είμαι απ’ τους τυχερούς, όσο και αν γκρινιάζω είμαι απ’ τους τυχερούς».
«Σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση οι καλλιτέχνες, με την παντελή έλλειψη δομών υποστήριξης και πρόνοιας για τις συνθήκες ζωής και δουλειά μας, είμαστε πραγματικά ξεχασμένοι. Μεταξύ μας όμως δεν ξεχνιόμαστε, επικοινωνούμε. Για αυτό ναι μεν μένουμε σπίτι αλλά δεν πρέπει να μένουμε σιωπηλοί γιατί πιθανά έρχονται ακόμη πιο δύσκολα.
Το νέο μου πάθος λέγεται γλυπτική, όμως αυτό έπρεπε να περιοριστεί λόγω συνθηκών, το ίδιο συνέβη και με τις τοιχογραφίες. Πλέον, η καθημερινότητα μου κυλάει αφιερώνοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της μέρας στη ζωγραφική. Αυτό είναι μάλλον το μόνο θετικό που έχει προκύψει αυτό το διάστημα. Μπορώ και ζωγραφίζω χωρίς πίεση, βρήκα χρόνο να ξεκινήσω κάποιες συνθέσεις με μοντέλο που ήθελα. Κάνοντας μικρής κλίμακας έργα σε καμβά και χαρτί, μελετάω συγκεκριμένους συνδυασμούς χρωμάτων και παράλληλα συνεχίζω μια σειρά έργων χώρου που έχω ξεκινήσει. Έχω ανοίξει επικοινωνία με ένα κοινό που παρακολουθεί τη δουλειά μου και ανταλλάζουμε φωτογραφίες και σχέδια με θεματολογία αστικού και υπαίθριου τοπίου. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και ζωογόνο για μένα αυτή την περίοδο. Τέλος, προετοιμάζω fine art-giclee εκτυπώσεις για διακίνηση μέσω ιντερνέτ το επόμενο διάστημα».
«Σε αυτή την δύσκολη κρίση που περνάμε τόσο στην χώρα μας όσο και αλλού το δικό μας “αντισηπτικό” είναι η έκφρασή μέσα απ’ την δημιουργία. Ως δημιουργικό άτομο κατά την διάρκεια της καραντίνας προσπάθησα να εξελίξω ένα διαφορετικό ύφος, να δοκιμάσω νέες παλέτες και να δημιουργήσω με διαφορετικά μέσα χαρακτήρες και παραστάσεις από μια καθημερινότητα που μου έλειπε. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερα μέσα σε εκείνες τις ώρες δημιουργίας να “αποδράσω” από μια δύσκολη πραγματικότητα εξωτερικεύοντας κάθε φορά τα συναισθήματά μου.
Τα περισσότερα έργα μου σχεδιάστηκαν πρώτα σε sketchbook και στην συνέχεια ψηφιοποιήθηκαν και επεξεργάστηκαν έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια ολοκληρωμένη σύνθεση».
«Καραντίνα 2020, lockdown. Μια κατάσταση που βιώνουμε για πρώτη φορά στη ζωή μας. Μια κατάσταση που θα πρέπει να μας κάνει πιο δυνατούς και να αναθεωρήσουμε πράγματα για τους εαυτούς μας αλλά και για το κοινωνικό σύνολο. Σε προσωπικό επίπεδο ενημερώνομαι συνεχώς για το τι συμβαίνει και με ανησυχεί το τι πρόκειται να συμβεί μετά από όλο αυτό. Όμως προσπαθώ να παραμένω αισιόδοξος και να εκμεταλλεύομαι τον χρόνο που έχω στην διάθεση μου ώστε να συνεχίσω να είμαι δημιουργικός.
Αυτή τη χρονική περίοδο έχω την ευκαιρία να ασχοληθώ με κάποιες πτυχές του εαυτού μου που αφορούν στη δημιουργική διαδικασία και στον τρόπο προσέγγισης του έργου μου, που πριν ασυνείδητα τα έβαζα σε δεύτερο πλάνο. Επίσης με την ομάδα μου (The Slang Network) οργανώνουμε τις μελλοντικές μας κινήσεις. Κλείνοντας ας μην ξεχνάμε ότι είναι μια καλή στιγμή να διαβάσουμε βιβλία, να γυμναστούμε και να επικοινωνήσουμε με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Χαιρετισμούς, stay safe».
«Η επονομαζόμενη “Εποχή της Καραντίνας” αποτελεί μια πραγματικά δύσκολη περίοδο για την πλειοψηφία των πολιτών, σε παγκόσμια κλίμακα. Παρόλα αυτά, η νέα αυτή συνθήκη μας υπενθύμισε την ξεκάθαρη ανάγκη του πλανήτη Γη για μια μικρή παύση. Ο εξαντλητικός τρόπος ζωής, η έλλειψη χρόνου και η απουσία επικοινωνίας είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου στον τρόπο ζωής που έχει διαμορφώσει ο σύγχρονος πολιτισμός. Μέσα σε αυτό το διάλειμμα των τελευταίων ημερών έγιναν εσωτερικές ενδοσκοπήσεις, ξεθάφτηκαν πολλά σεντούκια αναμνήσεων και ξεκίνησαν νέοι διάλογοι. Τα social media αποτέλεσαν ένα γόνιμο εργαλείο έκφρασης από τους καλλιτέχνες κι όχι μόνο.
Η Lauryn Hill έχει πει ότι μεταξύ των albums χρειάζεται ένα κενό για να ζήσεις, να εμπνευστείς, να ωριμάσεις, να αφουγκραστείς νέες ιδέες και να αφομοιώσεις την πραγματικότητα. Σε κοινό πλαίσιο, διαμόρφωσα μια καθημερινή ιεροτελεστία, με την τεχνική των insta-lives, όπου graffiti καλλιτέχνες μοιράστηκαν το δημιουργικό τους ταξίδι, αλληλοεπιδρώντας, μάλιστα, σε πραγματικό χρόνο με το κοινό. Το αποτέλεσμα είναι 20 ώρες συζητήσεων, αφηγήσεων ιστοριών κι έκφρασης αληθινών συναισθημάτων, τα οποία ανεβαίνουν σιγά σιγά στο καινούριο μου YouTube κανάλι (σε αυτό το link). Η ζωή συνεχίζεται, νέες εμπειρίες προστέθηκαν στο καλλιτεχνικό οπλοστάσιο και νέα δημιουργικά projects προετοιμάζονται, χωρίς να ξεχνάμε την δυσάρεστη πραγματικότητα που συνεχίζουμε να βιώνουμε και συχνά θέλουν να ξεχάσουμε».
«Έχει περάσει ένας μήνας που όλη η χώρα βρίσκεται σε καραντίνα και είναι υποχρεωτικό να παραμείνουμε στα σπίτια αυτό το γεγονός εκτός απ’ το να μείνω ασφαλής με έκανε ακόμα πιο δημιουργικό λόγο του χρόνου… Δεν παύει να μου λείπει όμως η καθημερινότητα μου. Μένουμε ασφαλής και βοηθάμε τους συνανθρώπους μας».
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
7°
