Είναι κάποιοι άνθρωποι που τους συναντάς συχνά, δεν γνωρίζεις πολλά για αυτούς αλλά ένα συναίσθημα σε κάνει να νιώθεις ότι έχουν πολλά να δώσουν. Ο Evan είναι ένας λιγομίλητος skater δίνει το παρόν σε ότι συμβαίνει στο χώρο αφήνοντας μια ασυνήθιστα καλοπροαίρετοι εικόνα που σε τραβά να τον γνωρίσεις. Το φωτογραφικό του ταλέντο μαζί με το skateboarding είναι ένας συνδυασμός που σπανίζει στην χώρα μας. H Athens Voice άραξε μαζί του και μεταφέρει σε όλους εσάς τα λόγια και το όραμα ενός νέου ανθρώπου.
1. Μίλησε μας λίγο για τη σχέση σου με το skateboarding;
Άρχισα το skate περίπου πριν 7 χρόνια, σε μια μικρή γειτονιά στο Βέλγιο. Καθόλου εκτεθειμένος στην skate “κουλτούρα” και σε ότι συνεπάγεται με αυτήν (ταινίες, φωτογραφίες, διαφημίσεις). Μου τράβηξε το ενδιαφέρον και πειραματίστηκα με fish eye αντάπτορες και κάτι ξεχασμένες κάμερες του πατερά μου. Δεν άργησε πολύ να πέσει το μάτι μου πάνω σε skate films και όλα τα παρεπόμενα. Τα βίντεο που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον ήταν το Flip Sorry και το Almost Round 3, ενώ το σημαντικότερο που με έκανε να εκστασιαστώ ήταν ότι οι συγκεκριμένες ταινίες συνδύαζαν το skate με την εικόνα με τρόπο μοναδικό, πράγμα που με κέρδισε αμέσως.
2. Πότε άρχισες να έχεις τις πρώτες σου προσωπικές εμπειρίες από το industry του skateboarding στη χώρα μας;
Τελείωσα το λύκειο στο Βέλγιο και κατέβηκα στην Ελλάδα μόνιμα και έτσι άρχισα να μαθαίνω τι παίζει με τη σκηνή. Τα πράγματα λειτουργούσαν ως εξής: κάνεις καλό skate, γνωρίζεις κόσμο, παίρνεις μέρος σε contests, αποτέλεσμα επιβραβεύεσαι με τσάμπα σανίδες και παπούτσια. Μια μέρα έσκασε ένας φίλος στο πάρκο της Γλυφάδας να μας πει ότι ένα μαγαζί της περιοχής ψάχνει πιτσιρικάδες για sponsors. Τρελαμένοι λοιπόν όλοι προσπαθούσαμε να μπούμε στην ομάδα του μαγαζιού. Στην συνέχεια όλοι στην παρέα πήραμε μια βοήθεια, ξεκινήσαμε να κοιτάμε το skate με διαφορετικά κριτήρια, όχι απαραίτητα ορθά. Με την πάροδο του χρόνου αντιληφθήκαμε όλοι μας τι παίζεται με τους χορηγούς και το πώς δουλεύει το industry, αποτέλεσμα έληξε άδοξα η “συνεργασία” μας.
3.Ποτε ήταν η πρώτη σου επαφή με τη φωτογραφία; Αρχικά νομίζω δουλεύεις ως φωτογράφος σε χώρους εκτός της skate σκηνής;
Το μικρόβιο της φωτογραφίας ήταν κληρονομικό για έμενα. Ο πατέρας μου αγόρασε την πρώτη του μηχανή το 1982, μια Pentax K1000 και ξεκίνησε να ασχολείται ερασιτεχνικά. Μετά από πολλά καρούλια και πολύ φιλμ άρχισε να μου φαίνεται τρελό το τι μπορείς να κάνεις με την κάμερα, έτσι άρχισε να μου δίνει μια μηχανή pocket που είχε σε σχολικές εκδρομές. Με τη σειρά μου άρχισα να ασχολούμαι σιγά σιγά ώσπου αγόρασα την πρώτη μου μηχανή το 2006. Μέχρι να αρχίσω να σπουδάζω είχα αρκετό χρόνο να ψάξω δουλείες πάνω στο αντικείμενο. Άρχισα το καλοκαίρι του 2010 να δουλεύω ως φωτογράφος σε clubs, κάτι το όποιο διαστρέβλωσε την εικόνα μου για τη φωτογραφία με αποτέλεσμα να σταματήσω μετά από 1,5 χρόνο. Τον τελευταίο χρόνο έχω στήσει με 3 φίλους, τον Αντώνη Ζαχαριάδη, Κωνσταντίνο Καλαβρέζο και Steve Kέκη, μια δική μας φάση, τους GNP Productions όπου ασχολούμαστε με την εικόνα στον χώρο της μουσικής! (www.facebook.com/GNPPRODS)
4.Πως σου φαίνεται το γεγονός ότι πριν χρόνια η skateboarding σκηνή είχε γεμίσει με φωτογράφους, με τον ερχομό της κρίσης και ενώ όλα κατέρρευσαν, επιβίωσε μόνο η βίντεο παραγωγή; Ποια είναι η προσωπική σου άποψη;
Δυστυχώς λόγω κακής διαχείρισης και έλλειψης φρέσκων ιδεών, ή και κρίσης αν θες να το πεις στην τελική, όλα τα ελληνικά περιοδικά κλείνανε το ένα μετά το άλλο. Ήταν ένα μεγάλο σοκ για τον Έλληνα φωτογράφο που δεν ήξερε τι να κάνει την κάμερα και τα φλας του: ή θα τα πουλούσε ή θα τα έβαζε στο πατάρι. Πιστεύω ότι όσοι έκαναν το κλικ για τα λεφτά και το τύπωμα εξαφανίστηκαν, όσοι το έκαναν καθαρά από ευχαρίστηση ακόμα τριγυρνούν με την κάμερα στην πλάτη. Το βίντεο ευτυχώς θα επιβιώνει πάντα γιατί ζούμε στην εποχή του viral και είναι ο καλύτερος τρόπος να προωθήσεις το οτιδήποτε. Έχει υπάρξει τεραστία πρόοδος στα ελληνικά φιλμ, όχι μόνο των εταιρικών αλλά ακόμα πιο πολύ της ανεξάρτητης παραγωγής. ( Sos Crew vid, Give Some Pain). Ατόφια ανεξάρτητα ελληνικά street films.
5.Περιεγραψέ μας πως είναι τα πράγματα στα νότια λημέρια της Αθηνάς; Πόσο διαφορετική είναι η κατάσταση του skateboarding από το κέντρο;
Τα νότια προάστια παλαιότερα ήταν από τα πιο δυνατά μέρη της Αθηνάς. Έβλεπες skaters από παντού, όλη η μέρα κυλούσε από μέρος σε μέρος κάνοντας skate. Το πάρκο της Γλυφάδας ήταν γεμάτο D.I.Y. (φτιάξτο μόνος σου) κατασκευές και όλοι οι νότιοι, και όχι μόνο, ξεκίνησαν από εκεί. Είναι ένα σημείο που κάθε skater έχει τσουλήσει τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησε . Η νέα γενιά της Γλυφάδας πολύ πιθανό να μη το ζήσει ποτέ αυτό, για το λόγο ότι πλέον το πάρκο είναι ένα ερείπιο και ο δήμος απλά το χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Κάποιες προσπάθειες για τη δημιουργία νέων πάρκων ( Βούλα, Πολυκλαδικά Ηλιούπολης) μόνο αστείες φαίνονται, για αυτό και ο κόσμος εγκαταλείπει την περιοχή. Από street spots πάντως περνάς πάντα καλά (όταν δε σε διώχνει η γιαγιά με τη μάνικα) και πάντα ήταν και θα είναι δυνατός και βρόμικος ο νότος.
6.Ετοιμαζεις ένα βίντεο σε λίγο καιρό. Μίλησε μας λίγο για το σκεπτικό. Πως πήρατε την απόφαση να δημιουργήσετε ένα φουλ φιλμ από τη μεριά της παραλίας; Σίγουρα όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει γίνει κάτι ανάλογο από skaters της περιοχής.
Πήραμε την πρωτοβουλία να φιλμάρουμε για το Dirty South, ένα full length βίντεο που θα κυκλοφορήσει λίγο μετά το καλοκαίρι (λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων του φίλου μας Ντίνου). Η απόφαση πάρθηκε ιδιαίτερα εύκολα από όλους μας, υπάρχει φουλ όρεξη και ανταπόκριση από πολλούς skaters. Το σκεπτικό είναι απλό, κάνουμε αυτό που κάναμε πάντα μπροστά σε μια κάμερα, δεν αλλάζει κάτι. Ο τίτλος τα λέει όλα νομίζω. Ούτε σπόνσορες, ούτε πίεση, από εμάς για εμάς. Μαζί με το φιλμ θα ανέβει και ένα blog με όλο το φωτογραφικό υλικό της ταινίας! Κόλπα αλλά και εικόνες από όλη την παρέα.
7.Τι θα ήθελες να δεις με τα μάτια σου τα επόμενα χρόνια στην ελληνική σκηνή του skateboarding;
Θα ήθελα να δω αυτό τον ιό της εκμετάλλευσης να εξαφανίζεται από το χώρο. Κυρίως όμως θα ήθελα να δω κόσμο να παίρνει πρωτοβουλίες είτε για ταινίες, φωτογραφίες και projects, είτε για το οτιδήποτε που να το κάνουν με καρδία. Υπάρχουν πολλά άτομα που ασχολούνται με το χώρο του skateboarding και το αγαπούν πολλά χρόνια, ανεξάρτητα από το industry. Συνεπώς, πιστεύω πλησιάζει ο καιρός που θα πάρουν οι skaters, που έχουν προσφέρει, την κατάσταση στα χέρια τους και θα την προχωρήσουν εκεί που αυτοί θέλουν. Τέλος θέλω να δω ένα σοβαρό βίντεο part του Νίκου Λαγού με μουσικό κομμάτι 50cent.
8.Ti έφερε η κρίση για εσένα στο χώρο του skateboarding και του industry; (Θετικά και αρνητικά).
Τα αρνητικά στοιχεία πάντα είναι περισσότερα αλλά εύκολα αναστρέφονται. Για αρχή, εταιρίες, περιοδικά και skate shops αναγκάστηκαν να βάλουνε λουκέτο. Τα χρηματικά κονδύλια που αξιοποιούνταν από τους skaters (tours, φωτογραφήσεις) είναι πλέον ανύπαρκτα και έχει παγώσει όλο το flow που υπήρχε κάποτε στο Ελληνικό skate industry. Τα θετικά είναι λιγότερα αλλά αναλογικά πολύ σημαντικότερα από τα παραπάνω. Με την κρίση τα άτομα που είχαν μπει στο χώρο για τα λεφτά αναγκάστηκαν να εξαφανιστούν, πράγμα πολύ σημαντικό. Αν πραγματικά αυτή η σκηνή είχε ποτέ άτομα να την υποστηρίξουν με ανιδιοτέλεια χρημάτων αυτά τα άτομα είναι εδώ σήμερα. Καμία “κρίση” δε θα μπει εμπόδιο σε κάτι που τόσα άτομα αγαπούν και στηρίζουν τόσα χρόνια. Τα καλύτερα θα έρθουν, οι προσπάθειες δεν πάνε χαμένες.
9. Last Words
Last words? Αυτά ήταν μόνο τα first words!
PEACE!
Nestor Suki (filmer/montaz)
Γνωρίζω τον Νέστορα σχεδόν μια δεκαετία. Ήταν από τους πιτσιρικάδες που έβλεπες και σου έβγαζαν μια σιγουριά, τύπου ήρθα για να μείνω. Ο Νέστορας γεννήθηκε στην Σάντα Μπάρμπαρα στην Καλιφόρνια, ο πατέρας του είναι Έλληνας και η μητέρα του από το Appleton Wisconsin στην Αμερική. Σε ηλικία 5 ετών μετακόμισε στην Ελλάδα. Το skate του είχε τραβήξει την προσοχή, από τεσσάρων ετών ήταν το πάθος του να τσουλάει πάνω σε αυτό. Αργότερα σε ηλικία 13 ετών άρχισε να το βλέπει με διαφορετικό μάτι, αρχίζοντας να μαθαίνει κόλπα και προσπαθώντας να ενταχτεί στην κουλτούρα του.
Σαν skater ο Νέστορας σε ηλικία 14 ετών έκανε την πρώτη του επαφή με την κάμερα. Του άρεσε πάντα να απαθανατίζει στιγμές με τους φίλους του κάνοντας skate. Σήμερα στα 23 του ο φίλος μας έχει τελειώσει σκηνοθεσία και μοντάζ και εκτός του ότι είναι ενεργός skater είναι πλέον πολύ δυνατός στο skateboarding film και το μοντάζ. Έχει φτιάξει μικρά clips με action street skateboarding στην Αθήνα και μια ολόκληρη ταινία. Πραγματικά η σκηνή χρειάζεται ανθρώπους σαν τον Nestor που να αγαπούν το skateboarding και την δημιουργία ταινιών του.
Μπορείτε να απολαύσετε μερικές δουλειές του από την Athens Voice και έχετε τα μάτια σας ανοιχτά γιατί μπορεί να τον πετύχετε κάπου στο κέντρο της Αθήνας in action!!
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
9°
