Φοίβος Παπαστρατής: O νεαρός οινοποιός στο δείπνο της Προεδρίας

Έχουν περάσει κάποιες μέρες αλλά το… μελάνι εξακολουθεί να χύνεται στα σόσιαλ σχετικά με τις επιλογές που έγιναν στο επίσημο δείπνο που παρέθεσε η Προεδρία στους υψηλούς καλεσμένους από όλον τον κόσμο οι οποίοι βρέθηκαν στην Αθήνα για να γιορτάσουν τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Τα σχόλια ήταν πολλά και αφορούσαν την επιλογή guest σεφ – αλλά εδώ οι περισσότεροι πήγαν πάσο δεδομένου ότι ο Λευτέρης Λαζάρου θεωρείται και είναι από τους «πατριάρχες» της ελληνικής κουζίνας με ιδιαίτερο μάλιστα ταλέντο στα ψαροφαγικά μενού, όπως αυτό που απόλαυσαν προχτές οι επίσημοι καλεσμένοι. Μεγάλος ντόρος όμως ηγέρθη και για τα κρασιά που συνόδευσαν το δείπνο τα οποία δεν ήσαν τα «βαριά» χαρτιά του ελληνικού αμπελώνα, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά ήταν όλα κρασιά μικρών και σχετικά «άσημων» παραγωγών. Κάποιοι μίλησαν για την ηχηρή απουσία μεγάλων ελληνικών κρασιών τώρα μάλιστα που κάνουν ή θέλουν να κάνουν διεθνή καριέρα, κάποιοι άλλοι επαίνεσαν την επιλογή της Προεδρίας να αναδειχθούν οι μικροί παραγωγοί. Μιλήσαμε με τον Φοίβο Παπαστρατή, τον νεαρό οινοποιό του F Assyrtiko - Muscat, ενός από τα δύο λευκά κρασιά που σερβιρίστηκαν στο τραπέζι (το άλλο ήταν το Κλειδί, Μαλαγουζιά του επίσης μικρού κτήματος Μιχαηλίδη στη Δράμα, ενώ στο τέλος, με τα επιδόρπια, εμφανίστηκε το γλυκό κρασί Αποσπερίτης, Φωκιανό, της οινοποιητικής των Λειψών), για την εξαιρετική αυτή τιμή που έγινε στο κρασί του αλλά και για τα μελλοντικά του πλάνα.

Είσαι πολύ νέος, μόλις 26 χρονών, πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το κρασί; Υπήρχε προϊστορία; Ήταν οικογενειακό το κτήμα; Ποιος σε έβαλε σ’ αυτήν την... περιπέτεια, ή μπήκες μόνος σου;  
Όλα ξεκίνησαν από το κτήμα. Ένα κτήμα στην Εύβοια, στο Ληλάντιο πεδίο, εκεί που ήταν ο γνωστός ιστορικός ευβοϊκός αμπελώνας. Άλλωστε κι η περιοχή Αμπέλια λέγεται! Εκεί, λοιπόν, είναι το κτήμα που ανήκει δύο σχεδόν αιώνες στην οικογένεια του πατέρα μου. Μια οικογένεια που δεν υπήρξε ποτέ αγροτική, αλλά που τα μέλη της –γιατροί, δικηγόροι, φαρμακοποιοί, πολιτικοί– είχαν διαχρονικό σημείο συνάντησης και διακοπών το κτήμα στ’ Αμπέλια. Κάποτε ήρθε και η σειρά μου να βρεθώ εκεί. Αγάπησα την παλιά αγροικία του 1892 που εξακολουθεί να είναι το σπίτι μας τα καλοκαίρια, τις υπεραιωνόβιες ελιές μοναδικά γλυπτά της φύσης, τις κυδωνιές, τα οπωροφόρα, το κοτέτσι με τα πουλερικά, μα πάνω απ’ όλα αγάπησα το αμπέλι. Στους γονείς μου άρεσε να ασχολούνται με το κρασί και το αμπέλι για τη δική τους ευχαρίστηση, από χόμπι. Έτσι πριν καλά-καλά περπατήσω βρέθηκα στον ληνό και μου καλάρεσε να δοκιμάζω τον γλυκό μούστο! Και ενώ στην πρώτη Λυκείου έκανα μαθήματα σχεδίου για να πάω στην Καλών Τεχνών, έκανα ξαφνικά μια μεγάλη στροφή και βρέθηκα εκεί που πραγματικά νομίζω ότι ανήκω, στη μεγάλη μου αγάπη που είναι τα αμπέλια και το κρασί.

Έκανες κάποιες σπουδές πάνω στο κρασί ή είσαι αυτοδίδακτος;
Χαχαχα! Είμαι λίγο απ’ όλα! Έχω ξεκινήσει στη Σχολή Οινολογίας στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής αλλά δεν έχω τελειώσει. Έχω κάνει ένα πολύ ενδιαφέρον διαδικτυακό σεμινάριο αμπελουργίας οινολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, που και πολύ εκπαιδευτικό ήταν και μου άρεσε πολύ. Από κει και πέρα χρωστάω την ουσιαστική μου εκπαίδευση στην Κική Ακριώτου, την οινολόγο και ιδιοκτήτρια του οινοποιείου Akriotou Microwinery όπου και φτιάχνεται το F Foivos Papastratis. H Κική είναι ο δικός μου άνθρωπος, η σύμβουλός μου, η φίλη, η δασκάλα μου.

 
Ακούγεται πολύ ρομαντικό και όμορφο αλλά πόσο εύκολο είναι για έναν νέο άνθρωπο να αναλάβει το βάρος μιας επιχείρησης;
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, εγώ επιχειρηματικά κάνω τα πρώτα μου βήματα άρα ο ρομαντισμός είναι ακόμα εδώ. Αργότερα δεν ξέρω… θα σας πω τότε!

Ποια είναι τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας οινοπαραγωγός στην Ελλάδα σήμερα;
Δεν μπορώ να μιλήσω γενικά γιατί είμαι ακόμα στην αρχή και δεν θεωρώ ότι έχω ολοκληρωμένη και σφαιρική άποψη… Μπορώ να σας πω το δικό μου πρόβλημα, που είναι να βρεις γη και να αποκτήσεις δικαιώματα φύτευσης, γιατί όπως σας είπα δεν προέρχομαι από αγροτική οικογένεια και δεν διαθέτω αρκετή γη.

Εσύ ο ίδιος πίνεις κρασί; Το απολαμβάνεις; Πες μας κάποια αγαπημένα σου κρασιά...
Φυσικά και πίνω κρασί. Προτιμώ τα λευκά, και χωρίς συζήτηση λατρεύω τα κρασιά της Σαντορίνης. Από το οινοποιείο της Κικής Ακριώτου, το Ορειβάτης Σαββατιανό Παλιά Κλήματα. Επίσης μου αρέσουν δύο περίεργα ροζέ από Λημνιώνα του Γκιρλέμη και από ένα μικρό οινοποιείο στην Ανάφη οι Πλειάδες, ένα πολυποικιλιακό ροζέ από Φωκιανό-Μαυροτράγανο-Τρυφιλιάτικο- Εφτάκοιλο-Μαντηλάρι-Βουδόματο. Κι όταν πρόκειται για κόκκινα προτιμώ τα κρασιά του Αποστόλη Θυμιόπουλου και του Κωστή Δαλαμάρα.

Πώς προέκυψε η ιστορία με το προεδρικό δείπνο στους επισήμους για τον εορτασμό των 200 χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης; Ποιος σε προσέγγισε;
Ο κύριος Λευτέρης Λαζάρου, που θέλω και δημόσια να τον ευχαριστήσω πολύ, έχει στη λίστα του Βαρούλκου το F Foivos Papastratis Assyrtiko Muscat και φαίνεται πως του αρέσει….Το πρότεινε στους ανθρώπους της Προεδρίας, το δοκίμασαν, τους άρεσε και το αγόρασαν.

Πιστεύεις ότι θα επηρεάσει αυτή η προβολή στην αναγνώριση αλλά και τις πωλήσεις της ετικέτας;
Το ελπίζω και το εύχομαι!

Πώς ένιωσες όταν πληροφορήθηκες ότι το κρασί σου θα μπει στο μενού για τους υψηλούς προσκεκλημένους; Αγχώθηκες;
Και βέβαια αγχώθηκα… τι λέτε τώρα… αλλά ήταν και πολύ μεγάλη τύχη, έτσι δεν είναι;

Τι ποικιλίες καλλιεργείς στο κτήμα; Είναι οι γηγενείς; Πες μας για το Ληλάντιο πεδίο...
Στο κτήμα καλλιεργούμε Ασύρτικο, Μοσχάτο λευκό μικρόρογο και ένα μικρό κομμάτι με Cabernet Sauvignon και Merlot. Αυτά τα είχαν φυτέψει οι γονείς μου κάνοντας αναμπέλωση πριν από 20 χρόνια στα παλιά αμπέλια, μαζί με τον νονό μου, τον οινολόγο Πάνο Ζουμπούλη που παραμένει διαχρονικά σύμβουλος και μέντοράς μου. Το Ληλάντιο είναι το ομορφότερο μέρος! Τοσκάνη το λένε οι φίλοι που έρχονται, εγώ δεν έχω πάει, δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι μου αρέσει να βρίσκομαι εκεί τόσο για να «παίζω» με τα αμπέλια μου, όσο και να συναντιέμαι και να μιλάω με τον φίλο και γείτονά μου Απόστολο Μούντριχα στο Κτήμα Αβαντίς, από τον οποίο μαθαίνω πολλά.

Τι πλάνα έχεις για το μέλλον, ως προς τις ποικιλίες, τις πιθανές εξαγωγές; Τι άλλα κρασιά βγάζεις;
Εκτός από το F Assyrtiko-Muscat, στο Akriotou Microwinery παράγονται άλλα δύο single vineyard F κρασιά, η «Παραλία» που είναι  μια άλλη οινοποιητική προσέγγιση στο χαρμάνι Ασύρτικο-Μοσχάτο και τα «Πυροτεχνήματα» από πολύ παλιά αμπέλια Cabernet Sauvignon και λίγα Merlot. Ετοιμάζω και μια ακόμα ετικέτα τελείως διαφορετική που θα κυκλοφορήσει σε λίγο αλλά δεν την αποκαλύπτω ακόμα. Για τα υπόλοιπα, βλέπουμε. Πρέπει να κάνεις μικρά και σίγουρα βήματα, αν δεν θέλεις να σπάσεις τα μούτρα σου.

Σε ποια στοιχεία πιστεύεις πως οφείλεται η επιτυχία μιας ετικέτας; Στη γεύση, το design συσκευασίας, το promotion, την τιμή;
Στην τιμιότητα του κρασιού και στην καλή σχέση ποιότητας τιμής.

Έγινε συζήτηση για το ότι στο επίσημο δείπνο στο Προεδρικό επελέγησαν λιγότερο γνωστές ετικέτες. Κάποιοι είπαν ότι καλό θα ήταν να έχουν επιλεχθεί τα «μεγάλα» μας κρασιά, οι διάσημες πια και διεθνώς ελληνικές ποικιλίες, σχολίασαν ακόμη και το ότι κάποια από τα κρασιά του δείπνου δεν είναι πολύ ακριβά στο ράφι. Τι πιστεύεις εσύ;  
Εγώ υποκλίνομαι μπροστά σε όλους τους μεγάλους Έλληνες οινοπαραγωγούς, είναι τα πρότυπά μου. Πίνω τα κρασιά τους και θαυμάζω τις ικανότητές τους. Ούτε μια στιγμή δεν μπορώ να φανταστώ ότι «τους πήραμε τη θέση». Πιστεύω ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήθελε να δώσει ένα μήνυμα ότι ακόμα και οι μικροί και άσημοι, αν έχουν ένα καλό προϊόν,  δικαιούνται μια τόσο μεγάλη αναγνώριση. Τι σημασία έχει αν τα κρασιά δεν είναι ακριβά; Καλά πρέπει να είναι!

Πώς είναι η καθημερινότητα ενός οινοπαραγωγού; Τι αφοσίωση θέλει το αμπέλι; Πώς διαμορφώνεται η μέρα σου;
Μη με λέτε οινοπαραγωγό, το βρίσκω πολύ βαρύ ακόμα για τους ώμους μου. Η καθημερινότητά μου είναι το αμπέλι πάνω και πρώτα από όλα. Αν κλαδέψεις καλά το βλέπεις στην επόμενη παραγωγή, αν καλλιεργείς με σεβασμό στη φύση και στην παράδοση το βλέπεις στη νοστιμιά του σταφυλιού. Θέλει σκληρή δουλειά, χειρωνακτική, αλλά και γνώση και συνεχείς συμβουλές από τους πιο έμπειρους.

Εσύ ο ίδιος αν σε ρωτήσει κανείς, τι θεωρείς τον εαυτό σου; Αμπελουργό; Οινοποιό;
Ένας νέος είμαι. Που αγαπάει πολύ αυτό που κάνει και θέλει να γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος.