Στο Tuk-Tuk στο Κουκάκι για υπέροχη ταϊλανδέζικη κουζίνα
Tuk tuk λένε στην Ασία τα τρίτροχα μηχανοκίνητα που χρησιμεύουν ως ταξί. Στην Αθήνα όμως η μικρή αυτή, χαριτωμένη λέξη έγινε συνώνυμο με την αυθεντική ταϊλανδέζικη κουζίνα. Καλά-καλά δεν έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που άνοιξε, αλλά οι foodies ξέρουν ότι εδώ θα βρουν την πιο νόστιμη Tom Ka Khai της πόλης, μαντεύω και της Ελλάδας.
Όλα ξεκίνησαν το 2002 όταν ο Μπάμπης, μόλις 22 χρονών τότε, αποφάσισε να περάσει 6 μήνες στη νοτιοανατολική Ασία, ταξιδεύοντας μεταξύ Καμπότζης, Βιετνάμ, Μιανμάρ (που τότε λεγόταν Βιρμανία), Λάος και Ταϊλάνδης. Αυτό ήταν. Πυροτεχνήματα στο στομάχι του Μπάμπη και έρωτας με την πρώτη ματιά. Από τότε, κάθε χρόνο, επέστρεφε στην Ταϊλάνδη. Αλλά δεν ήταν αρκετό. Ήθελε να μάθει τα πάντα για τις παραδοσιακές συνταγές, να ανακαλύψει όχι μόνο τις τεχνικές, αλλά και την ιστορία τους. Έκανε σεμινάρια μαγειρικής στην Μπανγκόκ με ταϊλανδό σεφ, βρήκε παινεμένες μαγείρισσες να του δείξουν τα κατατόπια των υλικών και σιγά-σιγά άρχισε να κατανοεί, να ξεδιαλύνει, να κάνει όλα αυτά που έμαθε δικά του.
«Το street food στην Ασία», λέει «δεν είναι όπως στον υπόλοιπο κόσμο. Έχει να κάνει περισσότερο με τον εργάτη και λιγότερο με τον τουρίστα. Σκέψου, ότι τα σπίτια των εργατών στην Μπανγκόκ δεν έχουν κουζίνα. Το να φας έξω είναι πολύ φτηνό, ποιοτικό και νόστιμο». Στο Tuk Tuk με τα ελάχιστα τραπέζια και τους ροζ τοίχους η ανοιχτή κουζίνα είναι τόσο κοντά σου που μπορείς να παρατηρήσεις όλες τις εκφράσεις της Πεν, της ταϊλανδής σεφ, καθώς μαγειρεύει την Tom Ka Khai (€5). Μια παραδοσιακή σούπα με κοτόπουλο, γάλα καρύδας, καλαμπόκι, λεμονόχορτο, φύλα καφίρ, κάλαγκαν και κόλιανδρο. Αυτό που τρώω είναι τόσο νόστιμο που –αντίθετα με ό,τι προστάζει η λογική του μενού– δεν θέλω καθόλου να το μοιραστώ.
Ο κατάλογος, όπως Ταϊλάνδη, χωρίζεται σε Tom (σούπες), Yam (σαλάτες), Aahaan Wouan (μικρά πιάτα), Kaeng (πιάτα με κάρι) και Sen (noodles). Και ο σκοπός είναι να καθίσει μια παρέα γύρω από ένα τραπέζι και να μοιραστεί. Υπάρχει βέβαια και η κατηγορία Aahaan Jaan Diaw, δηλαδή «γεύμα για έναν», αλλά η συμβουλή μου είναι να πας με φίλους και να δοκιμάσεις όσα περισσότερα μπορείς.
Καθώς δοκιμάζω το φημισμένο Phat Thai (€8,5), δηλαδή νουντλς ρυζιού με κοτόπουλο (χοιρινό ή γαρίδες), αυγό, φρέσκα λαχανικά, φιστίκια και thai chili, o Μπάμπης μού αφηγείται την ιστορία του. «Ξέρεις την προέλευση όλων των συνταγών στο μενού;» ρωτάω. «Εννοείται». Όντως ξέρει. Μπορείτε να τον τσεκάρετε.
Όση ώρα βρίσκομαι εδώ, συνειδητοποιώ ότι έχω δει τουλάχιστον τρεις σεφ, άλλους πολύ διάσημους και άλλους λιγότερο, κάποιοι είναι τακτικοί θαμώνες και κάποιοι έρχονται για πρώτη φορά, όπως εγώ. Ο Μπάμπης χαίρεται με όλη αυτή την επιτυχία, δεν την περίμενε, θυμάται ότι την πρώτη μέρα που άνοιξε το Tuk Tuk αγόρασε το κοτόπουλο και τα λαχανικά με πιστωτική κάρτα. Αλλά εγώ, που τόση ώρα τον ακούω να μιλάει χωρίς ανάσα για το φαγητό της Ταϊλάνδης, που τον παρακολουθώ να μου δείχνει όλα του τα αγαπημένα αντικείμενα που έφερε από διάφορες γωνιές της Ασίας, που κάνω ερωτήσεις ικανές να απαντηθούν μόνο από κάποιον που είναι ερωτευμένος με αυτό που κάνει και όχι απλά το γνωρίζει καλά, εγώ βλέπω καθαρά το μυστικό του Tuk Tuk. Είναι η ευτυχία του να μαγειρεύεις τις πιο ξεχωριστές αναμνήσεις σου, είναι η ίδια ευτυχία που μέσω της γεύσης μεταδίδεται και στους υπόλοιπους. Τόσο μεγάλη δύναμη έχει το φαγητό.
9°
