Το Έπρεπε της Κυψέλης είναι ένα από τα νέας εποχής μπαρ με ωραία ποτά και μικρά πιάτα που κλέβουν την παράσταση
Νεανικό – εναλλακτικό, χωρίς να είναι καθόλου χιπστεράδικο, το Έπρεπε είναι από τους πιο ευχάριστους χώρους που έχω πάει τελευταία! Μπαρ φυσικά, τουτέστιν το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα ποτά, αλλά τα μικρά πιάτα του καταλόγου, ακόμα και για μένα που δεν σφαντάζομαι καθόλου από τις σοφιστικέ νέες μαγειρικές, ήταν πραγματικά μια ευχάριστη έκπληξη!
Καταρχάς είναι το απόλυτο value for money. Τα ποτά και τα φαγητά του καταλόγου έχουν μονοψήφιο νούμερο, όλα δηλαδή είναι κάτω από 10 ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι σέβονται απολύτως τον καταναλωτή. Δεύτερο και κυριότερο, είναι πως όλα τα πιάτα που δοκιμάσαμε ήταν πολύ νόστιμα, λίγο πειραγμένα, αλλά τόσο όσο να εξακολουθούν να συνδέονται ευχάριστα με την ραχοκοκαλιά της κοινής γευστικής μας μνήμης. Mediterranean with a twist!
Τρίτο, βρίσκεται στην καρδιά της πιο νέας - παλιάς, συνοικίας της Αθήνας, στη Φωκίωνος Νέγρη στην Κυψέλη, απέναντι από την πρώην Δημοτική Αγορά τροφίμων που αν και δυστυχώς άλλαξε χρήση, έχει μετατραπεί σε έναν πολύ ενδιαφέροντα πολυχώρο με μικρά μαγαζιά και πολλά, καθημερινά σχεδόν, δρώμενα! Πολλές ευκαιρίες λοιπόν για βόλτες, νόστιμα φαγητά και εξερευνήσεις…
Ο χώρος
Πολύ σπάνια βλέπει κανείς τη διαμόρφωση ενός ισόγειου χώρου δημοσίας χρήσεως με τόσο σεβασμό στην αρχιτεκτονική του κτηρίου στο οποίο στεγάζεται: μία εμβληματική αστική πολυκατοικία της χρυσής εποχής της Κυψέλης, την δεκαετία του’60, με μία μεγάλη σύνθεση από ζωγραφιστές κεραμικές πλάκες στην είσοδο, της ζωγράφου και σκηνογράφου Μαρίας Σπέντζα (1925-2011). Εμφανές μπετόν στους πεσσούς που το στηρίζουν, ένα όμορφο μωσαϊκό δάπεδο ως αναφορά στην εποχή που χτίστηκε η πολυκατοικία και απολύτως διαφανής αρχιτεκτονική, αυτή του «μέσα-έξω», με τζαμαρίες που περιβάλουν τον χώρο ενοποιώντας οπτικά το μέσα με το έξω και τον δρόμο, αλλά και με την κουζίνα που βρίσκεται πίσω από το μπαρ και που επικοινωνεί με αυτό με μεγάλα ανοίγματα και με μεγάλους υαλοπίνακες.
Αρχιτεκτονική collective (…όπως κατάλαβα από τη συζήτηση που είχα με έναν υπεύθυνο), από την Άννα Πίγκου Ρεπούση, την ιδιοκτήτρια του χώρου, και ένα team που έχει δημιουργήσει με συνεργάτες από το επίσης δικό της εστιατόριο Σεϋχέλες στο Μεταξουργείο αλλά και με καινούργιους που έχουν προστεθεί στην πορεία.
Η μουσική, τόσο όσο κι αυτή. Θέλω να πω ότι υπάρχει, σαν ένα μουσικό χαλί όμως που βρίσκεται εδώ για να υπογραμμίζει τη διάθεση που υπάρχει κάθε στιγμή στον αέρα και αυτά που συμβαίνουν στο μαγαζί χωρίς να τα «καπελώνει»… Οι μουσικές λοιπόν κινούνται σε hip hop και funk, dark wave, electro ήχους… ανάλογα. Ακόμα και ελληνική, μερικά ήσυχα απογεύματα.
Τα φαγητά
Το κερασάκι στην τούρτα αυτών που παραγγείλαμε, ήταν μια ζεστή σαλάτα με φασολάκια πλατιά και μικρά κολοκυθάκια ψητά στα κάρβουνα με τηγανητά αμύγδαλα και μία ελαφρώς καυτερή σάλτσα με μαρμελάδα ντομάτας. Το πιο νόστιμο πιάτο που έχω φάει τελευταία! Πήραμε και ένα χοιρινό κονφί, ένα είδος rilliettes de porc δηλαδή, περισσότερο πολτοποιημένο από το κανονικό, που το σέρβιραν σε φρυγανισμένες φέτες γαλατόψωμου, με ραπανάκια και αγγουράκια τουρσί. Νόστιμο!
Συνεχίσαμε με ένα μπέργκερ βακαλάου, με σάλτσα ταρτάρ και bisque γαρίδας, νόστιμο και αυτό αλλά κάπως αδύναμο, μια και η απαλή έτσι και αλλιώς γεύση του μπακαλιάρου χανόταν μέσα στις πολύ νόστιμες σάλτσες που το συνόδευαν. Άλλο απογειωτικό πιάτο που δοκιμάσαμε ήταν η ψητή πολέντα με καπνιστό ταραμά, γαρίδες και τηγανητό σταμναγκάθι – απίστευτη θαλασσινή γεύση! Η σαλάτα ψητά παντζάρια, γκοργκοντζόλα, πορτοκάλι και αλμυρή γκρανόλα με τη γήινη γεύση των παντζαριών και της γκρανόλας ισορροπούσε τέλεια με τη γεύση των εσπεριδοειδών και την πικάντικη γκοργκοντζόλα. Για γλυκό πήραμε μια Πάβλοβα: σωστά ψημένη μαρέγκα με κρέμα ζαχαροπλαστικής με πορτοκάλι, σαντιγί και σύκα…
Δεν θυμάμαι να πήραμε τίποτα άλλο γιατί ήδη είχαμε μισοχορτάσει με τα σπιτικά σνακς που μας έφεραν στην αρχή σαν συνοδευτικό των ποτών μας: τηγανητούς πικάντικους γίγαντες,- που φαίνεται ότι είναι το γευστικό hit του Έπρεπε-, σπιτικά τσιπς πατάτας και μικρά αλμυρά sables, σκέτα και με κολοκυθάκι.
Τι να πω… φάγαμε πολύ καλά!
Τα ποτά
Μια επιλογή από φυσικά κρασιά, μπίρες και cocktails, εξαιρετικά τα τελευταία! Εγώ πήρα το «δικό τους» ντάκιρι με ροδάκινο και μοσχολέμονο που ήταν πολύ καλό και οι φίλοι μου negroni που είδα ότι τους άρεσε πολύ – δεν έχω καταλάβει ακόμη τι του βρίσκει ο κόσμος, μια και εμένα μου κάνει λίγο σαν σιρόπι για τον βήχα, αλλά τέλος πάντων… Θέλω οπωσδήποτε να δοκιμάσω την ερχόμενη φορά το δικό τους spritz με Αmalia Brut του Τσέλεπου, οπωσδήποτε και το dry martini τους που μου φάνηκε πολύ promising. Τελειώσαμε με ένα καλό παλιωμένο τσίπουρο που το συνόδευαν μικρά, homemade και αυτά, σοκολατάκια από ganache πικρής σοκολάτας.
Θα επιστρέψουμε οπωσδήποτε!
Αγίας Ζώνης 1, Κυψέλη, 2108644910, ανοιχτό καθημερινά από τις 2μμ μέχρι αργά το βράδυ…
15°
