Το μυστήριο του γουργουρίσματος της γάτας

Νομίζω μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε πως δεν υπάρχει τίποτα πιο θεραπευτικό από το χαλαρωτικό γουργούρισμα μιας γάτας. Μετά από μια ατελείωτη μέρα στη δουλειά, γυρνώντας σπίτι ακόμα στρεσαρισμένοι και ξαπλώνει στα πόδια μας το χνουδωτό μας μωρό, αυτό ήταν. Δεν θέλουμε τίποτα άλλο για να χαλαρώσουμε. Αλλά, έχετε ποτέ αναρωτηθεί πώς ακριβώς το προκαλούν αυτοί οι μικροί τετράποδοι φίλοι μας;

Οι γάτες κατηγοριοποιούνται σε εκείνες που γουργουρίζουν (Felinae) και σε εκείνες που βρυχώνται (Pantherinae) και κανένα είδος δεν μπορεί να κάνει και τα δύο. Παρόλο που η γάτα είναι ένα σχετικά μικρό ζώο, με βάρος μερικών κιλών και μικρές φωνητικές χορδές, καταφέρνει να παράγει αυτούς τους χαμηλούς, ηρεμιστικούς ήχους. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι συνδετικοί ιστοί που υπάρχουν στις φωνητικές χορδές των γατιών παίζουν κρίσιμο ρόλο στη δημιουργία του γουργουρίσματος.

Η συχνότητα στην οποία το γουργούρισμα μιας γάτας κατά μέσο όρο κυμαίνεται μεταξύ 20 και 30 Hz, αν και μπορεί να φτάσει και μέχρι τα 150 Hz. Ωστόσο, αυτό είναι χαμηλότερο από ό,τι αναμενόταν βάσει της ανατομίας των φωνητικών τους χορδών. Μια παλαιότερη θεωρία, που πλέον έχει απορριφθεί, υποστήριζε ότι προέρχεται από το αίμα που ρέει σε μια μεγάλη φλέβα που συνδέεται με την δεξιά πλευρά της καρδιάς.

Πρόσφατες μελέτες, όμως, ανακάλυψαν έναν διαφορετικό τρόπο: οι γάτες συστέλλουν τους μύες στο τμήμα του λάρυγγα που εφάπτεται των φωνητικών τους χορδών, παράγοντας απαλές χαμηλής συχνότητας δονήσεις κατά την εισπνοή και την εκπνοή. Η γλωττίδα ανοίγει και κλείνει, δημιουργώντας και απελευθερώνοντας πίεση, που οδηγεί στο γουργούρισμα.

Στην τελευταία όμως έρευνα, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι όταν αέρας διοχετεύεται μέσα από τις φωνητικές χορδές, παράγονται ήχοι που μοιάζουν με γουργούρισμα χωρίς να υπάρχουν μυϊκές συσπάσεις (MEAD). Αυτό σημαίνει ότι οι συνδετικοί ιστοί οι οποίοι είναι ενσωματωμένοι στις φωνητικές χορδές μειώνουν τη συχνότητα των ήχων, βοηθώντας στη δημιουργία του χαρακτηριστικού γουργουρίσματος.

Η ανακάλυψη αυτή δεν απορρίπτει εντελώς την προηγούμενη υπόθεση της «ενεργούς μυϊκής σύσπασης» (AMC), αλλά δείχνει ότι απαιτείται μια αναθεώρησή της. Είναι πιθανό ότι κάποιος συνδυασμός των δύο μηχανισμών παράγει της χαμηλής συχνότητας γουργουρίσματα.

Αν και πλέον έχουμε μια ιδέα για το πώς συμβαίνει αυτό, το γιατί παραμένει ένα ερωτηματικό. Συνήθως συνδέουμε το γουργούρισμα με μια ευτυχισμένη και ήρεμη γάτα, αλλά έχει φανεί ότι οι γάτες το κάνουν για πολλούς και διάφορους λόγους. Για παράδειγμα, οι μητέρες γάτες γουργουρίζουν κατά τη διάρκεια της θηλασμού και της γέννας, πιθανότατα για να καθησυχάσουν τα μικρά τους. Υπάρχει επίσης η θεωρία ότι μπορεί να ενεργοποιεί την έκκριση ορμονών στον εγκέφαλο της γάτας, βοηθώντας στη χαλάρωση, την ανακούφιση του πόνου, ή την επίσπευση της επούλωσης κάποιου τραύματος.

Μελέτες έχουν δείξει ότι μπορεί να βοηθά στη χαλάρωση και την ανακούφιση από τον πόνο, έχοντας μια θεραπευτική ιδιότητα. Το γουργούρισμα είναι περισσότερο από ένα απλό φυσικό φαινόμενο, είναι ένας κώδικας που προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε το αγαπημένο μας αιλουροειδές.

Η νέα αυτή μελέτη ενδέχεται να ανοίξει νέους δρόμους για την κατανόηση των διαφορών μεταξύ των ήχων που παράγουν διάφορα ζώα και της σχέσης τους με την ανατομία τους. Η ανακάλυψη της σημασίας των συνδετικών ιστών στο γουργούρισμα των γατιών ενδέχεται να παρέχει πολύτιμα δεδομένα για την εξέλιξη των φωνητικών μηχανισμών στα θηλαστικά γενικότερα.

Αγγελίες VetnPet: Υιοθέτησε ένα ζωάκι