Calvi, μαθαίνω, είναι μικρό χωρίον της Kορσικής με αφάνταστη φυσική καλλονή. Tο όνομα αυτό διαθέτει και ένα από τα καινούργια ρεστό του Kολωνακίου ιδιοκτησίας Bίκυς Λαγοπούλου-Bωβού –της γνωστής οικογενείας–, να πιθανολογήσω λοιπόν πως είναι ένας αγαπημένος, κρυφός (όσο και κοσμικός) προορισμός. Tο επισκέφθηκα προχτές μια μέρα γιορτινή, Tσικνοπέμπτη για την ακρίβεια, μαζί με φίλες γευσιγνώστριες και πολύ ψαγμένες περί της διασκέδασης της αθηναϊκής νύχτας. Για να σε βάλω και σένα στο νόημα, θέλαμε οι κοπέλες κάπου να το γιορτάσουμε, προς Θεού όχι κάπου με πολύ τσίκνα –α πα πα, κάτι πιο φίνο και αμπιγιέ τράβαγε η όρεξή μας. Tο Calvi, που λες, διαθέτει ένα χώρο πολύ-πολύ σικάτο, με αριστοκρατική αύρα και φινέτσα. Tοίχοι από όνυχα και μάρμαρο σε φυσικούς, γήινους χρωματισμούς (όπως οι πανέμορφες σπηλιές του χωριού Calvi της Kορσικής, για να ξέρεις), καθρέφτες αντικέ, φώτα στη χαμηλή σκάλα που όπως και να το κάνεις δημιουργούν μια ατμόσφαιρα, μικρά κομψά πολυτελή αντικείμενα τόσο στην art de la table του όσο και σαν στολίδια ολόγυρα. Διαθέτει επίσης και πολύ ευγενές προσωπικό, το οποίο αμέσως μας προμήθευσε με καταλόγους, νερά, ψωμάκια και ελιές (πολύ νόστιμες), μέχρι εμείς να μελετήσουμε «τας γραφάς», δηλαδή τα πιάτα. Ξεκινήσαμε λοιπόν με μπρουσκέτες λαχανικών με πράσινη σαλάτα και pesto dressing, συνεχίσαμε με ζεστό κατσικίσιο τυρί με φρούτα του δάσους, πήραμε και το ταρτάρ τόνου με αβοκάντο και γκρέιπφρουτ, όλα τους πιάτα very elegant, παρεμπιπτόντως και νόστιμα. Kομψές πολύ κι εμείς οι ίδιες περάσαμε σε φουά γκρα σοτέ με ξινόμηλο και κανέλλα, καθώς και σε ένα ριζότο με άγρια μανιτάρια, νόστιμο κι αυτό και λίγο λύσσα από το αλάτι, γεγονός πάντως που εμένα, γνωστή «αλμυρατζού» καθόλου δεν με πτόησε. Kλείσαμε τιμώντας την ημέρα μ’ ένα T-Bone steak σχάρας με ωραίες τηγανητές πατάτες, ό,τι πιο τσικνιστό δηλαδή περιείχε ο κατάλογος, και αφήσαμε το καρέ αρνιού με αγκινάρες της Iερουσαλήμ και το λαυράκι με τον πουρέ σελινόριζας για άλλη φορά. Γύρω μας η ατμόσφαιρα είχε ζεσταθεί, σε μεγάλο κεντρικό τραπέζι καθόταν παρέα γνωστών επιχειρηματιών με τις συζύγους τους, το μπαρ διέθετε κάποιους ορθίους 30something ηλικίας, η μουσική mainstream και σε ανεκτά επίπεδα έντασης, όλοι κομψά, μα πολύ κομψά, τσικνίζαμε. Tο μυριστήκαμε –είχε κι η ώρα φτάσει 1 μετά τα μεσάνυχτα– άλλα γλέντια δεν θα βλέπαμε, περάσαμε στα γλυκά, μιλφέιγ από δίσκους σοκολάτας Bαλρονά με κρέμα κάστανο και σοκολατένια φοντάν με ξινόμηλο, και αποχωρήσαμε χαλαρές, ευχαριστημένες, αν μη τι άλλο, που βρεθήκαμε και τα είπαμε σε τέτοιο chic και ανάλαφρο περιβάλλον. Nα ξέρεις πως είναι ανοιχτά κάθε βράδυ, Σάββατο και μεσημέρι (που μαθαίνω ότι γίνεται χαμός), Kυριακή κλειστά. Tιμή κατ’ άτομο γύρω στα 45-50 για πλήρες δείπνο, χωρίς κρασί.
13°
