Κατά μέσο όρο μιλάμε με λέξεις μόνο 11 λεπτά την ημέρα. Το 55% των πληροφοριών έκφρασης το μεταδίδουμε με τη στάση, τη θέση και την κίνηση του σώματος. Συχνά λέμε περισσότερα με το σώμα από αυτά που λέμε με το στόμα. Στη μία περίπτωση μπορούμε και μεταδίδουμε περισσότερο τα συναισθήματά μας με κινήσεις του σώματος, ενώ μπορούμε να επικοινωνούμε με τις λέξεις στηριζόμενοι περισσότερο στο γνωστικό μας επίπεδο.
Στο τρέξιμο η γλώσσα του σώματος παραμένει η συνεχής αλληλεπίδραση μεταξύ σώματος και νου. Η σωματοποίηση μίας σκέψης ενός πόνου έχει άμεση επίδραση στην κίνησή μας, μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτή και με δυσκολία να κρυφτεί. Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε δρομείς που πονάει το πόδι τους και να κουτσαίνουν ελάχιστα, πόσο μας τραβούν την προσοχή, δεν μπορούν με κανένα τρόπο να κρυφτούν. Είναι αυτές οι ιδιαίτερες στιγμές που το σώμα κατορθώνει σχεδόν να θέλει πάντα να εκφράσει αυτό που αισθάνεται.
Ασπρόμαυρες εικόνες του 1950 κατέγραψαν τον αθλητή αντοχής Εμίλ Ζάτοπεκ. Ο τρόπος που τρέχει έχει ένα παράδοξο στιλ που τα σημάδια κατάρρευσης και ταλαιπωρίας διακρίνονται τόσο έντονα στις κινήσεις του σώματός του, που λες ότι τώρα έφθασε η ώρα να σταματήσει, να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Γνωρίζοντας όμως τα φυσικά χαρίσματά του, ο Ζάτοπεκ παραμένει ένας αθλητής που παρά το ιδιαίτερο στιλ με ένα κεφάλι γερμένο στο πλάι και χωρίς αυτή τη χαρισματική αρμονία κινήσεων κατορθώνει και κερδίζει σε μια ολυμπιάδα 5, 10 χιλιόμετρα και τον μαραθώνιο.
Σε αυτή την περίπτωση όμως διαπιστώνουμε ότι η σωματοποίηση δεν ανταποκρίνεται πάντα στην προσπάθεια και στο αποτέλεσμα, δηλαδή αν εξετάζαμε οπτικά τη συναρμογή του σώματος του Ζάτοπεκ θα πιστεύαμε ότι τρέχει με ένα στιλ που κάθε άλλο παρά αποδοτικό μπορεί να είναι. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη έρευνα σε αυτό που εμείς ονομάζουμε αρμονία κινήσεων και γλώσσα του σώματος και στην αθλητική επιστήμη ονομάζεται «δρομική οικονομία» ή γλώσσα που μιλάει για την οικονομία των κινήσεων. Μια συνισταμένη πολλών παραγόντων, που για την επίτευξή της πρέπει με λιγότερη σωματική ενέργεια να αποδοθεί το βέλτιστο κινητικό έργο. Μεγάλο ρόλο σε αυτή την προσπάθεια εκτός των ενεργειακών αποθεμάτων έχει η κίνηση και ο συντονισμός του σώματος, όπως βέλτιστες γωνίες ώθησης, πρόσκρουσης, αποδοτικότερη κίνηση χεριών και κορμού, λιγότερη μετατόπιση καθ’ ύψος του κέντρου βάρους είναι μερικοί παράγοντες που καθορίζουν σε έναν αθλητή αντοχής τις πιθανότητες να πετύχει μια μέγιστη απόδοση. Οι αθλητές που κατορθώνουν και κρατούν το βέλτιστο κινητικό συντονισμό στην ένταση και την κόπωση εξασφαλίζουν μια θέση στο βάθρο. Η γλώσσα του σώματος στο τρέξιμο δεν ταυτίζεται πάντα με το αποτέλεσμα και ο αθλητής δρομέας παραμένει ακόμα ένας πολύπλοκος γρίφος.
