Health & Fitness

Η μοναχικότητα στην αντοχή

Κάποτε το τρέξιμο ήταν επιβίωση και όχι «ευ ζην» 

328788-679859.jpg
Βαγγέλης Τζάνης
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
366425-757862.jpg
pixabay.com

Ο δρομέας αντοχής μοιάζει από μακριά με ένα τύπο μοναχικό, σκυμμένος να τρέχει πάνω στο σώμα του. Η γερμένη πλάτη του, είναι τα χιλιόμετρα επιβεβαίωσης μιας υπομονής που με αφοσίωση άντεξε. Ατελείωτες ώρες στη σιωπή, ανάσες και καρδιοχτυπήματα, κουρασμένα πόδια που μπορούν και συνεχίζουν σε ένα μυαλό που σκαρφίζεται συνεχώς καινούργιες δικαιολογίες για να μην σταματήσει, για να μπορεί να τρέχει. Η μοναχικότητα είναι επιλογή, μίας ηθελημένης απομάκρυνσης από την καθημερινότητα που αρέσκεται σε αυτή.  

Στα πρώτα χρόνια όταν ο άνθρωπος άρχισε να χρησιμοποιεί τα πόδια του για να τρέξει, προσπάθησε να εξασφαλίσει το καθημερινό γεύμα του, και μάλιστα πρώτα όχι ως κυνηγός αλλά σαν δόλωμα. Μην έχοντας αναπτύξει εργαλεία και όπλα ικανά για να σκοτώσει  έπρεπε να φάει από την λεία των υπόλοιπων ζώων. Ο γρηγορότερος τρέχοντας έπρεπε να αντέξει κάνοντας το «δόλωμα» για να μπορέσουν οι υπόλοιποι να εκμεταλλευτούν την απουσία του άγριου ζώου και να κλέψουν την τροφή. Το τρέξιμο ήταν επιβίωση και όχι «ευ ζην». Με μια ανάσα ενός λιονταριού στην πλάτη η μοναχικότητα έμοιαζε άγνωστη λέξη από το μέλλον.

Όταν οι άνθρωποι διεκδικούσαν, γη και ύδωρ σε ένα ηπιότερο κλίμα ξεκίνησαν και οι πόλεμοι. Το τρέξιμο ήταν απαραίτητο για να τους εξασφαλίσει τη ζωή τους στο πεδίο της  μάχης ακόμα και την εύρεση μιας καλύτερης στρατηγικής θέσης. Μέσα σε περιόδους εχθροπραξιών έπρεπε να πληροφορήσουν όμορες πόλεις για τις εξελίξεις των γεγονότων. Είναι η στιγμή που το τρέξιμο άρχισε να έχει διάρκεια απαιτούσε από τον ημερόδρομο την αντοχή αρκετών ωρών, ασταμάτητου τρεξίματος με σκοπό να μεταφέρει το εκάστοτε μήνυμα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Είναι η στιγμή που ο δρομέας έρχεται αντιμέτωπος με την διάρκεια και την αντοχή. Σίγουρα δεν υπάρχουν συνθήκες μοναχικότητας, αλλά μίας ιδιαίτερης μοναξιάς. Ο δρομέας έχει στο νου του, τον σημαντικό προορισμό του, την παράδοση του μηνύματος. Στην ερώτηση ποια η σχέση του με την μοναχικότητα, ίσως καμία. Δεν υπάρχει προσωπικός σκοπός και όφελος, αλλά μόνο το καθήκον. Στον τερματισμό η θεϊκή συγκατάβαση είναι παντοδύναμη.

Στις αρχαιοελληνική εποχή η αντοχή τόσο μεγάλων αποστάσεων δεν υπάρχει στα πλαίσια των αγώνων στις ολυμπιάδες. Οι θεϊκοί κανόνες δεν επιθυμούσαν από τους δρομείς να τρέχουν πάνω από 4 χιλιόμετρα. Εδώ χάνεται ο δρομέας αντοχής των πολλών ωρών και χιλιομέτρων. Με την αναβίωση όμως των ολυμπιακών αγώνων το 1896  και με το παράδειγμα των ημεροδρόμων, επινοήθηκε η παρατεταμένη αντοχή ως αγώνισμα, ο δρομέας πρέπει να τρέξει 42 χιλιόμετρα. Είναι η χρονική στιγμή που οι δρομείς ανακαλύπτουν μέσα από τη παρατεταμένη μοναξιά έναν άλλο προορισμό τη «Νίκη», δεν υπάρχει θεϊκός σκοπός μόνο προσωπική νίκη. Η αίσθηση της μοναξιάς σε τόσες ώρες τρέξιμο αδιαμφησβήτητα υπάρχει, είσαι μόνος για αρκετή ώρα. Παρόλα αυτά ο προορισμός ενός μετάλλιού, μίας επίδοσης είναι ενσωματωμένη μέσα σε ένα αθλητικό γεγονός και ενός αθλητικού πνεύματος.

Τα τελευταία χρόνια, σχεδόν τα περισσότερα εχουν αλλάξει, δουλεύουμε λιγότερο με το σώμα μας σε σχέση με το παρελθόν η διαπίστωση για άσκηση και κίνηση είναι πλέον επιβεβλημένη. Ο μαζικός αθλητισμός είναι ο χώρος που προσελκύει όλο και περισσότερους δρομείς που χωρίς κανένα αθλητικό προφίλ επιλέγουν να αναμετρηθούν με την αντοχή και χωρίς απαραίτητα να έχουν κατανού την επίδοση ή κάποιο μετάλλιο. Αυτός ο δρομέας που επιλέγει ένα τόσο μοναχικό τρόπο να ασκηθεί με αρκετές ώρες εβδομαδιαίου τρεξίματος, και μιας ηθελημένης απομάκρυνσης από την καθημερινότητα, εκτός τους λόγους υγείας που μπορούν να ισχυριστούν κάποιοι κρύβει μια μορφή ηθικής άσκησης, μια μορφή ασκητικού τρόπου ζωής, όχι όπως παρουσιάζεται αυστηρά από την «θεολογία», αλλά σε ένα πλαίσιο πιο ανθρώπινο, είναι ο δρομέας που αντανακλά ηθικές αρετές, όπως αυτοπειθαρχία εγκράτεια και λιτότητα. Η μοναχικότητα είναι επιλογή ενός τρόπου ζωής που στόχο έχει την καλυτέρευση της ζωής του, την ψυχική του ηρεμία αλλά ενίοτε και την κοινωνικοποίηση του αφού διαπιστώνει ότι την ανάγκη αυτή την έχουν και άλλοι συνάνθρωποι. Η ιστορία της μοναχικότητας δύσκολα εξαντλείται σε λίγες λέξεις φαίνεται ότι αντέχει όσο μπορεί να αντέξει και το νόημα για ζωή.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ