Μισό αιώνα μετά την άφιξη του πρώτου ανθρώπου στη Σελήνη, η NASA σχεδιάζει τώρα την πρώτη αποστολή μιας -τουλάχιστον- γυναίκας στον δορυφόρο της Γης, έως το 2024.
Ο Neil Armstrong και λίγο αργότερα ο Buzz Aldrin έγιναν, στις 20 Ιουλίου 1969, οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν πόδι στη Σελήνη. Ακολούθησαν ακόμη δέκα τυχεροί γήινοι που είχαν το σπάνιο προνόμιο να κάνουν αυτά τα «μικρά βήματα» στο φεγγάρι, που όλοι τους είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: ήταν όλοι άντρες.
Πλέον η NASA αναζητά την πρώτη γυναίκα που θα πατήσει στη Σελήνη, σε μια αποστολή με το συμβολικό όνομα Artemis, που παραπέμπει στη θρυλική αποστολή Apollo 11 του 1969 (η θεά Άρτεμις ήταν δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα στην αρχαία ελληνική μυθολογία).
Η αποστολή Artemis αρχικά προγραμματιζόταν για τα τέλη της επόμενης δεκαετίας, ωστόσο με εντολή του Αμερικανού Προέδρου Τραμπ έχει επισπευσθεί ώστε να υλοποιηθεί έως το 2024. Περιλαμβάνει την αποστολή και παραμονή τριών αστροναυτών στη Σελήνη, με στόχο να εξερευνήσουν καλύτερα τον δορυφόρο της Γης, ώστε να προκύψουν πολύτιμα συμπεράσματα για την ευρύτερη εξερεύνηση του Άρη, που αποτελεί πάντα τον μείζονα στόχο της αμερικανικής υπηρεσίας εξερεύνησης του διαστήματος. Στη δεύτερη φάση της αποστολής Artemis, η NASA προγραμματίζει την εγκατάσταση ανθρώπων πάνω και σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη έως το 2028.
Για την επίσπευση και επιτυχή ολοκλήρωση της αποστολής, ο Αμερικανός Πρόεδρος ανακοίνωσε τον περασμένο Μάιο επιπρόσθετη χρηματοδότηση προς τη NASA ύψους $1,6 δισ. Η δε NASA, προγραμματίζει να χρησιμοποιήσει πολλές καινοτόμες εφαρμογές και εξοπλισμούς για τις ανάγκες της αποστολής, οι οποίες θα προέρχονται από μικρές επιχειρήσεις που επιχορηγούνται από την ίδια. Αυτή θα είναι η πρώτη επανδρωμένη (αν στέκει ετυμολογικά ο όρος, δεδομένου ότι μιλούμε και για μία τουλάχιστον γυναίκα σε αυτήν) αποστολή στη Σελήνη τον 21ο αιώνα.
Διαστημόπλοια, όπως… darts
«Ένα ταξίδι προς τη Σελήνη διαρκεί τρεις μέρες. Είναι πολύ λίγο μπροστά στους εφτά μήνες που χρειάζεται για να πας στον Άρη κι άλλους εφτά για να έρθεις πίσω συν τους 12 που χρειάζεται να παραμείνεις εκεί μέχρι να ευθυγραμμιστεί η τροχιά του με αυτήν της Γης», περιγράφει στην Athens Voice o Θανάσης Οικονόμου, ο Έλληνας αστροφυσικός της NASA που συμμετείχε στον σχεδιασμό της αποστολής Apollo 11.
«Όταν βλέπω το φεγγάρι, βλέπω τρία σημεία όπου είναι δικά μου όργανα εκεί. Έχασα τον ρομαντισμό μου, όπως τα βλέπουν οι νέοι», αφηγήθηκε στην Athens Voice o Έλληνας αστροφυσικός της NASA Θανάσης Οικονόμου.
«Το Artemis γίνεται για να ξαναπάμε στη Σελήνη κι αυτή τη φορά όχι μόνο να την επισκεφθούμε, αλλά να παραμείνουμε εκεί με πολύχρονη παρουσία. Ο στόχος είναι να στηθεί ένας διαστημικός σταθμός απ’ όπου οι αστροναύτες θα κατεβαίνουν στη Σελήνη, για σκοπούς προετοιμασίας των αποστολών στον Άρη», σημειώνει και θυμάται, με αφορμή των πενηντάχρονων από το θρυλικό ταξίδι του Apollo 11, πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα μισό αιώνα πριν, όταν οι πρώτοι άνθρωποι πάτησαν στο φεγγάρι:
«Όταν αρχίσαμε για τη Σελήνη δεν υπήρχε η ελάχιστη τεχνογνωσία πώς να φτάσουμε εκεί. Ήταν μια σειρά από εννέα διαστημόπλοια που τα ρίχνανε σαν το παιχνίδι με τα βελάκια στον στόχο (darts). Μοναδικός στόχος ήτανε να χτυπήσουν τη Σελήνη. Από τα εννέα, τρία μόνο χτύπησαν τη Σελήνη, τα άλλα διαστημόπλοια βγήκαν έξω, μακριά. Μετά, χρειάστηκαν άλλα εφτά διαστημόπλοια μέχρι να μάθουμε πώς να τα προσεδαφίζουμε ομαλά. Από τα εφτά, τα πέντε πέτυχαν. Έτσι μάθαμε», αναφέρει.
13°
