Έρευνα: Οι Αμερικανίδες δεν παντρεύονται πια – Οι λόγοι

Χρειάστηκαν αρκετές, μάλλον απογοητευτικές σχέσεις και άλλα τόσα σαφώς αποτυχημένα πρώτα ραντεβού, ώστε η Άντρια Βόρλιτσεκ να πάψει να αναζητά σύντροφο. Πόσω μάλλον σύζυγο. Ο γάμος για την 29χρονη αποτελεί πλέον μια ουτοπία, κάτι που κάνανε οι άνθρωποι παλιά, αλλά τώρα πια είναι μάλλον ανέφικτο.

Πλέον αντί να αναζητά σύζυγο και να ονειρεύεται τον δικό της γάμο, αναζητά μόνη της ένα σπίτι και ψάχνει την προοπτική απόκτησης παιδιών με δότη σπέρματος.

«Είμαι οικονομικά αρκετά αυτάρκης για να κάνω αυτά τα πράγματα μόνη μου», εξηγεί η Βόρλιτσεκ, λογίστρια στο επάγγελμα, με έδρα τη Βοστώνη. «Είμαι διατεθειμένη να αποδεχτώ το γεγονός ότι είμαι μόνη, αντί να συμβιβαστώ με κάποιον που δεν μου ταιριάζει».

Η ίδια θεωρεί το να κάνει σχέδια για το μέλλον της ως single ή single mom προτιμότερα από να μπει στη διαδικασία μίας μέτριας σχέσης και μιας ακόμα αθλιότερης συμβίωσης. «Δεν μπορώ να πω ότι είμαι 100% ευτυχισμένη. Αλλά σίγουρα νιώθω πιο ευτυχής, απλώς αποδεχόμενη την πραγματικότητά μου. Νοητικά και συναισθηματικά μου χαρίζει μια αίσθηση ειρήνης».

Η Βόρλιτσεκ δεν είναι η μόνη που βιώνει αυτή την πραγματικότητα. Εδώ και αρκετό καιρό, πολλές Αμερικανίδες έχουν παρόμοιες εμπειρίες από σχέσεις με συντρόφους που δεν πήγαν καθόλου καλά ή από ατέρμονα ραντεβού που δεν έβγαζαν πουθενά.

Στην παρούσα φάση –και πέρα από το συναισθηματικό κόστος της ιστορίας- απολύτως κοινωνιολογικά και στατιστικά, οι Αμερικανίδες (και όχι μόνο αυτές) υπόκεινται σε σημαντικές δημογραφικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένων των τεράστιων και αυξανόμενων διαφορών μεταξύ των δύο φύλων όσον αφορά το οικονομικό και εκπαιδευτικό επίπεδο, την πολιτική τοποθέτηση και τις πεποιθήσεις για το πώς πρέπει να μοιάζει μια οικογένεια.

«Οι αριθμοί δεν συμψηφίζονται», δήλωσε ο Ντάνιελ Κοξ, διευθυντής του κέντρου ερευνών στο American Enterprise Institute (AEI), μια συντηρητική δεξαμενή σκέψης. Ο ίδιος απαρίθμησε τα σημεία των δεδομένων: Περισσότερες γυναίκες από ό,τι άνδρες φοιτούν στο κολέγιο, αγοράζουν σπίτια και επικεντρώνονται στις φιλίες και την καριέρα τους αντί να βγαίνουν ραντεβού και να παντρεύονται.

Οι ιστορίες γυναικών που διαμαρτύρονται για την έλλειψη ποιοτικών ανδρών έχουν από καιρό διαποτίσει την ποπ κουλτούρα - από το «Περηφάνια και Προκατάληψη» μέχρι την Τέιλορ Σουίφτ. Ωστόσο, οι γυναίκες σε όλη την ιστορία σπάνια αμφισβητούσαν αν η εύρεση και η εξασφάλιση ενός ερωτικού συντρόφου θα έπρεπε να αποτελεί πρωταρχικό στόχο της ενηλικίωσης.

Αυτό φαίνεται να αλλάζει. Πάνω από τις μισές ανύπαντρες γυναίκες δήλωσαν ότι πιστεύουν ότι είναι πιο ευτυχισμένες από τις παντρεμένες συναδέλφους τους σε μια έρευνα της AEI του 2024 σε 5.837 ενήλικες. Λίγο περισσότερο από το ένα τρίτο των ανύπαντρων ανδρών που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν το ίδιο.

Μια έρευνα της Pew του 2022 σε ανύπαντρους ενήλικες έδειξε ότι μόνο το 34% των ανύπαντρων γυναικών αναζητούσε ρομαντισμό, σε σύγκριση με το 54% των ανύπαντρων ανδρών, από 38% και 61% το 2019. Οι άνδρες ήταν επίσης πιο πιθανό από τις γυναίκες να δηλώσουν ότι ανησυχούσαν ότι καμιά δεν θα ήθελε να βγει μαζί τους.       

Η αύξηση της εισοδηματικής δύναμης και η μείωση του κοινωνικού στίγματος της εργένικης ζωής επέτρεψαν σε περισσότερες γυναίκες να είναι απείρως πιο επιλεκτικές, από το να μπουν σε έναν γάμο που θα τις έκανε δυστυχισμένες ή και υποχείρια (οικονομικά και συναισθηματικά) του συντρόφου τους. «Προτιμούν να είναι μόνες τους παρά με έναν άνδρα που τις κρατάει πίσω», δήλωσε ο Cox.

Ειδικά για τις νεαρές γυναίκες, οι οποίες διαφημίζουν διάφορα trend για το πώς ονειρεύονται το ιδανικό αγόρι στο TikTok και σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η εστίαση έχει μετατοπιστεί προς την αυτοβελτίωση, τη φιλία και την ικανότητα να βρίσκουν την ευτυχία μόνες τους. Οι έρευνες δείχνουν μείωση των σχέσεων των εφήβων και η γενιά Z κάνει λιγότερο σεξ από τις προηγούμενες γενιές, σύμφωνα με στοιχεία από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.

Ποιος γάμος; Εδώ υπάρχει κρίση στη στοιχειώδη επικοινωνία και το πώς συνδεόμαστε με τους άλλους

Το ποσοστό των γυναικών ηλικίας 18 έως 40 ετών που είναι ανύπαντρες -δηλαδή δεν είναι ούτε παντρεμένες ούτε συζούν με σύντροφο- θα είναι 51,4% το 2023, σύμφωνα με ανάλυση των στοιχείων της απογραφής από την Aspen Economic Strategy Group, από 41,8% το 2000. 

Αυτοί οι αριθμοί δεν διευκρινίζουν αν οι γυναίκες αναζητούν την αγάπη, αλλά οι πιο ενημερωμένες έρευνες δείχνουν ότι οι ανύπαντρες γυναίκες φαίνεται να ενδιαφέρονται λιγότερο να παντρευτούν τώρα απ' ό,τι παλαιότερα. Φαίνεται επίσης ότι είναι λιγότερο πρόθυμες να παντρευτούν από ό,τι οι σχετικά συνομήλικοι τους άνδρες.

Σε έρευνα του Pew Research Center το 2023 σε 5.073 ενήλικες στις ΗΠΑ, το 48% των γυναικών δήλωσε ότι ο γάμος δεν είναι πάρα πολύ ή καθόλου σημαντικός για μια ικανοποιητική ζωή, σε σύγκριση με το 39% των ανδρών -από 31% και 28% το 2019. Σε δημοσκόπηση της Wall Street Journal/NORC το 2024, το 58% των γυναικών ηλικίας 18 έως 29 ετών δήλωσε ότι ο γάμος ήταν τουλάχιστον λίγο σημαντικός για το όραμά τους για το αμερικανικό όνειρο, σε σύγκριση με το 66% των ανδρών.

Τα ποσοστά γάμου τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες βρίσκονται σε πτώση, εν μέρει λόγω της μικρότερης πίεσης για τη δημιουργία οικογένειας και των υψηλότερων προσδοκιών για έναν επίδοξο σύντροφο. «Οι εφαρμογές γνωριμιών κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται ότι μπορεί να υπάρχει πάντα μια καλύτερη επιλογή», δήλωσε η Melissa Kearney, οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο του Maryland. «Βλέπουν την αναζήτηση συντρόφου για γάμο με τον ίδιο τρόπο που βλέπεις την αναζήτηση ενός υποψηφίου για δουλειά». 

Αλλά οι άνδρες φαίνεται να είναι πιο ικανοποιημένοι από τις επιλογές τους σε σχέση με τις γυναίκες. Μια έρευνα της AEI του 2023 σε γυναίκες με πανεπιστημιακή μόρφωση διαπίστωσε ότι οι μισές από αυτές απέδιδαν τη μακροχρόνια εργένικη ζωή τους στο γεγονός ότι δεν μπορούσαν να βρουν κάποιον που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους. «Γιατί να προτιμήσω κάτι λιγότερο από αυτό που θεωρώ ιδανικό για εμένα; Γιατί να κάνω εκπτώσεις σε κάτι τόσο σημαντικό για τη ζωή μου;», ήταν η απάντηση που έπαιρναν πίσω οι (μάλλον καθόλου έκπληκτοι) δημοσκόποι.

Λιγότερο από το ένα τέταρτο των ανύπαντρων ανδρών δήλωσαν το ίδιο.

«Στο βαθμό που κάποιες γυναίκες παραμένουν ανύπαντρες επειδή αυτό θέλουν, αυτό είναι υπέροχο», δήλωσε η Kearney. «Αλλά πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας την πιθανότητα ότι πολλές το κάνουν ως σχέδιο Β επειδή δεν βρίσκουν αυτό που ψάχνουν, και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει».

Οι προκλήσεις της εξεύρεσης ερωτικού συντρόφου έχουν γίνει πιο περίπλοκες λόγω του αυξανόμενου χάσματος μεταξύ ανδρών και γυναικών όσον αφορά την εκπαίδευση και τις προοπτικές σταδιοδρομίας. Το 2024 το 47% των Αμερικανίδων ηλικίας 25-34 ετών είχε πτυχίο, σύμφωνα με την Pew, έναντι 37% των ανδρών. Ένα πτυχίο αυξάνει τα καθαρά κέρδη κατά τη διάρκεια της ζωής κατά περίπου 1 εκατομμύριο δολάρια, σύμφωνα με έκθεση του Πανεπιστημίου Georgetown για το 2024.

«Οι γυναίκες τα πάνε συγκριτικά καλά όσον αφορά την εκπαίδευση και τα πρώτα χρόνια της ένταξής τους στο εργατικό δυναμικό, ενώ οι άνδρες τα πάνε συγκριτικά άσχημα», δήλωσε ο Brad Wilcox, συνεργάτης του συντηρητικού Ινστιτούτου Οικογενειακών Σπουδών και καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. «Αυτό δημιουργεί μια αναντιστοιχία, επειδή οι άνθρωποι προτιμούν να βγαίνουν ραντεβού με όρους συγκρίσιμης εκπαίδευσης ή εισοδήματος». Με λίγα λόγια επιλέγουμε να βάλουμε στο ίδιο τραπέζι (και στο ίδιο κρεβάτι) ανθρώπους με τους οποίους βρισκόμαστε στο ίδιο ή έστω κοντινό μορφωτικό και βιοτικό επίπεδο – και φυσικά, αυτό δεν είναι καθόλου παράλογο ούτε κατακριτέο.

Οι οικονομικοί αγώνες των ανδρών φαίνεται να έχουν τις μεγαλύτερες επιπτώσεις στις γυναίκες χωρίς πτυχίο κολεγίου, των οποίων τα ποσοστά γάμου μέχρι την ηλικία των 45 ετών έχουν πέσει κατακόρυφα από 79% σε 52% για όσες γεννήθηκαν μεταξύ 1930 και 1980, σύμφωνα με έρευνα του οικονομολόγου Benjamin Goldman του Πανεπιστημίου Cornell. «Οι νέοι άνδρες χωρίς πτυχίο αγωνίζονται τόσο πολύ ως ομάδα που απλά δεν υπάρχουν αρκετοί με σταθερές θέσεις εργασίας και αποδοχές για να βγουν ραντεβού με γυναίκες χωρίς πτυχίο», δήλωσε ο Γκόλντμαν.

Γάμος, συγκατοίκηση ή και τα δύο, αρκεί να πληρώνουμε λιγότερα

Την ίδια στιγμή, οι ανύπαντροι στις μεγάλες πόλεις όπου οι τιμές των κατοικιών έχουν εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια διαπιστώνουν ότι η οικογενειακή τους κατάσταση έχει δυσχεράνει τα οικονομικά τους. Αν και το χάσμα πλούτου μεταξύ ανύπαντρων ανδρών και γυναικών φαίνεται να συρρικνώνεται, οι τιμές των ακινήτων συνέβαλαν στο να διπλασιαστεί σχεδόν το χάσμα πλούτου μεταξύ ανύπαντρων και παντρεμένων ή έστω ζευγαριών που συγκατοικούσαν από το 2010 έως το 2022.

Τα παντρεμένα ζευγάρια είχαν 393.000 δολάρια σε μέσο πλούτο το 2022, σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα του Σεντ Λούις, ενώ οι άγαμοι, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είχαν σύντροφο αλλά δεν ήταν παντρεμένοι, είχαν 80.000 δολάρια. Οι οικονομολόγοι λένε ότι τα παντρεμένα ζευγάρια είναι πιο πιθανό να έχουν περιουσιακά στοιχεία όπως σπίτια και αυτοκίνητα, η αξία των οποίων έχει αυξηθεί ταχύτερα από τους μισθούς τα τελευταία χρόνια.

Και φυσικά, αναζητώντας τα αίτια αυτής της άρνησης για γάμο, ακόμα και για απλή σχέση, αξίζει να λάβει κανείς υπ’ όψιν του και το αυξανόμενο πολιτικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών που δημιουργεί έναν επιπλέον βαθμό δυσκολίας στο να βρει κάποια / κάποιος τον έρωτα ή έστω έναν / μία σύντροφο που κάπως θα περνούν καλά.

Περίπου το 39% των γυναικών ηλικίας 18 έως 29 ετών χαρακτηρίζονται ως φιλελεύθερες το 2024, σύμφωνα με το Gallup, σε σύγκριση με το 25% των ανδρών συνομηλίκων τους. Το χάσμα αυτό έχει υπερτριπλασιαστεί μέσα σε μια δεκαετία: Το 32% των γυναικών και το 28% των ανδρών αποκαλούσαν τους εαυτούς τους φιλελεύθερους το 2014.

Αυτές οι διαφορές δεν αφορούν απλώς τις κομματικές προτιμήσεις ή το τι ψηφίζει ένας άνθρωπος, εξηγεί η καθηγήτρια ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Ντένβερ Galena Rhoades, η οποία ερευνά τις ρομαντικές σχέσεις. Αντίθετα, η πολιτική έχει γίνει έκφραση των «βασικών αξιών» κάποιου για τα πάντα, από την οικονομική ανισότητα έως τη σωματική αυτονομία. «Αντανακλούν τις κοσμοθεωρίες των ανθρώπων», δήλωσε η Rhoades.

Οι τελευταίες προεδρικές εκλογές και οι πρώτοι μήνες της διακυβέρνησης Τραμπ έχουν εντείνει αυτό το ιδεολογικό χάσμα, πράγμα αναμενόμενο για τους κοινωνιολόγους.

Σε κάθε περίπτωση –και όχι μόνο στις ΗΠΑ- η εύρεση συντρόφου, στις μέρες μας αποτελεί πλέον μια εξαιρετικά δύσκολη πίστα στη ενός ενήλικου ανθρώπου, είτε πρόκειται για γυναίκα είτε για άνδρα. Και οι αυξανόμενες προκλήσεις ανά τον πλανήτη –πρόσβαση σε σπουδές και εργασία, ακρίβεια, αλλαγή του μοντέλου σκέψης των ανθρώπων- δεν βοηθά ιδιαίτερα στο «μαζί», αλλά σε εργένισσες που περνούν καλύτερα από εργένηδες που παραπονιούνται στην καλύτερη ή αναπτύσσουν φαμφοβία στη χειρότερη...

ΠΗΓΗ: The Wall Street Journal