Σε μια πάροδο της Λέλας Καραγιάννη, στην Ξάνθης, ένα τόσο μικρό στενάκι που κινδυνεύεις να το προσπεράσεις, πάνω από την Αγίας Ζώνης, βρίσκεται το Πέταλο. Το Πέταλο το συμπάθησα με την πρώτη ματιά. Όχι μόνο γιατί βρίσκεται στην παλιά μου γειτονιά, την Κυψέλη, ούτε γιατί το θυμόμουν απ’ τα παιδικά μου χρόνια. Είναι γιατί λάτρεψα τη μεταμόρφωσή του από κουτούκι των βαρελοφρόνων σε σύγχρονο, φλου αρτιστίκ φαγάδικο με άποψη. Αγαπημένο στέκι των ηθοποιών και των θεατών των γύρω θεάτρων, μα και των Κυψελιωτών περιοίκων, ζει σε νέες εποχές.
Στο κουτούκι έχουν μείνει τα κλασικά βαρέλια παραταγμένα σε σειρά, μόνο που τώρα έχουν βαφτεί ασημί. Γύρω-γύρω στους τοίχους μικρές οικογενειακές φωτογραφίες, καρτ ποστάλ από μετανάστες συγγενείς στην Αμερική, ρομαντικές ταπετσαρίες γεμάτες ανθισμένα τριαντάφυλλα, χαμηλός φωτισμός και τζαζ. Ο Νίκος, συνιδιοκτήτης και μάγειρας στο Πέταλο, παλιότερα ασχολιόταν με εντελώς διαφορετικά πράγματα κι όταν αποφάσισε να ανοίξει αυτό εδώ το ταβερνάκι οι φίλοι του τον είπαν τρελό. Απόφαση όμως ήταν και την πήρε, αφού δοκίμαζε φαγητά στο σπίτι του για δυο χρόνια, γεύσεις και μείξεις, αρώματα και συνταγές. Και να τώρα που ανοίγει φύλλο για τις πίτες του, ζυμώνει τα ψωμιά του –τριών ειδών, παρακαλώ– και συνεχίζει φτιάχνοντας γεύσεις από ελληνική κουζίνα, βάζοντας κατσαρόλα και φούρνο, ακόμη και σχάρα. Μας υποδέχτηκαν με σπιτική ρακή σε μικρά πιατάκια με τσιμπολοΐδια τυριού, ελιών και τουρσιών. Πήραμε τη σαλάτα Πέταλο (μαρούλι, σπανάκι, λόλα, κρουτόν, σταφίδες, αμύγδαλα, ντρέσινγκ), μανιτάρια στο φούρνο γεμιστά με σκόρδο και μαϊντανό, μανιταρόπιτα (από τα πιάτα ημέρας), απλωτές παραδοσιακές τυρόπιτες Καρύστου (με το φύλλο το φτιαχτό που λέγαμε), εξαιρετικά όλα, περιποιημένα και φροντισμένα με μεράκι. Για κυρίως δοκιμάσαμε κουνελάκι στο φούρνο με σκόρδο, δενδρολίβανο, μουστάρδα, με πατάτες τηγανητές. Γιαουρτλού με κομματάκια μοσχαράκι, κι ουχί με μπιφτέκια, πολίτικα μαγειρεμένο με καρυκεύματα πάνω σε πίτα με γιαούρτι. Τα δεύτερα ακόμη καλύτερα απ’ τα πρώτα. Κλείσαμε με μωσαϊκό ενισχυμένο με καβουρδισμένο άσπρο αμύγδαλο και γιαούρτι με σπιτικό γλυκό, κι αυτό απ’ τα χέρια του Νίκου. Εκείνο το βράδυ γευτήκαμε την τελευταία ημέρα του χειμωνιάτικου μενού. Τώρα όταν πας θα βρεις πιάτα με αγκινάρες, κολοκυθοκεφτέδες, μελιτζάνες και ό,τι βγαίνει σιγά-σιγά από τα φρέσκα. Θα βρεις κρασί μόνο χύμα όπως κλασικό κουτούκι, νερό της βρύσης και θα ξεχαστείς. Ειλικρινά δεν ήταν η νοσταλγία για την Κυψέλη που μας φάνηκαν όλα ωραία εκείνο το βράδυ. Ήταν η σχεδόν συγκινητική προσπάθεια ενός ανθρώπου που αφήνοντας την παλιά του δουλειά ακολούθησε το δρόμο του ονείρου του, χωρίς σχολές και σεφ και μαγείρους, και πρόσθεσε τη μαστόρικη κουκκίδ-α του στο μαγειρικό χάρτη της πόλης.
Το Πέταλο: Ξάνθης 10 & Λέλας Καραγιάννη, Κυψέλη, 210 8622.000. Ανοιχτά κάθε βράδυ από τις 8 μ.μ. Κυριακή μόνο μεσημέρι, Δευτέρα κλειστά. Κατανάλωση/άτομο 15-18 ευρώ.
13°
