Ένας καθόλου κλασικός πολυχώρος-μπαρ-κλαμπ-συναυλιακό κέντρο πολύ προχωρημένο, κι ένα καθόλου κλασικό μπαρ με ελληνική μουσική. Πιο ανάποδα, πεθαίνεις…
Ήθελα να προτείνω ως θέμα το (κλασικό) «είμαστε όλοι ομοφυλόφιλοι και ετεροφυλόφιλοι παράλληλα» αλλά έπεσε εβδομάδα εξόδων, όχι με την έννοια «έχω έξοδα, αλλάζω μπιντέ» αλλά με την έννοια «βγήκα και αργώ να συνέλθω». Εννοείται ότι είμαστε όλοι ομοφυλόφιλοι και ετεροφυλόφιλοι, απλώς αφήνουμε το ένα από τα δύο πιο ελεύθερο, συνήθως το δεύτερο που είναι κοινωνικά και μαμαδίστικα αποδεκτό. Υπ;o συνθήκες, θα μας έβγαινε μια χαρά και το πρώτο, όσο κι αν το καταπιέζουμε: μεθυσμένοι, στο τσακίρ κέφι, στα 25-35 που όλα παίζουν, με τη σωστή παρέα, τον κατάλληλο φωτισμό… βασικά, με την σωστή παρέα. Αυτήν που σε κάνει να μην αναρωτιέσαι αν είναι σωστό ή όχι, απλώς να ΤΟ κάνεις λόγω της συγκεκριμένης παρέας.
Το επιχείρημα είναι ότι ερωτευόμαστε (ή φτιαχνόμαστε σκέτα) με ανθρώπους όχι με φύλα. Μπορεί να σε γοητεύσει άντρας ή γυναίκα, αν κλείσεις το Σύστημα απέξω κι αν αφήσεις τον εαυτό σου φτερό στον άνεμο. Μπορεί να μη συμβεί – να μείνεις ξερός/ή, να μην σε γοητεύσει κανείς. Ή να σε γοητεύει μόνον άντρας, ή μόνο γυναίκα. Να έχεις εμμονές. Να μην θέλεις στο φινάλε να ’σαι φτερό στον άνεμο επειδή είναι ζόρικο πράγμα, με συνέπειες. Επειδή η μαμά κι ο μπαμπάς σου ζούνε μέσα στο κεφάλι σου. Γουατέβα.
Με τη λογική του «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες» μπορεί να τα κάνεις όλα μια μέρα στη ζωή επειδή (1) είναι μεγάλη η ζωή και (2) έχει πολύ κόσμο. Με την ίδια λογική, ενώ γενικά δεν βγαίνω νύχτα πόσο μάλλον σε κλαμπ, δεν έχω ιδέα ποιοι είναι οι dj(ς) και τι παίζουνε… ε… καμιά φορά ξεφεύγει το πράγμα (φτερό στον άνεμο λέμε). Δηλαδή ο κατάλογος των σχημάτων/dj/hip-hoper που εμφανίζονται/δημιουργούν/παίζουν/γοητεύουν στο «Six D.o.g.s» δεν μου λέει τίποτα, διαβάζω τα ονόματα με θολό βλέμμα, Blockhead, Will Emil, Elephant Phinix…. Απαπα, μπράβο τα παλικάρια και καμία σχέση – αλλά… ωπ! Τι βλέπω; Error404 εδώ, αναρωτιέμαι ως ένας ή δύο; Κι αυτό είναι το κακό όταν παρακολουθείς πράγματα μέσα από το λάπτοπ σου, οι Error404 (“dj/production group from Sweden”) είναι δύο, Σουηδοί, αλλά πώς να εμφανίζονται άραγε στα ζωντανά τους; Αντάμα; Ένας ένας; Να λέω «οι» ή «ο» Error404; Που είναι πολύ καλοί/ός, αλλά τους/τον έχω ακούσει όχι-ζωντανά, σαν ηχητικά εφέ, σκαλίζοντας το κομπιούτερ μου κατά λάθος μια νύχτα, νομίζοντας ότι βρήκα απάντηση σε λάθος του μηχανήματος και όχι, όπως αποδείχθηκε, σούπερ μουσικές…
Τέλος πάντων το “Six D.o.g.s” βγαίνει από το “Six Degrees Of Global Separation” (= μικρός που είναι ο κόσμος, όλα αλληλένδετα, όχι απλώς η πεταλούδα στην Ινδία που κουνάει φτερά της αλλά κυρίως η βόμβα στη Συρία που χτυπάει εδώ, κλπ κλπ). Είναι ένα πολύ ωραίο, ερμ, μέρος, τεράστιος «πολιτιστικός πολυχώρος» με ήσυχο κήπο ακόμα και τώρα, ημι-εσωτερικό σαν θερμοκήπιο. Οι υπόλοιποι χώροι λειτουργούν εκτός από all-day καφέ/μπαρ, και για διάφορα live, parties, με διαφορετικές εκδηλώσεις κάθε νύχτα και με ασταμάτητες δραστηριότητες, μουσικές, χορούς, ως τα χαράματα.
Ναι δεν έχω καμιά δουλειά εδώ, η αλεπού στο παζάρι, απλώς μου άρεσε το μαγαζί (σκιάζονται που τους αποκαλώ «μαγαζί» αλλά οκέι), η ατμόσφαιρα είναι σφιχτή, οργανωμένη με χαλαρό τρόπο, η αυλή τέλεια – κάθεσαι μέσα, σου φαίνεται δυνατά το ηχείο επειδή είσαι υπεραιωνόβια, βγαίνεις στην αυλή, κι ορίστε που έρχεται το Κάρμα σου στη σωστή θέση.
… Και… πιο αργά… δεν υπάρχει κομψός τρόπος να το θέσω… αργά, πάλι στον «Αρχάγγελο» κατέληξα, να ακούσω Άκη Πάνου, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Ζαμπέτα, Μάνο Λοΐζο, Μάνο Χατζηδάκι, Απόστολο Καλδάρα, Κουγιουμτζή, Κόκοτα, Πουλόπουλο, Τζένη Βάνου, Ελένη Ροδά, Κρανουνάκη, τα άπαντα αγαπημένα. Ο Σωτήρης Λαφαζάνης είναι από τους λίγους dj(ς) που βάζουν μουσική από cd κι όχι από κομπιούτερ – ο Μίμης Κεφαλάς στο “MG” είναι άλλος ένας, δεν ξέρω αν υπάρχει τρίτος. Ο «Αρχάγγελος» έχει υπόγειο ερωτισμό στα σκαμπώ του, τα πιο συμπαθητικά παιδιά στο σέρβις, ρεφραίν που τα ξέρω απέξω κι ανακατωτά, τον Σωτήρη με την καλύτερη αύρα της νύχτας και κάτι ακόμα απροσδιόριστο… κάτι που σε κάνει να μην σκέφτεσαι καθημερινότητες, πόσο μάλλον προβλήματα. Να ξεφεύγεις, να ανεβαίνεις, να ανασαίνεις καλύτερα. Να χαμογελάς, να απλώνεσαι στον πάγκο, να χαλαρώνεις με την κλασική αλλά και την αλλούτερη έννοια της λέξης. Η οποία δεν υπάρχει, την ψάχνεις όμως ακατάπαυστα ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, φυλής και πραγματικότητας, ώρες ώρες.
13°
