Tο σπίτι μου είμαι εγώ

Τη χρονιά που πέρασε έκανα νέες εργασίες στο σπίτι μου. Έβαλα στα μπαλκόνια τέντες που  προστατεύουν από τη βροχή και τον αέρα τον χειμώνα και τον ανελέητο πλέον ήλιο το καλοκαίρι. «Θα δείτε μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας στο εσωτερικό του σπιτιού, ιδιαίτερα το καλοκαίρι» μου είπε ο τεχνίτης. Νιώθω θωρακισμένη από τις διακυμάνσεις του εξωτερικού και του εσωτερικού περιβάλλοντος. Οι τέντες επεκτείνουν το χώρο του σπιτιού. Ο εαυτός μου μοιάζει να επεκτείνεται προς τα έξω, νιώθω το μοίρασμα. Επισκεύασα την καπνοδόχο από όπου έσταζαν τα νερά της βροχής και έβαλα καινούργιο φίλτρο. Οι σκέψεις που κατεβαίνουν από το κεφάλι μου δεν με κατακλύζουν, περνούν από φίλτρο. Στεγανοποίησα τον νεροχύτη της κουζίνας. Κρατώ όσα χρειάζομαι. Σφράγισα τα αλουμίνια στα παράθυρα. Τα λόγια που μου φέρνει ο άνεμος δεν με διαπερνούν. Τώρα στο σπίτι δεν υπάρχουν διαρροές και είναι καλύτερα μονωμένο απέναντι στη ζέστη και στο κρύο, τον ήλιο και τον αέρα. Νιώθω οχυρωμένη και ζωντανή. Έβαλα σε πλαίσια φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων. Βρήκα τα σημαντικά πρόσωπα στη ζωή μου και οριοθέτησα αποστάσεις από πρόσωπα και καταστάσεις. Η ωσμωτική μεμβράνη αγκαλιάζει τα κύτταρά μου, φρουρός της ατέλειωτης διαδικασίας αλληλεπίδρασης μεταξύ εξωτερικού και εσωτερικού περιβάλλοντος που είναι η βάση της ζωής. Tο σπίτι μου είμαι εγώ.