Ράλι Μόντε Κάρλο: Βρεθήκαμε στην καρδιά της πρώτης βραδινής Ειδικής Διαδρομής (Ε.Δ.) στις Γαλλικές Άλπεις.
Η τελευταία φορά που βρέθηκα στο Ράλι Μόντε Κάρλο ήταν τον Ιανουάριο του 2020, λίγες εβδομάδες πριν την έλευση της covid-19. Το αγαπημένο μου κομμάτι στο ράλι αυτό είναι ξεκάθαρα και με διαφορά οι δύο παραδοσιακές βραδινές Ειδικές Διαδρομές (Ε.Δ.) στις Γαλλικές Άλπεις την Πέμπτη το βράδυ. Σε σχεδόν πολικό ψύχος, αργά τη νύχτα, στο απόλυτο σκοτάδι, εκεί που πιστεύεις ότι δεν θα συναντήσεις ψυχή ζώσα… εκεί ακριβώς οι λάτρεις του σπορ ξέρουν ότι θα συναντήσουν χιλιάδες (ναι, χιλιάδες) άλλους ομοίους τους που ξεκινάνε ώρες πριν −ενίοτε ακόμα και ημέρες πριν για να κατασκηνώσουν− από τις γύρω περιοχές, που έχουν έρθει από άλλες χώρες (όπως εγώ), για να βρεθούν ακριβώς εκεί. Να αντικρίσουν έναν ξάστερο ουρανό (στην απώλεια φωτορύπανσης), να έχουν εφοδιαστεί σωστά από άποψη ρουχισμού, εξοπλισμού και φαγώσιμων, όχι απλά για να αντέξουν τις αντίξοες συνθήκες για ώρες μέχρι να περάσουν τα αγωνιστικά, αλλά για να τις απολαύσουν.
Φέτος υπήρξα ιδιαίτερα τυχερή∙ τόσο που βρέθηκα στην καρδιά της πρώτης Ε.Δ., δυόμιση ώρες πριν μπει το πρώτο αγωνιστικό, με αμέτρητους ανθρώπους γύρω μου, από όποια χώρα μπορείτε να φανταστείτε, ακούγοντας τουλάχιστον 5 διαφορετικές γλώσσες περπατώντας μόλις 100 μέτρα. Αφού βρήκα το ιδανικό σημείο, πάνω από μια φουρκέτα, παρατήρησα τις φωτιές που μεγάλες παρέες είχαν ανάψει δίπλα μου (σε κάποιες από τις οποίες ψήνανε λουκάνικα και άλλα «μπινελίκια»), τα ηχεία που είχαν φέρει για να παίζουν μουσική μέχρι να ξεκινήσει ο αγώνας, τα ποτά, φαγητά, τα γέλια, τις φωτοβολίδες, τα πυροτεχνήματα, μια καντίνα με «βρόμικο» λίγα δεκάδες μέτρα παραπέρα που πουλούσε hot dog και ζεστό κρασί −όλα αυτά σε υψόμετρο 1.100 μέτρα− στους 2 βαθμούς Κελσίου (και σε αυτό τυχερή υπήρξα καθότι την πρώτη φορά που ήρθα το 2017 η θερμοκρασία ήταν στους -6, κάτι το οποίο παρ’ όλα αυτά δεν με απέτρεψε από το να μείνω εκεί για 3-4 ώρες).
Πώς να χαρακτηρίσουμε το γεγονός ότι η υβριδική εποχή, που υποτίθεται ότι απευθύνεται σε νεαρότερες ηλικίες λόγω καινούργιων τεχνολογιών, εν τέλει έγινε mastered την πρώτη ημέρα του αγώνα όπως και του πρωταθλήματος από τους βετεράνους Sebastien: τον Sebastien Ogier με Toyota Yaris, και τον Sébastien Loeb με Ford Puma της M-Sport. Να σημειώσουμε ότι ο Ogier ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος της μέρας, έχοντας κάνει τον καλύτερο χρόνο και στο πρωινό Shakedown.
Η ημέρα τελείωσε με τον Ogier πρώτο, τον Loeb δεύτερο με 5.4 δευτερόλεπτα διαφορά, και τον Elfyn Evans τρίτο (3.9 δευτερόλεπτα πίσω από τον Loeb).
Ανυπομονούμε να δούμε τη 2η ημέρα αγώνα όπου τα πληρώματα θα πρέπει να «βγάλουν» και τα δύο σκέλη των Ε.Δ. χωρίς service!
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
13°
