«Smell walks»: Αφήνοντας το σκυλί μας να μας δείχνει τον δρόμο

Ενώ ο δικός μας κόσμος είναι πλασμένος από εικόνες, ο κόσμος των σκύλων είναι ένας κόσμος φτιαγμένος από μυρωδιές. Όλοι ξέρουμε το απίθανο fact ότι τα σκυλιά έχουν μέχρι και 300 εκατομμύρια οσφρητικούς υποδοχείς στη μύτη τους, τη στιγμή που εμείς έχουμε σκάρτα 6 εκατομμύρια, ενώ το τμήμα του εγκεφάλου τους που είναι αφιερωμένο στην ερμηνεία των οσμών είναι 40 φορές μεγαλύτερο από το δικό μας. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που δεν μυρίζουμε εμείς τις ύποπτες αποσκευές στα αεροδρόμια, και δεν τρέχουμε στα δάση του Όρεγκον για να βρούμε έναν πρόσκοπο που χάθηκε — αφήνουμε αυτές τις δουλειές για τους σκύλους.

Τώρα, τα δικά μου σκυλιά δεν έχουν 300 εκατομμύρια οσφρητικούς υποδοχείς. Έχουν πολύ λιγότερους. Και όχι επειδή έχουν μικρή μύτη και κάπως πλακουτσή. Είναι απλώς έτσι το σχέδιό τους, είναι πιο πολύ τού ακουστικού ρεπορτάζ. Αλλά και πάλι, αν άκουγαν για τα δικά μου 6 εκατομμύρια, μπορεί και να μη μου ξαναμιλούσαν. Είναι πραγματικά πολύ λίγα — και προσωπικά αμφιβάλλω αν έχω έστω και 6.000, τα 6 εκατομμύρια μου φαίνονται πάρα πολλά. Δεν μύριζα σχεδόν τίποτε —καθώς υπήρξα βαρύς καπνιστής— πολύ πριν τον Covid.

Αλλά ας επανέλθουμε στο θέμα μας: τα σκυλιά, τις μύτες τους, και τις βόλτες μας. Λοιπόν, βγάζουμε για βόλτα τα σκυλιά μας (όχι όλοι: κάποιοι επιλέγουν να τα κρατούν μέσα στο σπίτι, πράγμα πολύ έξυπνο, συγχαρητήρια, θα σας ειδοποιήσουμε), τα βγάζουμε βόλτα για να κάνουν την ανάγκη τους, period. Τα σκυλιά βέβαια βγαίνουν έξω για να κοινωνικοποιηθούν, να ασκηθούν, να παίξουν, να μαρκάρουν, να αλλάξουν παραστάσεις, να πλουτίσουν την ημέρα τους και τη ζωή τους, να δουν τους ανθρώπους της γειτονιάς που γνωρίζουν και αγαπούν, να δουν τα άλλα σκυλάκια της γειτονιάς που αγαπούν, ή μισούν, ή εχθρεύονται κλπ. κλπ., ή με δυο λόγια: βγαίνουν για να είναι σκύλοι, ΔΕΝ βγαίνουν για να κάνουν την ανάγκη τους, αυτό γίνεται αποκλειστικά και μόνο παρεμπιπτόντως. Όλος ο ενθουσιασμός που δείχνουν μόλις μάς βλέπουν να ετοιμάζουμε το λουρί τους ή να φοράμε το μπουφάν μας, δεν έχει να κάνει με τα τσίσα τους. Δεν χοροπηδάνε λέγοντας από μέσα τους, «Ω Θεέ μου, τι τυχερός που είμαι, θα βγω να κατουρήσω, yesss!» Όχι, δεν χοροπηδάνε γι’ αυτό, χοροπηδάνε επειδή θα πάνε βόλτα. Και η βόλτα είναι ΤΟΣΟ πολλά πράγματα. Τόσο πολλά σκυλίσια πράγματα.

Κυρίως όμως είναι ένα: μυρωδιές.

Τα σκυλιά δεν έχουν αυτή την εκπληκτική μύτη που έχουν από γούστο. Είναι απόγονοι των λύκων. Είναι απόγονοι των σπουδαιότερων θηρευτών του πλανήτη. Και, μολονότι τα ίδια δεν είναι θηρευτές, ζουν μέσω της μύτης τους — σε αντίθεση με εμάς: ενώ ο δικός μας κόσμος είναι πλασμένος από εικόνες, ο κόσμος των σκύλων είναι ένας κόσμος φτιαγμένος από μυρωδιές. Μόνο που τείνουμε να το ξεχνάμε αυτό, επειδή περνάμε πολλές ώρες μαζί τους τυλιγμένοι στις κουβέρτες, ή βλέποντας την πρώτη τριλογία Star Wars αγκαλιασμένοι στον καναπέ με σβηστό το κινητό, ή κάνοντας μία σειρά από σάχλες. Είναι όμως καλό να το θυμόμαστε, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Τι να κάνουμε τότε; Το εξής: να κάνουμε smell walk — ή sniff walk, ή scent walk, ή free walk, ή «βόλτα μυρωδιάς», ή όπως αλλιώς λέγεται τέλος πάντων. Όμως, πριν πούμε δυο λόγια μόνο γι’ αυτού του τύπου τη βόλτα, να επαναλάβουμε αυτό που υπαινιχθήκαμε παραπάνω: πολλοί, δεν βγάζουν καν βόλτα τον σκύλο τους· ακόμη περισσότεροι, ένα ποσοστό κοντά στο 90%, τον βγάζουν βόλτα για να κάνει number 1 και number 2 — και είναι και υπερήφανοι από πάνω που το έκαναν, ήταν μία μεγάλη ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ εκ μέρους τους. Ναι, φυσικά ήταν υποχρέωση, καθώς κάποιος τούς κάρφωσε ένα Glock στο κούτελο πριν δύο χρόνια και τους είπε, <<παρε σκυλο εισε ιποχρεομενος να παρης μι τηχον και δε παρησ>>. Well, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να πάρει σκύλο. Γι’ αυτό, ΜΗΝ πάρετε σκύλο αν δεν είστε σίγουροι για ένα απλό πράγμα: πως θα περνάει καλά. ΜΗΝ πάρετε σκύλο αν ΔΕΝ είστε διατεθειμένοι να βάλετε τη ζωή σας σε δεύτερη μοίρα, όπως ακριβώς τη βάζετε με ένα ανθρώπινο παιδί: οι σκύλοι δεν είναι σκύλοι, είναι σκυλίσια παιδιά.

Τούτου λεχθέντος, ας δούμε επιτέλους λίγο τι σημαίνει smell walk. Σημαίνει ότι, σ’ αυτόν τον τύπο βόλτας, δεν τραβάμε το λουρί για να κατευθύνουμε τον σκύλο μας, ούτε του λέμε, «Πάμε», «Άσ’ το», «Ξεκόλλα, μωρέ Θανάση», «Αργήσαμε, Τζουτζού», «ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΠΙΑ, ΝΥΧΤΩΣΑΜΕ». Δεν λέμε τίποτε. Απλώς καθόμαστε εκεί, παρατηρούμε τον σκύλο μας και είμαστε —προφανώς— πάντα σε εγρήγορση, μην τυχόν μυρίσει κάτι ύποπτο, ή μήπως τού έρθει να περάσει με ένα σάλτο απέναντι και το κόψει κανένα μηχανάκι. Αλλά, κατά τα άλλα, καθόμαστε στην μπάντα. Αμίλητοι. Ωσεί παρόντες. Και παρατηρούμε. Τι παρατηρούμε; Παρατηρούμε τον σκύλο μας να κάνει αυτό που θα του άρεσε να κάνει κάθε μέρα. Πιάνεται από μια πρώτη μυρωδιά (συνήθως άλλου σκυλιού), την εξαντλεί, ανακαλύπτει μετά στοιχεία μιας άλλης στον αέρα, τα ακολουθεί, στη συνέχεια έλκεται από μια τρίτη, κ.ο.κ., μέχρι να κάνει έναν μεγάλο κύκλο, ευχαριστημένος και πλήρης σαν να έχει φάει δύο διανοητικά σαβαρέν. «Έναν μεγάλο κύκλο»: και κύκλος να μην είναι, σίγουρα ΔΕΝ είναι η συνήθης διαδρομή σας για την ανάγκη του. Είναι μια άλλη. Και κάθε φορά διαφορετική.

Όπως διαφορετικοί είμαστε και εμείς μετά από μια τέτοια βόλτα. Παρατηρώντας τον σκύλο μας λες και τον βλέπουμε από μια κρυφή κάμερα (όταν ο σκύλος είναι σε οσφρητικό mood, δεν μας δίνει σημασία, απομονώνεται από όλα τα άλλα, και «είναι ο εαυτός του»), ανακαλύπτουμε πτυχές της προσωπικότητάς του που μας διέφευγαν μέχρι τότε, τον χαιρόμαστε που κάνει ό,τι κάνει, που είναι χαρούμενος και σε απόλυτη παραδομένη εγρήγορση, που δεν έχει γαβγίσει ούτε σε ένα από τα άλλα σκυλάκια της γειτονιάς, και που μετά νιώθει (και είναι φανερό αυτό) πλήρης και ευτυχής.

Αυτή πάνω-κάτω είναι η smell/sniff/scent/free walk. Και είναι ωραία. Να την προσφέρετε στον σκύλο σας πού και πού: π.χ., μια φορά την εβδομάδα — όχι περισσότερο, γιατί είναι περιπατητικό τριτ, όχι περιπατητικό φαγητό. Τα σκυλιά μας μπορούν να καταλάβουν τρομερά γρήγορα τη διαφορά ανάμεσα σε αυτού του τύπου τη βόλτα, και στην «τυπική», για τα τσίσα τους ή για να κάνουν μπούλινγκ στα γειτονόπουλα. Αφιερώστε ένα σαββατόβραδο, ας πούμε, ή το βράδυ της Παρασκευής. Μιλάμε για μια βόλτα που θα κρατήσει κοντά στην ώρα, και που απαιτεί τη λιγότερη δυνατή κίνηση στον δρόμο, και ελάχιστους περαστικούς από γύρω. Ιδανικά, ας είναι βράδυ και ας είστε οι δυο σας μόνο, σαν να εξαφανίστηκε από προσώπου γης όλος ο άλλος κόσμος: όσο πιο μόνοι είστε, τόσο πιο πολλά θα έχει να μυρίσει, δηλαδή να δει, ο σκύλος σας.

Μην ανησυχείτε: όταν θα γυρίσετε σπίτι (και θα ανοίξετε επιτέλους το κινητό για να δείτε μην τυχόν και έγινε κάτι τρομερό στον πλανήτη και δεν το μάθατε από τους πρώτους — «Ήρθαν εξωγήινοι, κι εγώ έκανα smell walk, ω Θε μου»), όλα θα είναι καλύτερα από πριν. Δώστε και στον εαυτό σας ένα τριτ. Και να σας δίνετε πάντα, κάθε φορά που θα γυρνάτε από μια τέτοια ελεύθερη βόλτα. Όχι βέβαια από του σκύλου σας. Σκεφτείτε κάτι άλλο.