Οι φούρνοι νέας γενιάς της Αθήνας, αλλάζουν πρόσωπο μετά τη δύση: Η πιο νόστιμη διπλή ταυτότητα της πόλης
Το ότι υπάρχει μια άνθηση (τη λες και μανία) με τους νέας γενιάς φούρνους το ξέρεις ήδη – πιθανότατα κάποιο microbakery έχει εμφανιστεί και στη δική σου γειτονιά. Σε εξέλιξη αυτού του τρεντ, τους τελευταίους μήνες στην Αθήνα παρατηρούμε κάτι καινούργιο: οι μικροφούρνοι μεταμορφώνονται μέσα στη διάρκεια της μέρας. Το πρωί μικρά αρτοποιεία, το βράδυ μπιστρό, η διπλή ζωή της Βερόνικας. Τις νύχτες επιστρέφεις εκεί που το πρωί πήρες ψωμί για να φας ή να πιεις κάτι νόστιμο. Δεν είναι κακή ιδέα, είναι έξυπνη. Και συνήθως εγγυάται ότι το βραδινό σου θα περιλαμβάνει σίγουρα (και) καλό ψωμί ή κάποια εκλεκτή λιχουδιά με βάση τη ζύμη.
Πορτοκαλί πρόσοψη, ζουμπουρλά κρουασάν, ξύλινα «πανέρια» γεμάτα μοσχομυριστό ψωμί. Το Φίλings, το ζαχαροπλαστείο του Αλέξανδρου Κόνιαρη που αγαπήσαμε στο Παγκράτι, εδώ και λίγες μέρες λειτουργεί σε νέα διεύθυνση, στο Κουκάκι. Και δεν είναι μόνο του. Ο Αλέξανδρος, μαζί με τον σεφ Γιώργο Ζαχείλα και τον επιχειρηματία Βάιο Κορομηλά, ενώνουν τις δυνάμεις τους και ξεφουρνίζουν κάτι πρωτάκουστο και πολύ νόστιμο. Γιατί, σχεδόν δίπλα στο Φίλings, μέσα στις επόμενες μέρες θα ανοίξει και το More Φίλings, ένα εστιατόριο διαφορετικό.
Εξηγεί ο Βάιος: «Είμαστε ένα bakery resto. Δίπλα, στο εργαστήριό μας, φτιάχνουμε ψωμί, αλμυρά αλλά και γλυκά, ζύμες με πολύ ωραίες γεμίσεις – δίνουμε και χονδρική. Από τις 9 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα, μπορείς να τα πάρεις όλα take away και να φύγεις ή να κάτσεις εδώ και να παραγγείλεις οτιδήποτε στον σερβιτόρο – είναι διαθέσιμα όλα τα προϊόντα του bakery, αλλά και κάποια πιάτα brunch. Από τις 6 και μετά ανοίγει το εστιατόριο. Με 12-15 πιάτα το πολύ, η κουζίνα θα στηριχτεί κυρίως γύρω από το Josper (φούρνος). Το μενού θα είναι πάνω κάτω αυτό ενός εστιατορίου, αλλά πολύ πιο comfort. Ένα εστιατόριο για να περάσεις καλά. Τα Σαββατοκύριακα θα σερβίρουμε και ένα άλλο brunch. Αυγό δεν ξέρω αν θα έχουμε σε πιάτο, φαντάσου. Θέλουμε να κάνουμε κάτι πολύ διαφορετικό».
Πιο πολλά λόγια για τα πιάτα που θα σερβίρονται στο εστιατόριο δεν καταφέρνω να ξεκλέψω, αλλά ξέροντας το ταλέντο του σεφ Γιώργου Ζαχείλα, πραγματικά ανυπομονώ. Από τη λαιμαργία μου, δοκιμάζω σχεδόν ό,τι υπάρχει στις απαστράπτουσες βιτρίνες του Φίλings: σαντουιτσάκια από πατατόψωμο με crispy chicken (τέλειο), με γαλοπούλα, τυρί και truffle mayo, με ζαμπόν και τυρί. Μια (εκπληκτική!) φοκάτσια με χούμους, κολοκύθι και πιπεριά Φλωρίνης, ένα λαχταριστό σκορδόψωμο με μετσοβόνε, ένα γλυκοαλμυρό κρουασάν με bacon και maple syrup, που το βρίσκω εξαιρετική (γιαμ) ιδέα.
Και στα γλυκά: το φοβερό bun με κάρδαμο, που έχω ήδη αγαπήσει, βουτυρένιο κρουασάν αλά cinnamon roll, cookie με πάστα miso και λευκή σοκολάτα, ένα πατατόψωμο από γλυκοπατάτα γεμιστό με κρέμα σοκολάτας και με επικάλυψη γλάσο σοκολάτας. Κάνω σοβαρή έρευνα, όχι αστεία. Φεύγοντας, τσιμπάω και ένα από τα μελομακάρονα που μόλις ξεφουρνίστηκαν. Είναι μικρό, μοσχοβολιστό, ολόσωστα σιροπιασμένο, απόλυτα υπέροχο (έρωτας)! Υπάρχει και ολόφρεσκο ψωμί και λαχταριστά γλυκά (Gianduja με σοκολάτα bitter, Paris Breast φιστίκι, caramel custard, lemon tart, Saint Honore), που ξαποσταίνουν λεπτεπίλεπτα και πανέμορφα σαν κομψά μπιζουδάκια στη βιτρίνα. Αναστεναγμός και υπόσχεση για σύντομη επιστροφή.
Το Solene δεν έχει καν ανοίξει ακόμη και έχει ήδη δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες. Θα εμφανιστεί στον αριθμό 6 της Δραγατσανίου (η οποία, παρεμπιπτόντως, ζει τη δεύτερη νιότη της αυτή τη στιγμή, με πλήθος hot μαγαζιών να έχουν ανοίξει σε όλο το μήκος της) κάπου μεταξύ της χρονιάς που φεύγει και της χρονιάς που έρχεται (τέλη Δεκεμβρίου με αρχές Ιανουαρίου). Πίσω από το εγχείρημα βρίσκονται ο pastry chef Αλέξανδρος Κούφας και οι επιχειρηματίες Χαράλαμπος Τσαούσογλου, Άγγελος Βάκρινος, Δημήτρης Τσάλας και Δημήτρης Μπίτσος. Μου λέει ο τελευταίος: «Η ονομασία “Solene” πηγάζει από τον ήλιο – θέλαμε κάτι να παραπέμπει σε γαλλικό όνομα και να συνδυάζει το πρωί με το βράδυ. Το πρωί το Solene θα λειτουργεί ως βιενουαζερί και ζαχαροπλαστείο, με διάφορα γλυκά και αρτοποιήματα που θα επιμελείται ο Αλέξανδρος Κούφας. Θα έχουμε, ας πούμε, cinnamon rolls, ψωμιά και πολύ ωραίες μπαγκέτες, σάντουιτς, αλμυρά και γλυκά κρουασάν και 8-10 γλυκά ψυγείου». Το βράδυ, ωστόσο, το Solene θα μεταμορφώνεται σε γαλλικό εστιατόριο «επηρεασμένο από τις γεύσεις της Μεσογείου», όπως μου τονίζει ο Δημήτρης Μπίτσος. «Ουσιαστικά, θέλουμε να παρουσιάσουμε μια ολοκληρωμένη μορφή της γαλλικής κουζίνας, και νομίζω ότι δεν υπάρχει αντίστοιχο concept».
Το βραδινό μενού θα επιμελείται ο γνωστός και βραβευμένος με αστέρι Michelin σεφ Αλέξανδρος Τσιοτίνης και θα το «τρέχει» ο επί χρόνια συνεργάτης του σεφ Γιάννης Καπετάνιος. Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του μενού, πάντως ανάμεσα στα πιάτα που σίγουρα θα δοκιμάσουμε ξεχωρίζουν ένα μοσχαρίσιο ταρτάρ κι ένα μπέργκερ με… πάπια και πορτοκάλι! Λέει και πάλι ο Δημήτρης Μπίτσος: «Δεν θα είναι τόσο fine dining. Πάμε να κάνουμε κάτι που να βλέπεις το μενού και να μην τρομάζεις ούτε από τις τιμές ούτε από το φαγητό. Θα υπάρχουν, βέβαια, και κάποια πιο ακριβά προϊόντα, αλλά εννοείται ότι μπορείς να έρθεις και να πάρεις δυο ποτήρια κρασί κι ένα πλατό στη μέση. Θέλουμε να είναι προσιτό».
Άνοιξε το καλοκαίρι και έκανε χαμό. Είναι ο φούρνος της γειτονιάς; Όχι, ακριβώς. Το πρωί ξεφουρνίζει πίτες, σάντουιτς και υπέροχο ψωμί. Λίγα πράγματα, που όλα γίνονται ανάρπαστα – ειδικά οι πίτες, που άλλωστε βρίσκονται στον πυρήνα του Alouatou (σ.σ. Alouatou στα βλάχικα σημαίνει «ζύμωση»). Σπανακόπιτα, τυρόπιτα, κιμαδόπιτα ή μακαρονόπιτα, που κάνει θραύση. Όλες τους με φύλλο που ανοίγεται καθημερινά στο χέρι. Από νωρίς το πρωί μέχρι να ξεπουλήσουν. Όμως από τις εφτά το βράδυ και μετά όλα αλλάζουν. Τα ταψιά κρύβονται και τη θέση τους παίρνουν κατσαρόλες που αχνίζουν, κουτάλες που ανακατεύουν, τηγάνια που παίρνουν φωτιά και θαμώνες που στριμώχνονται στα μικρά τραπεζάκια για να μοιραστούν νόστιμα πιάτα και να τσουγκρίσουν με ένα ποτήρι κρασί (ή ένα σωστό negroni) στο χέρι.
Πίσω από το Alouatou βρίσκονται ο Σπύρος και Γιάννης Γαβαθάς, ο Στέφανος Κουρής και ο Θεοδόσης Μάνεσης. Δυνατά βιογραφικά και καλή καρδιά. Το μενού αλλάζει συνέχεια, αλλά, αν τα πετύχεις, οφείλεις στον εαυτό σου μια μερίδα βιολογικές μπάμιες στα κάρβουνα (!) με miso, το αρνάκι στον ταβά με πατατούλες φούρνου, παλαιωμένη γραβιέρα και νοστιμότατη, «καραμελωμένη» πετσούλα, εννοείται το προζυμένιο ψωμί, που έρχεται μαζί με ένα εξαιρετικό ελαιόλαδο και σε προκαλεί για πολλαπλές βούτες. Στο τέλος, η γαλατόπιτα είναι από μόνη της ένας λόγος να βρεις τη θέση σου στο πεζοδρόμιο της Ασκληπιού.
Βουτάω το κουτάλι στο Basque Cheesecake κι αυτό χάνεται σε μια θάλασσα βελούδινης κρέμας. Είναι το ωραιότερο που έχω φάει ποτέ και δεν είναι καν το σουξέ του καταλόγου. Το Slow Athens εμφανίστηκε στην ανοιχτωσιά της πλατείας Ηπειρωτών στο Γαλάτσι κι έκανε τη γειτονιά να μοσχοβολάει βούτυρο και φρέσκο ζυμάρι. Εδώ θα βρεις κρουασάν, πολλές παρασκευές με βάση τη ζύμη (babka, σάντουιτς με brioche, γεμιστές φοκάτσιες), ενώ έχει και ένα πολύ ενδιαφέρον brunch. Ανάρπαστες γίνονται οι πίτσες με το φουσκωτό στεφάνι και το φυσικό προζύμι, που κυκλοφορούν σε πρωτότυπες εκδοχές (σ.σ. υπάρχει ακόμη και πίτσα Cacio e Pepe, που, με κρέμα πιπεριού, fior di latte, Pecorino Romano DOP, παρμεζάνα DOP 24 μηνών, πιπέρι, κρέμα Cacio e Pepe, ελαιόλαδο Λακωνίας, μετατρέπει τη δημοφιλή ιταλική μακαρονάδα σε πίτσα). Όλα γίνονται στο εργαστήριο που θα δεις στο βάθος του μαγαζιού, και αυτό έχει τη σημασία του. Το brunch και το γλυκό σου το συνοδεύεις με υπέροχο (πραγματικά!) καφέ, την πίτσα σου με cocktails. Συχνά έχει και party.
Όσοι συχνάζουν στη νότια πλευρά της πόλης, σίγουρα ξέρουν το Geluk, το στέκι όπου εδώ και χρόνια σύχναζε η Ηλιούπολη. Εδώ ακριβώς, ήδη από τον περασμένο μήνα, βρίσκεται το Son Athens, ή αλλιώς η εξέλιξη του Geluk, ένα κομψό wine bar μπιστρό με πλούσια wine list και μενού (από τον σεφ Δημήτρη Κατσάνο), εμπνευσμένο από τη νοστιμιά της Λατινικής Αμερικής. Τίποτα παράξενο μέχρι εδώ. Γιατί απέκρυψα την πρωινή διάθεση του Son, που μαζί με το brunch του σερβίρει και λιχουδιές από το Neropistolo, το αγαπητό (και παιχνιδιάρικο) bakery της οδού Βουλής. Κάπως έτσι, τις νύχτες τρώμε tacos με τηγανητό μπακαλιάρο, μοσχαρίσιο διάφραγμα με salsa από ψητή πράσινη πιπεριά και ceviche με λαβράκι, γλυκοπατάτα και κρεμμύδι, το πρωί παραδινόμαστε στα σοκολατένια κρουασάν και τα αφράτα buns.
To Zyme ξεφουρνίζει από νωρίς πεϊνιρλί, λαχταριστά panini, ιταλικά panzerotti (κάτι σαν καλτσόνε), και –κυρίως– του κόσμου τις φοκάτσιες: με πορκέτα, με σαλάμι Napoli, με πέστο φιστικιού, με πανσέτα. Και όσο προχωρά τη μέρα του αρχίζουν τα spritz. Πολλές και ενδιαφέρουσες οι επιλογές κι εδώ. Με άλλα λόγια, το πρωί focacceria, το βράδυ spritzeria, στη μέση εμείς, που ευχαριστιόμαστε εξίσου και τα δύο.
Ο διάσημος Ελληνο-αμερικανός καλλιτέχνης μιλά για τη σειρά «Portraits», την τεχνική superdots, αλλά και την ιδιαίτερη σχέση του με τη μαγειρική
Η τρυφερή ματιά ενός αρχιτέκτονα στην πέτρα, τους ανθρώπους και τα δέντρα του τόπου
Οι θεματικές συζήτησης και οι προσωπικότητες που θα συμμετέχουν Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Με το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα» ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι. Πριν βρεθεί «Ανάμεσα σε φίλους» στο Παλλάς, ταξιδέψαμε μαζί του ακούγοντας και μιλώντας
Με αφορμή το βιβλίο «Με τη δική σου ματιά μονάχα», η συγγραφέας μιλά αποκλειστικά στην Athens Voice για την πρόκληση να μετατρέψει την κρυφή ζωή της Μάιερ σε μια δυνατή μυθοπλαστική αφήγηση
Οι Κώστας Μηλιαράς και Γιώργος Παπακώστας μιλούν για το ντεμπούτο των The Dionysians «Να Κάψουμε το Χθες»
