Ένα γιορτινό τραπέζι στο «Sister» με όλα του τα σεπρεπέ, και με τέλεια, εξωτική, κόζι γιορταστική ατμόσφαιρα
Έχω ξαναγράψει για το «Sister» όπως έχω γράψει για ό,τι εστιατόριο ανοίγει κατά καιρούς, πάντα με τον ίδιο ενθουσιασμό, ο Κωνσταντίνος Ζουγανέλης, όχι επειδή είμαι εκεί κάθε βράδυ, ούτε επειδή έχω ποσοστά στις επιχειρήσεις του – απλώς και μόνο επειδή… ο άνθρωπος φτιάχνει τα καλύτερα μαγαζιά. Τα πιο προσεγμένα, φιλικά-προς-τον-χρήστη, εστέτ, καλαίσθητα και διασκεδαστικά ταυτόχρονα μαγαζιά της Αθήνας, αλλά γιατί όχι και του κόσμου: τα πάντα είναι μελετημένα με, μάλλον με αγάπη, γιατί όχι, από το τελευταίο διακοσμητικό μέχρι το τελευταίο πιάτο στο μενού, από τον φωτισμό μέχρι τα έργα Τέχνης στους τοίχους, από τα κοκτέιλ μέχρι τη μουσική, κι ακόμα παραπέρα.
Sister/ Φωτογραφία: Theo Vranas
Μας κάλεσε λοιπόν στο «Sister» μέσα στις γιορτές ο Ζουγανέλης, όχι «δημοσιογραφικό κάλεσμα» (όταν τον ρώτησα γιατί μας κάλεσε, μου απάντησε «Γιατί έτσι!» σηκώνοντας τους ώμους), ναι μεν κάποιοι από τους καλεσμένους γράφουν για φαγητό, άλλοι (δε) είναι απλώς… σχετικοί, με έναν αφηρημένο τρόπο. Συμπαθητικοί, ενδιαφέροντες και λίγο κουνημένοι άνθρωποι «του χώρου» με τον προαναφερθέντα αφηρημένο τρόπο, που έχουνε πιεί κι έχουνε φάει τέλεια στα εστιατόριά του πολλές φορές, άρα ξέρουν τι εστί βερίκοκο. Το εορταστικό μενού του «Sister» εκείνο το βράδυ περιλάμβανε πολλά μικρά πιάτα, κατά την παράδοση του “menu degustation” των Γάλλων, αλλά στο ταϊλανδέζικο: βελουδένια (σόρι…) και λίγο αρπαγμένη “Tom Kha Gai soup” - σούπα με γάλα καρύδας, ψιλά μανιτάρια, τσίλι, κόλιανδρο και άλλα νόστιμα πράγματα-, “Thai seafood salad”, “Shrimp BBQ”, κι ενώ τα προηγούμενα δύο μιλάνε από μόνα τους, το πολύ νόστιμο “Goond Ob Woonsen” έχει μέσα τζίντζερ, νουντλς, γαρίδα και χοιρινό σε έναν σούπερ συνδυασμό, το “Thai style steamed fish” ήταν υπέροχο, και τα μικρά τηγανιτάκια με ινδική καρύδα “Kanom Kro” έκλειναν επίσης υπέροχα το δείπνο. Που είχε κι άλλα πιάτα ενδιάμεσα, και που, σωστά μαντέψατε, ήταν υπέροχο.
Κάθε πιάτο συνοδευόταν από το ειδικό σπέσιαλ κρασί του, υπό την εποπτεία του σομελιέ Γιάννη Μακρή (Wine pairing by Giannis Makris Dip Wset, που δεν ξέρω τι σημαίνει για αυτό το παραθέτω ολόκληρο, by Assaggio). Κι εννοείται πήδηξα μερικά πιάτα αλλά όχι τα κρασιά που τους αντιστοιχούσαν, δηλαδή κράτησα τα κρασιά χωρίς να προλάβω τα πιάτα τους κι ας μην ήταν μεγάλα πιάτα… με άλλα λόγια πέρασα πάρα πολύ ωραία.
Πάντα λέμε για μια βραδινή έξοδο, «Δεν είναι το φαγητό (αυτό που μετράει)», αλλά μετά από πολλά χρόνια και πολλές βραδινές εξόδους, έχω να καταθέσω ότι είναι ΚΑΙ το φαγητό, αν όχι κυρίως αυτό: σε κάνει να νοιώθεις ζεστά, περιποιημένα, όμορφα, όταν είναι τόσο καλό. Όταν είναι πολύ διαφορετικό, πολύ σπέσιαλ και εξαιρετικό και τι-να-λέμε-τώρα - ενώ δεν είμαι καν ο γκουρμέ ο άνθρωπος, που ξέρει από καλό ταρτάρ. Δεν ξέρω, είναι αλήθεια, αλλά καταλαβαίνω τι μου αρέσει, προσέχω τους γύρω μου όταν κάνουν «μμμμ!» και προσπαθώ χωρίς τρελή επιτυχία να μάθω πέντε πράγματα για τα κρασιά, μπας και εντυπωσιάσω κανέναν ακόμα πιο άσχετο από εμένα.
Το «Sister» είναι στημένο με πολλή αγάπη και κάμποσο πάθος, και του φαίνεται, όπως φαίνεται και στο μενού, στο φαγητό του. Είναι (τι άλλο;) υπέροχο όλο το χρόνο. Απλώς μέσα στις Γιορτές αποκτάει μια έξτρα διάσταση εξωτικού Χριστουγεννιάτικου προορισμού. Κανονικά, λες και έχεις πάει ταξίδι σε άλλη διάσταση…
Ο νέος ιδιοκτήτης, Κωνσταντίνος Σουρτζής, συνεχίζει την ταβέρνα απευθυνόμενος και στους παλαιούς θαμώνες αλλά και σε νέο κόσμο που κατοικεί ή επισκέπτεται τα Εξάρχεια
14°
