Την κατάργηση της φυλάκισης για τον κηδεμόνα βρέφους ή νηπίου έως 3 ετών ζητεί η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων. Όπως αναφέρει, «η ελληνική νομοθεσία επιτρέπει στις μητέρες βρεφών και νηπίων έως 3 χρονών να έχουν τα παιδιά τους μαζί στη φυλακή. Έτσι, σήμερα 12 μωρά βρίσκονται στις φυλακές της Θήβας μαζί με τις μητέρες τους και δύο έγκυες γυναίκες».
Η πρωτοβουλία προτείνει η φυλάκιση «να αντικατασταθεί είτε με την τοποθέτηση των κηδεμόνων σε ανοιχτές δομές εντός του ιστού της πόλης, που δεν θα θυμίζουν σε τίποτα φυλακή, όπου οι κηδεμόνες θα έχουν το κλειδί του διαμερίσματος και θα μπορούν να συνοδεύουν τα παιδιά τους στο σχολείο, το γιατρό ή σε άλλες δραστηριότητες (η Ισπανία έχει εφαρμόσει αυτό το σύστημα με μεγάλη επιτυχία από το 2008, ενώ το έχουν εφαρμόσει η Ολλανδία και η Σουηδία), είτε με αναστολή εκτέλεσης της ποινής του κηδεμόνα και επανεξέταση της αναγκαιότητας κράτησης μετά το πέρας αυτής (εφαρμόζεται ήδη στη Ρωσία), είτε με κατ’ οίκον περιορισμό του κηδεμόνα, με διάθεση μηνιαίου ποσού κάλυψης των απαραίτητων εξόδων και παροχή της κάρτας αλληλεγγύης».
Σύμφωνα με την πρωτοβουλία, η πρακτική της φυλάκισης βρεφών και νηπίων «εφαρμόζεται στο Αφγανιστάν (τα παιδιά μένουν στη φυλακή με τη μητέρα τους έως 5 χρονών), στην Αργεντινή (5 χρονών), στην Αυστραλία (1-6 ετών, το όριο αλλάζει ανά πολιτεία), στην Αυστρία (2-5 χρονών, ανάλογα με την απόφαση του Συμβουλίου της Φυλακής), στο Μπαγκλαντές (4-6 χρονών), στο Βέλγιο (2 χρονών), στη Βραζιλία (6 μηνών έως 7 χρονών), στη Βουλγαρία (1-3 χρονών), στην Κολομβία (3 χρονών), στην Καμπότζη (6 χρονών), στον Καναδά (4 χρονών), στην Κούβα (1 έτους), στην Κροατία (3 χρόνων), στη Δανία (3 χρονών), στον Ισημερινό (3 χρόνια), στην Αίγυπτο (2 χρόνια), στην Εσθονία (4-5 χρονών), στη Φινλανδία (2-3 χρονών), στη Γαλλία (18 μηνών έως 2 ετών), στην Ισλανδία (18 μηνών), στην Ιρλανδία (3 χρόνων), στο Ισραήλ (2 ετών), στην Ιταλία (6 ετών), στην Ιαπωνία (1 έτους), στο Λουξεμβούργο (2 ετών), στο Μεξικό (6 ετών), στην Πολωνία (3 χρονών), στην Πορτογαλία (3-5 χρονών), στη Ρουμανία (1 έτους), στο Σουδάν (6 ετών), στη Σρι Λάνκα (5 ετών), στην Ελβετία (3 χρονών), στην Αγγλία (9-18 μηνών), στη Βενεζουέλα (3 ετών)».
Η πρωτοβουλία σημειώνει ότι «τα παιδιά των φυλακών σε όλες τις χώρες ανεξαιρέτως, εκ του νόμου, δεν θεωρούνται κρατούμενοι, επομένως δεν πρέπει να στερούνται κανενός από τα δικαιώματα που τους εξασφαλίζουν διεθνείς συμβάσεις. Ωστόσο, στην πράξη αυτό παραβιάζεται, καθώς δεν έχουν καμία ελευθερία κίνησης πέραν των ορίων της φυλακής, ενώ η ζωή τους κάθε άλλο παρά φυσιολογική μπορεί να χαρακτηριστεί.
Στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην ειδική πτέρυγα της φυλακής της Θήβας είναι ένας διάδρομος, μ’ έναν προθάλαμο και είκοσι κελιά γύρω από αυτόν. Στον προθάλαμο υπάρχουν παιχνίδια, ενώ τοιχογραφίες δίνουν χρώμα στον ψυχρό γκρι τοίχο. Τα παιδιά βρίσκονται υπό συνεχή εγκλεισμό, αφού ακόμα και το βανάκι που τα μετέφερε στον παιδικό σταθμό της Θήβας της καθημερινές έχει χαλάσει εδώ και πέντε χρόνια. Εντός της φυλακής δεν προβλέπεται καμία δημιουργική απασχόληση μ’ εξειδικευμένο προσωπικό, εκτός αν έχει εγκριθεί από τη διεύθυνση της φυλακής εθελοντικό πρόγραμμα, το οποίο έχει ολιγόμηνη διάρκεια. Μέσα σε κάθε κελί υπάρχουν δύο κρεβάτια και δύο κούνιες. Συνήθως κάθε μάνα μένει μόνη με το παιδί της στο κελί, εκτός αν δεν υπάρχει διαθέσιμο κελί, οπότε συγκατοικούν δύο μανάδες με τα παιδιά τους. Τα Σαββατοκύριακα, οι μανάδες αν θέλουν και έχουν τη δυνατότητα μπορούν να δώσουν τα παιδιά τους στους παππούδες ή τον πατέρα προκειμένου να τα φιλοξενήσουν. Αυτό, όμως, είναι σπάνιο καθώς οι περισσότερες δεν έχουν ένα σταθερό οικογενειακό περιβάλλον. Όταν τα παιδιά συμπληρώσουν τα τρία έτη, τότε αποχωρίζονται τη μάνα τους και είτε δίνονται σε κάποιον συγγενή, είτε φιλοξενούνται σε κάποιο ίδρυμα».
23°
