Σχόλιο για τη συγκέντρωση εκατοντάδων Πακιστανών στην πλατεία Συντάγματος το βράδυ της παραμονής της πρωτοχρονιάς και τις αντιδράσεις που υπήρξαν.
Με έκπληξη είδα κάποιους συμπολίτες να κάνουν αυτή την ερώτηση με αφορμή τη γιορτή (το ρεβεγιόν δηλαδή) εκατοντάδων Πακιστανών το βράδυ της παραμονής της πρωτοχρονιάς στην πλατεία Συντάγματος. Η, νομίζω προφανής, απάντηση είναι πως έκαναν ό,τι και τον υπόλοιπο χρόνο: αυτά που δεν καταδεχόμαστε να κάνουμε εμείς. Ή πιο σωστά, αυτά που το βιοτικό μας επίπεδο μας επιτρέπει να μην κάνουμε.
Εδώ και αρκετά χρόνια το κοινό των εορταστικών εκδηλώσεων στην πλατεία Συντάγματος αποτελείται από μετανάστες. Από ανθρώπους δηλαδή που, σε αντίθεση με την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, δεν έχουν την δυνατότητα να πάνε σε κλαμπ ή σε μπουζούκια ή να οργανώσουν ρεβεγιόν ή να πάνε στα ρεβεγιόν που οργανώνουν οι φίλοι τους. Κι αυτό που κάνουν κάθε χρόνο έκαναν και φέτος κι ας μην είχε εορταστικές εκδηλώσεις στην πλατεία. Στο κάτω-κάτω και τις υπόλοιπες χρονιές δεν ήταν τα ακροάματα-θεάματα που τους τράβηξαν εκεί (μετανάστες είναι, όχι κουφοί) αλλά η επιθυμία να γιορτάσουν παρέα με συμπατριώτες τους.
Περιέργως κανείς συμπολίτης δεν αναρωτιέται «τι δουλειά έχουν οι Πακιστανοί εδώ;» όταν τους βλέπει να δουλεύουν στα χωράφια, όταν τους ζητάει να βάψουν το σπίτι του, όταν του κουβαλάνε τα έπιπλα στη μετακόμιση και γενικά όταν κάνουν όλες εκείνες τις χειρωνακτικές δουλειές που κανείς Έλληνας πια δεν καταδέχεται να κάνει (αμειβόμενοι συνήθως με μαύρα). Εκτός αν κανείς πιστεύει ότι οι Πακιστανοί όταν δεν δουλεύουν για μας, θα εξαφανίζονται σαν ρομπότ που μπαίνουν στην κάψουλά τους για να φορτιστούν ή σαν δούλοι που επιστρέφουν στο κελί τους.
Στην πραγματικότητα οι Πακιστανοί στο Σύνταγμα είναι πρώτα και πάνω απ' όλα η απόδειξη της οικονομικής ευμάρειας της Δύσης, και κατά συνέπεια της Ελλάδας που, παρά την κλάψα, βρίσκεται στους πάνω ορόφους του πλανήτη. Και δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να είμαστε τόσο πλούσιοι ώστε να αρνούμαστε να κάνουμε τις επίπονες χειρωνακτικές δουλειές. Το κακό είναι να πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι που θα κάνουν αυτές τις δουλειές για μας, θα εξαφανίζονται όταν δεν δουλεύουν.
Δεν ισχυρίζομαι ότι το μεταναστευτικό δεν έχει πολλές και πολύ προβληματικές πλευρές που έχουν να κάνουν και με τον αριθμό και με την κουλτούρα των ανθρώπων που έρχονται στην Ελλάδα και την Ευρώπη γενικότερα. Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν απαιτούνται σοβαρό πλαίσιο και αυστηρός έλεγχος που προς το παρόν απουσιάζουν. Όποιος λέει το αντίθετο είναι το ίδιο πονηρός (ή αφελής) με όποιον πιστεύει ότι η Ελλάδα (και η Ευρώπη) μπορούν να κάνουν χωρίς μετανάστες. Αλλά το ότι κάποιοι μετανάστες από το Πακιστάν έκαναν ρεβεγιόν σε μια κεντρική πλατεία (την οποία έτσι κι αλλιώς σνομπάρουμε στους εορτασμούς της παραμονής) δεν δείχνει τίποτα περισσότερο από τη δυνατότητά μας να εισάγουμε εργατικό δυναμικό που, αν το αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα και χωρίς ψευτοπατριωτικές ή ψευτοανθρωπιστικές κορώνες, θα βγούμε κερδισμένοι. Και μπράβο μας.
Υ.Γ. Κάποιοι πιο μετριοπαθείς συμπολίτες ρωτούν «γιατί δεν ελέγχθηκαν οι Πακιστανοί για την τήρηση των μέτρων;» αλλά ούτε αυτό το καταλαβαίνω. Όπως διάβασα, και στην περίπτωση του Συντάγματος έγινε ό,τι γίνεται σε όλη την επικράτεια: ελάχιστοι έλεγχοι που οδήγησαν σε ελάχιστα πρόστιμα, έτσι, για τα μάτια του κόσμου. Κατά τα άλλα νομίζω πως όλοι καταλαβαίνουμε πως η συζήτηση δεν έγινε για την τήρηση των μέτρων.
